Volg ons op facebook
|
< terug
Foute Boel (1)
FOUTE BOEL
"Rrrrrrrrriing !!!"
De schoolbel luidt alweer een nieuwe ochtend in. Rugzakken, al dan niet met een aapje verbonden, worden over schouders geworpen. Het gros van de leerlingen veinst doof te zijn. In welke richting zaten we nu ook alweer, was van anderen hun gezichten af te lezen, of in welk jaar? Sommigen sloegen zelfs aan het twijfelen of dit wel de juiste school was, nadat de aanwezigheden waren opgenomen. Nog anderen dachten dat het eerste lesuur doorging in de damestoiletten en dat het bestond uit zoveel mogelijk sigaretten roken.
Eén iemand neemt niet deel aan al de drukte: Saskia.
Zij staart, als een sfinx, naar witte pijpenkrullen die hier en daar samenklitten, in rij 6 menswetenschappen A. Naar het meisje dat even pril is als het schooljaar. Het meisje met volle, ronde lippen. De gedroomde combinatie van nonchalance en verzorgdheid, de verpersoonlijking van goed en kwaad. Het meisje was niet erg groot en paste net als Saskia niet in het plaatje: ze stond stil. Ze had houten blokjes en pareltjes in haar haren, in alle maten, kleuren en vormen. Als je haar bijenkorfkapsel nog beter bestudeerde, kon je zelfs een pluim ontdekken. Misschien was ze wel valkenier. Saskia zag haar gracieus een kerkuil wegslingeren, die net een stukje vlees op haar dikke leren handschoen opgepeuzeld had.
Ze had een prachtige kromming in haar rug. Haar heupen stonden bol van de oestrogenen en door haar gescheurde jeans staken billen om in te bijten!
Plotseling wentelt de godin het hoofd richting Saskiarij! Alle kabaal verstomt, iedereen bevriest. Met astmatische verschijnselen slaat Saskia aan het kauwgomtellen.
Een por in haar rug! Ze draait zich met een ruk om. Voor ze Kevin de huid wil vol schelden, realiseert ze zich dat Cleo nu naar haar staat te kijken. Ze bedenkt zich en draait een pirouette, lonkt naar Cleo en begint dan te blozen. Stom!
De rij pubers komt langzaam in beweging en zet zo het domino-effect in werking.
Zes saaie uren later is het eindelijk de beurt aan Engels! Saskia's favoriete vak slaagt erin de omwentelingsduur van de wijzers te verkorten. Het belsignaal blaast de onderuitgezakte zombies opnieuw leven in. Nog vijftig minuten!
Meneer Kovacs, de kalende man met zichtbare wiskundeknobbel, komt vrijdagnamiddag, gelukkig, steeds een academisch kwartiertje te laat. Dat had hij in de eerste les gemeld.
Even in sneltempo de witte gangen van het Instituut afschuimen. Hormonen vieren hoogtij. Saskia wordt overspoeld door feromonale leeftijdsgenoten.
Cleo, nergens te bespeuren.
De leerlingen sputteren terug naar de klas als de onderwijzer wiskunde om 15.25 u het leraarskwartier verlaat. Hij sluit de klasdeur met stalen hand en beukt het weekend nog even buiten.
"Parabolen en paradoxen. Op een dag splijten ze nog eens m'n hoofd in twee," puft Saskia. Het zweterige lokaal doet niemand goed. De nerd naast haar zou later misschien wel nog prachtige uitvindingen realiseren, maar van een deodorant had hij blijkbaar nog nooit gehoord.
Haar wijsvinger schiet de hoogte in.
"Meneer, mag er alstublieft een raam open?"
Vrolijk komt ze thuis, keilt haar rugzak richting hondenmand en stormt de trap op. In de badkamer wast ze haar handen en gezicht. In die volgorde. Haar kale oksels krijgen de tweede laag van de dag. Ze danst haar kleren uit en duikt bikini in. Een van de vele spiegels controleert of er geen schaamhaar zichtbaar is. Een zwart minirokje en een rood topje trekt ze erover aan. Klaar!
Haar lichaam heeft reeds de badkamer verlaten als de achtergebleven rechterhand het licht uitschakelt.
De deur krijgt de bons, de wenteltrap de volle lading.
"Mam! Ik ben naar Fabian!" roept ze melodieus vanuit de inkomhal, "om zes uur terug? Wat eten we trouwens?"
Saskia had altijd last van een soort positieve weekendstress.
"Koude schotel!"
"Mmm! Heerlijk! Tot straks!"
Fabian was net als Saskia, 'anders'. Hij viel op jongens. Beiden hadden ze nog nooit iets gehad, maar ze wisten het wel, als enige, van elkaar. Soulmates, dat waren ze.
Hij vertoefde languit aan het zwembad, in een ligstoel.
