|
< terug
Kempensprookje XVIII
Kempensprookje XVIII
"Vandaag gaat het niet ik moet nog mijn ronde doen en enkele zieken bezoeken, maar wil wel even kijken of ik van buiten iets te zien krijg". Terwijl hij dit zei stapte de pastoor op, trok zijn kleed goed en zocht in zijn brevier een passage op die hem de juiste weg zou wijzen.
"Ik stap maar eens op,- mensen", en liep naar buiten waar hij zich omdraaide en de stallen zocht. Maria kwam ook gewapend met een driepotige schemel en een wit geëmailleerde emmer uit het huis en liep rechtstreeks naar de stal toe. "Wacht even" riep de zielenherder terwijl hij zijn stalen ros weer aan het muurtje van de waterput zette "ik ga met u mee naar binnen, wie weet valt dat schepsel u wel aan, dan kan ik u helpen, als dat moet. Trouwens wat gaat u daar doen"? De vrouw bekeek de geestelijke alsof hij van een andere planeet kwam en zei toen ietwat sarcastisch; "tja, ik zal toch de geiten moeten melken, dat doen ze nog niet uit zichzelf, en u bent zeker niet van op het platte land want anders kende u deze attributen wel".
-Die zit dacht de oude boer, en lachte. Maria gooide de deur open en liep rechtstreeks naar de geiten die haar al met ongeduld verwachtten, want ze werd op veel gemekker onthaald. Pastoor bleef in de deuropening staan en keek een beetje van streek doorheen de stal. Waar hij naar zocht was er niet te vinden en de boerin deed juist alsof hier nooit iets was voorgevallen en zette zich op de schemel en begon de uiers te masseren. "tja, dan ga ik maar zei pastoor, we praten morgen wel over dat gene waar we het binnen over gehad hebben, en geloof me we zullen wel een weg vinden die ons zal verlossen van dat monster". Op dat moment sloeg de deur met een ferme klap dicht en duwde zo de geestelijke naar binnen toe waar hij languit op de grond kwam te liggen. Onthutst krabbelde hij overeind en tekende met zijn rechterhand een kruis in de lucht, daarbij prevelde hij een gebed en sloeg met de andere hand het vuil van zijn kleding af, "wat was me dat wel, zoiets heb ik van mijn leven nog niet meegemaakt, dit is duivelswerk en daar moet paal en perk aan gesteld worden". Nu eerst zag hij dat de oude vrouw naast haar schemel ook op de grond lag, en de melk met stromen over de vloer naar hem toestroomde. "Hebt u zich pijn gedaan" vroeg hij helemaal onthutst en liep op boerin toe om de haar op te rapen toen de deur opnieuw open ging en Jan naar binnen stapte. "Wat is dat? Wat moet dat voorstellen? Vroeg de kwieke oude man en lachte bij het zien van deze onwaarschijnlijke vertoning. "ha ha ha, ja watte, moet je dat zien moeder en meneer pastoor in een rare situatie".
"De deur sloeg eensklaps dicht en daardoor viel ik op de grond, en toen ik dan opstond zag ik uw vrouw daar in het stro tussen de geiten liggen, en wilde ik haar helpen en op dat moment kwam u binnen, ziet u". Met een rood aangelopen gezicht keek pastoor verongelijkt naar de boer en veegde nog enkele strohalmen van zijn mouw. In zo een precaire situatie was hij nog nooit terecht gekomen, maar ja, hij was dan ook nog niet zo lang in functie als pastoor.
Wordt vervolgd.
feedback van andere lezers- henny
Het gaat weer spannend worden. Een heel goed vervolg!
Hoeselaar: Er komt nog een een gedeelte en dan is de pret over, dus tot morgen
Willy - Mephistopheles
De âstppr maakt wat mee :)
grts.
Hoeselaar: Er moet altijd iemand zijn die het gelag betaalt
Willy - sproet
ga naar het slot toe.
liefs, trees
Hoeselaar: Ik hoop dat het je aanstaat
Willy
|
