naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Kempensprookje XVII

door Hoeselaar

Kempensprookje XVII

"Wat is er dan aan de hand? Zo erg kan het niet zijn of men kan ergens wel een oplossing forceren" meende de pastoor.
De oude man durfde met dit kiese verhaal eigenlijk niet naar buiten te komen, maar op aandringen van zijn vrouw begon hij met horten en stoten toch weer zijn verhaal te doen.
Pastoor die al die tijd geïnteresseerd aan het luisteren was viel Jan niet eenmaal in de rede. Hij liet hem dit hele verhaal nog eens opnieuw beleven en achtte er op hoe dat Jan zijn verhaal mimede. Ook hoe hij af en toe van gelaatskleur veranderde als hij opgewonden raakte. De zielenherder maakte enkele aantekeningen en keek soms heel somber naar de extatische verteller. Toen hij aan de geestelijke zei waar dit schepsel zich voor het moment schuilhield, zag hij hoe dat zijn's pastoors gezicht lijkbleek wegtrok. "Hoe bedoel je, vroeg de zielenherder, wil dat zeggen dat dit scharminkel nog steeds in jouw stal huist? Dat meen je niet, Jan. Dat ze zich daar breed maakt en jouw leven gaat beïnvloeden? Nee! Daar moet een stokje voor gestoken worden, maar hoe leggen we dat aan? Hoe zullen we te werk gaan, en met welke middelen werkt zij"? Jan had aan bezoeker al verteld dat ze naar alle waarschijnlijkheid gedachten lezen kon, en dat dit in hun nadeel zou spelen, maar,- ik meen ontdekt te hebben dat als ze niet op de grond staat, ze dan veel van haar krachten verliest, ze heeft aardcontact nodig om te functioneren. " Ze werd heel zwaar toen ik met haar rond zeulde, en eens op de grond werd ze weer zoals voorheen".
"Deze piste moeten we dan maar volgen, is er nog iets dat je misschien over het hoofd hebt gezien, en dat toch van belang kan zijn? vroeg de pastoor, of denk je te weten waar we ze nog mee kunnen verdrijven zonder dat iemand van jullie dit gelag zal moeten betalen"?
"Ik weet niet hoe dat ze op u gaat reageren, Meneer Pastoor, maar als u nu eens in de in de stal zou gaan kijken, en ze u niet herkent, kunnen we daarop verder borduren, vind u ook niet?" Ja, misschien dat ze met u anders omgaat als met mijn man, meende Maria, en ze ging verder: mijn man komt er niet meer in zolang hij de slachtofferrol spelen moet.
"Weet je wat we doen, ik ga zelf eens een kijkje nemen, want als ik je goed begrepen heb - is dit schepsel niet meteen kwaadaardig of gevaarlijk te noemen, maar eerder op seksueel vlak niet te vertrouwen, is het niet zo? Wel, in dit geval ben ik de aangewezen persoon om dit zaakje eens van kortbij te onderzoeken, want tenslotte is het mijn taak om de mij toevertrouwde schapen veilig tegen de meeste gevaren te beschermen".
"O, als u dat zou willen doen Meneer Pastoor, dat zou pas echte naastenliefde zijn", meende het oude vrouwtje en glimlachte terwijl ze een knipoog naar haar man wierp.

Wordt vervolgd.

feedback van andere lezers

• DeKoeneRidder
  Hahaha die pastoortje, kleine, dikke, geile bloedzuigertjes (toendertijd) Wanneer komt de seks nu eens?
  
  Liefs en XXX DKR
  Hoeselaar: Daarop zul je moeten wachten totdat een nieuwe roman begint.
  De roman die hierna komt is een jeugdroman hij begint na deel negentien, dus nog even geduld oefenen
  
  Willy
• henny
  Hahaha, alsof een pastoor geen gevoelens heeft. Ik ga snel door
  Hoeselaar: Het is ook maar een mens natuurlijk
  
  Willy
• Mephistopheles
  Hopelijk weet de pastoor zich te beheersen. Ten slotte heeft zelfs een man van God z'n zwaktes.
  grts.
  Hoeselaar: Er is nog een deel en dan weet je meer, leuk dat je me las
  
  Willy
• sproet
  je beschrijft een heel mooi proces en ik weet niet of je daarvan bewust bent, het is de ' vrouwelijke energie' bij de man en ik vrees dat met pastoor zijn hulp het naar de kl.. zal zijn.
  
  liefs, trees
  Hoeselaar: Dat weet ik zo nog niet
  
  Willy