Te cool voor woorden. Dát was Fabian.
"Foute boel!" schreeuwt Saskia hem toe terwijl ze haar fiets tegen een zijgevel van de villa stalt.
De jonge man ligt er halfnaakt bij, borst en benen ingeoliëd. Hij zag eruit als een walmende walnoot. Een gladde teelbal. Bruin.
Hij zet zijn zonnebril halfstok, klapt zijn stripverhaal dicht en werpt haar een vleeskeurende blik toe. Met een grijns informeert hij wat ze drinken moet.
"Hetzelfde als jij daar hebt," antwoordt Saskia.
"Gin & Tonic?"
"Nee! Ik bedoelde gewoon een Spa, te warm voor alcohol."
Ze waait zichzelf wat koelte toe en trekt een zuur gezicht.
"Gin!"
"Schat, het weekend is begonnen!"
Fabian drukt zich aan de cederen armsteunen op en maakt, met gestrekte benen, draaibewegingen als op het paard. Eindigend met een perfecte afsprong krijgt hij applaus en een 9.73 van de eenkoppige jury. Alsof er niets gebeurd is, schoffelt Fabian naar de keuken en komt terug met een lang, smal glas bruisend water en een pot pindanootjes. Tussen ribben en bovenarm klemt hij een kistje met fraaie oosterse franjes. Aangekomen bij de chaise-longue, haalt hij er een plastiek zakje, lange vloeitjes en light sigaretten uit.
"Je bent dus alleen thuis," besluit Saskia.
"Ja, lang leve de trouwfeesten."
Saskia neemt de mangastrip van Fabian ter hand. Ze wordt bekogeld met bloed, spieren, felle kleuren, kort gerokte tienermeisjes en samoerai zwaarden.
Vier minuutjes later kijkt Saskia vertwijfeld naar de joint die haar wordt voorgehouden. Fabian priemt hem de lucht in alsof het de toorts der Olympische spelen is. Ze bijt op haar lip, twijfelt even en neemt hem dan toch aan.
"Drie trekjes, ik moet om zes uur klokslag thuis zijn, anders wordt de koude schotel warm."
"Oké, Assepoes."
"Ik hoop dat m'n moeder niks merkt."
"Oh, ik heb anders wel iets om de betovering te doorbreken, maar voor drie trekjes draai ik mijn hand niet om."
"Wat mag dat 'íets' dan wel wezen?"
Ze neemt een grote haal van de sigaret.
"Oogdruppels."
"Oogdruppels?" grinnikt Saskia.
Ze moet bijna hoesten wanneer de rook haar lichaam verlaat.
"Ja, tegen lassersogen. Zonder voorschrift bij de pillendokter."
Fabian haalt een bruin flesje met blauwe doseermuts uit de doos. Minaves prijkt op het etiket.
Saskia is nog niet erg bedreven in het roken. Een sliertje is net in een van haar kijkers terecht gekomen. Twee tranen bollen over haar linkerwang.
Met een worstelbeweging slingert Fabian zich plotseling, zomaar, uit het niets, om de nek van zijn visite. Hij klemt haar hoofd stevig in zijn ellebogen bankschroef, plukt de joint uit Saskia's verstijfde hand en steekt hem prompt in eigen mond.
"Niet knipperen!" fluistert de bedreven roker, met een oog dichtgeknepen.
"Ik wil het zelf doen!" krijst ze, tevergeefs molenwiekend. Maar Fabian is te sterk.
Zorgvuldig lanceert hij een druppel. Haar oog was dichtgeklapt zonder de hulp van zijn wijs- en middelvinger. Toch neemt ze het reptiel de aanranding niet in dank af.
"De volgende mag je zelf doen." Hij komt voor haar staan en presenteert het flesje.
Van dit gebaar maakt Saskia dankbaar gebruik om hem het zwembad in te kegelen.
"Er staan goeie moves in die mangastrip van jou!"
De ontnuchterde Fabian waant zich een ware Baywatch held. Hij heeft namelijk de flacon van de verdrinkingsdood gered. Watertrappelend biedt hij het flesje opnieuw aan. Saskia is wel slimmer en vraagt om het op de rand van de poel te zetten. Tot haar verbazing gehoorzaamt de tuimelaar keurig. Hij zwemt naar de peuk toe om hem eruit te vissen. Een redder kent nooit rust.
Saskia gaat op de strandstoel zitten, neemt de handdoek van Fabian en dept het flesje zorgvuldig droog.
Met wat geluk loodst ze een druppel Minaves in haar andere oog. Na deze succesvolle daad beslist ze huiswaarts te keren, want in zwemmen heeft ze nu geen zin meer.
"Veel plezier nog in je zwembad, F-ááp!"
Haar ogen bliksemen hem haar kille afscheid toe.
