|
< terug
Afwijzing als geschenk.
Daglicht weerkaatst zonder genade de ogen van een kind omringd met rimpels die slechts Tijd kan vormen. Zonder toeschouwers streelt ze haar doorleefde huid.
Afgewezen door diegene die ze zelf ervaart als de allergrootste liefde in haar leven.
Niemand zal hem ooit kunnen vervangen of nog maar bij benadering het aards paradijs kunnen oproepen waarin ze zich waande. Niet continu in elk geval. De ene is wel boeiend, de ander zachtaardig, niet een is in die mate sexueel begaafd.
Ze is beschermd.
Tegen hun eigen wil in, zijn het uitgerekend diegenen die hem bezweren te weten wat goed voor hem is, die haar beschermen. Hij gelooft hen. Hij ervaart betutteling als liefde. Wat het ook is uiteraard. Gemoedelijk samenzijn in sympathiek gemompelde woorden. Hun woorden worden alleen leugens als hij gelooft dat ze hem leiden naar 'erbij horen'. Momentane gezelligheid en samenhorigheid zonder ander toekomstperspectief dan herhaling van dezelfde momenten. Zachte stemmen, hun rust en volledig op hun gemak zijn, gebaseerd op de zekerheid van handicap. Hij geniet ervan.
Zij begint toe te geven, afscheid te nemen en in afscheid gunt ze hem dat genieten.
Ze versperren hem de weg naar zijn eigen kunnen en naar de massa vrouwtjes die aan zijn voeten zouden liggen moesten ze weten wie hij is, wat hij biedt, zijn armen en buik zouden ervaren.
Zijn voorkeur voor betutteling beschermt haar tegen een toekomst waarin hij zijn eigen mannelijke schoonheid en potentie ontdekt en thuis komt met een prachtig kind met reeënogen en de glimlach van Venus zelf en zegt: 'Je wist toch dat dit zou gebeuren? Bekijk jezelf in de spiegel!'
De wetenschap dringt door dat ze hem zo diep zijn geluk gunde, zijn toekomst, een eigen gezin, vrouw, kinderen, huis, optredens en tentoon spreiden van een geniale muzikaliteit... op voorwaarde dat hij wetend en knipogend naar haar glimlachte en in tederheid haar rimpels met aandacht bekeek.
Dat gebeurt niet.
Daardoor wordt zijn verslaving aan betutteling... een geschenk dat garandeert dat ze nooit met 'de Betere Vrouw' zal geconfronteerd worden.
feedback van andere lezers- jan
het leven is keihard Karine...
en ieder krijgt zijn deel!
liefs jan
Magdalena: pfffft Jan, je hebt gelijk natuurlijk, maar, vind je nu ook niet dat ik het verdien om nooit meer gekwetst te worden en het nooit meer moeilijk te hebben?? Ik vind oprecht dat ik dat verdien... :):):) - Rob
Ik zou de laatste opmerking, die tussen haken, weglaten. Die ontkracht juist het geheel.
"aller grootste" mag wel aan elkaar geschreven worden.
Even dacht ik dat je ze allemaal getest had, maar alles is in principe relatief.
Verdere opmerkingen zijn ondergeschikt aan de inhoud.
Groet.
Magdalena: Dank je voor de feedback Rob.
Correcties doorgevoerd: inderdaad beter.
Ik wacht op schrijfsels van jou!
XXXX :) - mephistopheles
Sterk geschreven, ben onder de indruk. Gaat dit onrechtstreeks over jezelf?
grts.
Magdalena: in minuscule fluisterende lettertjes geantwoord...:yes - Mistaker
Indrukwekkend.
liefs,
greta
Magdalena: Greta, dank je +++ voor dit compliment die tegelijkertijd steunt!
XXX - DeKoeneRidder
Een sterk verhaal, Karine (mooie naam!)
Ik ben nog aan het nagenieten van je heerlijke stevige knuf en we houden elkaar nog maar even vast. Anders moet ik jou weer een aparte (niet voorverwarmde) knuf geven....Hmmmmmmmm!!
Dikke XXX DKR
Magdalena: akkoord voor dat een beetje vast houden
in mijn geval: eerder leunen :):):)
dank je!
XXX - otiske
Heel sterk weergegeven. Knap met de juiste woorden opgezet.
graag gelezen, groetjes.
Magdalena: Frank!
Blij van jou te horen!
XXXX - lief
ik voel je feilloos aan, er zijn geen betere vrouwen, wel extreme vrouwen en afgewezen worden is veel gevallen een zegen!
liefs
Magdalena: Lief, wat een PRACHTIGE en steunende feedback!
Ik geloof je, je hebt gelijk. Maar het ervaren en incasseren kost soms immens veel energie hé?
XXXX
|
