Volg ons op facebook
|
< terug
de dood na de dood
(ik schrijf deze tekst omdat ik over zelfmoord las,
en stuur het in als verhaal omdat het als gedicht niet sterk genoeg is)
Waarom willen mensen dood?
Waarom plegen mensen zelfmoord?
Ze willen niet meer leven,
toch niet in 'dit'leven.
Toch hebben die mensen hoop
want ze geloven in het leven na de dood.
Ze zoeken daar een uitweg
en geven daarbij geen uitleg.
Maar stel dat er na de dood geen leven is maar dood.
Dan zijn die mensen wel serieus gekloot.
Dan hebben ze verkeerd geloot.
Wat gebeurt er dan in die laatste seconden.
Hebben ze dan pijn in hun verse wonden.
Of wordt alles zwart voor de ogen
en voelen ze langzaam hun leven weglopen.
Misschien worden ze plots toch angstig
en krijgen ze spijt
terwijl het leven langzaam wegglijdt.
Ze kunnen dan niets meer doen,
ze kunnen dan niets meer doen...
Rood zit overal...
Bloed zit overal...
dood zit overal....
Daarom pleeg ik nog geen zelfmoord.
Want ik ben bang voor de dood....
de dood na de dood.
Yellow/ 11-12-2008 ©
feedback van andere lezers- killea
I will tell you why people commit suicide, but not here and now.
Keep reading my stories and you may find the answer in one of them. Catch you later, sweetheart.
xx
j
yellow: thanks again for giving fb today,
sweets,
Marc - Magdalena
Ik denk niet dat mensen zelfmoord plegen omdat ze geloven in het leven na de dood. IK denk dat de meesten enkel maar willen dat het leed en de wanhoop die ze in dit leven voelen, stopt.
Maar ik hou van dit bijna-gedicht. Het is een van de vele aspecten van waarheid.
Dood na de dood, daar ben ik zeker van.. bestaat niet eens voor het individuele bewustzijn. Medemensen merken dat ze soms enkel een levenloos lichaam over houden, terwijl het bewustzijn dat in dat lichaam leefde, al verder gaat met zijn/haar reis.
Wat WEL waar is: als zo'n bewustzijn zelfmoord heeft gepleegd (= zichzelf moedwillig voortijdig heeft ontkoppeld van het lichaam) en DAN heeft hij/zij spijt... dan heeft hij/zij wel geen handen en geen mond meer en kan enkel nog via mediums iets pogen.
Soit. Ik weet niet eens of je meende wat je schreef of dat je slechts een van veel aspecten wilde in gedicht brengen :):)
groetjes!
yellow: Daarom schreef ik dit ook als verhaal, omdat dit over de inhoud gaat en niet over de dichtvorm, ik meen altijd alles wat ik schrijf maar het is niet altijd autobiografisch,
ik snij graag verscheidene onderwerpen aan.
ik vond deze reactie zeer tof om te lezen en waardeer dit echt,
liefs,
Marc - jan
de meningen hierover zijn verdeeld,
als je gelovig bent grootgebracht
is zelfmoord een zonde en kom je
daardoor automatisch niet in de hemel
tegenwoordig is uitstappen aan de orde
van de dag, al hoop ik nog lang
van die Magical Mystery Tour te genieten,
en positeif denken is de boodschap!
grts suicide is painless!
yellow: bedankt Jan,
ik ben een twijfelaar wat geloof betreft maar
zelfmoord is een keuze en staat los van het geloof
tof liedje dat je daar vermeld hoor :)
groetjes en bedankt voor je reactie
Marc - DeKoeneRidder
In dit verhaal staat de door jouw gevraagde duidelijkheid!
Gr. John
yellow: wat bedoel je?
je gaat jezelf toch niet van kant maken?
groetjes,
Marc - b_engel
voor de dood zou ik ook niet bang zijn. Maar inderdaad; de dood na de dood zou me wel tegenhouden als ik zou verlangen naar de dood. (en de kindjes die ik achterlaat natuurlijk)
ik heb altijd gezegd - op mijn zwartste dagen - dat ik er op mijn 70 uitstap. Dat het dan wel welletjes geweest is en dan zijn mijn kinderen groot genoeg. Maar tegen dat ik 70 ben zal ik zeker wel weer andere dingen hebben om voor te leven.
Neen, depressief ben ik zeker niet...
ik hoop dat ik niemand op zijn tenen trap (70 plussers? sorry) Mijn zwartste dagen zijn nu ook niet meer zo zwart...
Zeer graag gelezen Marc!
yellow: Mij trap je niet op de tenen,
zelf kan ik soms ook zeer zwaarmoedige buien hebben,
ik heb zelf een zoontje en zou me niet kunnen voorstellen dat ik zoiets zou doen
maar toch kan het leven soms zo hard aanvoelen,
ja...
nu vinden we 70 oud maar later zullen we daar anders over denken,
liefs,
Marc - innerchild
Je verhaalt raakt me omdat ik het van dichtbij hebt meegemaakt ...
Het gaat over mijn zoon ... gelukkig leeft hij nog ... maar het is en blijft een thema dat moeilijk bespreekbaar blijft voor hem (en ons).
Ik antwoord verder met een gedichtje dat ik toen schreef:
DE DOOD IS BLOND
De dood is blond
en jong in al haar schoonheid
de dood is zacht
en zoekt haar weg in tederheid
De dood, de dood
hij geeft niets bloot
enkel maar de pijn
van het niet kunnen zijn
Zoek, mijn kind en vind
tast en vind …
kom dan, toe kom dan
mijn immer lieve kind
yellow: wat is dat mooi geschreven Inner,
bedankt voor deze reactie,
ik stuur nog even een mail
waarom ik dit plaatste,
liefs,
Marc - otiske
Dit raakt me en doet me nadenken.
Ik ben niet echt bang voor de dood, wel om te moeten missen wat me dierbaar is.
Ik vind dit een sterk werkje.
Graag gelezen, groetjes.
yellow: bedankt otiske, het is al een oud werkje maar ik wou het hier toch zetten,
groetjes,
Marc
|