De wind kietelt langs haar dijen tijdens het fietsen. Zigzaggend heen en weer. Links, rechts, links, rechts… Haar hoofd wiegt ze van de ene naar de andere schouder.
Wie nu aan de touwtjes trekt is even onzeker. Ze wil haar oogkassen sluiten maar de sloot ziet er vervaarlijk vies uit. Zo ruikt hij ook. De blauwgrijze algensoep pruttelt onder de warme lichtbron.
Bij het betreden van de thuisdrempel straalt ze zelfvertrouwen uit, rekenend op de oogdruppels. Het is niet bij drie trekjes gebleven.
"Dag mam!"
"Net op tijd, dek jij de tafel?" Haar moeder heeft zo te zien ook last van weekendstress.
Saskia wast haar handen, neemt twee borden, twee vorken en een mes uit de lade.
Geraspte worteltjes, asperges, rode biet, aardappelen in de schil en kikkererwten.
"Mmm, 't is héérlijk."
Ze neemt nog wat cocktailsaus.
"Hoe jij zo mager blijft, ik begrijp het niet."
De radio rapporteert de anarchie in de VS.
Het weer de komende dagen blijft, onder invloed van het hoge drukgebied, stralend. Geen wolkje aan de lucht. Geen zuchtje wind. Heerlijk nazomerweer.
"Dat is door geen vlees te eten, mam," prevelt ze met volle mond. Saskia was inderdaad een toonbeeld van slank- en fitheid.
De laatste restjes duwt ze met haar duim op het vork. Door geen mes te gebruiken spaart ze afwas uit, denkt ze.
Na het eten doet Saskia die namelijk. Het afdruiprek vervangt haar moeder die dan kleren uit de wastrommel kan halen.
Wanneer de keuken netjes toont, sluit Saskia zich buiten bij haar moeder onder de wasdraad aan. Ze zijn een perfect team. Buiten gedroogd katoen krijgt een vleugje magie denkt Saskia met haar neus in een hoofdkussenovertrek.
Na het huishouden trakteren de dames zichzelf op een glas Zuid-Afrikaanse witte wijn. Dat hebben ze wel verdiend. Met een boek genieten ze op het terras van de avond. Ze hebben beiden een trui aangetrokken. Saksia een grote zwarte waar ze haar knieën onder verstopt. Ondertussen draait de wereld langzaam het licht uit.
Na haar derde badkamerbezoek beluistert ze The Cure, 'Boys don't cry'. Zowel Saskia Bosteels als Robert Smith zingen het met een vleugje ironie in de stem. De oogdruppels hebben hun werk gedaan. Ze voelt geen druk op haar ogen. THC en wijn komen in aanvaring met elkaar. Vuurwerk in haar slaapkamer. Niemand komt het aanschouwen. Ze aait zichzelf en denkt aan Cleo. Deze vrijdagavond verdient een hoogtepunt maar, ze is te moe. Tijdens 'Another day' valt ze in slaap.
feedback van andere lezers- lin
Ik zou dit verhaal in gedeeltes op de site plaatsen. Zo is het echt te lang voor de meeste mensen en dan wordt je verhaal helaas niet gelezen. Het lijkt ook afgebroken te zijn midden in een zin.
FABIAN RAES
TANDARTS
zulke opmaak werkt helaas niet op deze site..
Heel moedig om direkt al zo'n lang verhaal te plaatsen, maar in gedeeltes krijg je veel meer respons. Succes! groetjes, lin - Magdalena
Ik geef commentaar op het eerste deel: uitstekend én boeiend.
Maar, zoals Lin al aangeeft, je hebt hier wel een soort ongeschreven regel overschreden door zo veel te schrijven in één keer: het is de bedoeling dat je er stukjes van zo ongeveer maximum 1 blad van maakt en stukje per stukje op het net zet.
Reden: veel mensen hier hebben meerdere favorieten én tijdsbeperking. Ineens zo héél veel, dat geeft de reactie van 'Nu niet, ik heb geen tijd. Later.' Maar... later komt er dan soms (vaak) niet meer van.
Je zou met dit véél meer commentaar krijgen als je het splitst, daar ben ik zeker van.
XXX - Mephistopheles
Ik heb niet snel een probleem met een lange tekst maar je zou er in elk geval wel goed aan doen door naar Magdalena en Lin's raad te luisteren: publiceer het in korte stukken en je krijgt gegarandeerd meer aandacht.
vlot geschreven, graag gelezen.
grts.
poorkis: Jo
meneer
ik woon ook in gent en heb net je tekstje erover gelezen. Ik kan blijkbaar geen feedback geven (ik blijf hier slechts 2 maand) maar ik vond het zalig. Normaal haat ik lange zinnen en lees ik ook niet verder als ik ze in het nederlands tegenkom. Maar hier, géén probleem. Je schrijft beter dan mezelf! Yes
|
