Volg ons op facebook
|
< terug
Lazarus en het onsterfelijke hart van de blues
Trouble trouble and misery
is about to get the best of me.
But I know that someday, oh someday darlin'
I won't be trouble no more
-John Lee Hooker "Trouble blues"
De schemering kondigde zich aan met een stem van duizend stiltes. Met rustige, welhaast onhoorbare voetstappen was het nader gekomen, een vluchtige dans van schaduw en silhouet in het slangachtige bezinksel van de buitenlucht. De kronkelingen strekten zich uit tot in het eindeloze panorama van de verte, waar het huilende aangezicht van de zon geleidelijk aan verzwolgen werd door de naderende maskerade van de nacht, terwijl het licht aan het hemelgewelf als bloed uit een opnieuw opengereten wonde uit de huid van de schepping druppelde. Het was een vrijdag de dertiende, een zwavelachtige dag die doorheen eenieders haartoppen woei als een schelle bezwering die geduldig wachtte om toe te slaan. En terwijl de kille onherbergzaamheid die in de ogen van de wereld gegrift stond een onheilspellende flikkering in het regenboogvlies van het bestaan teweegbracht, brak voor een laatste maal het kristal in de lucht.
Lazarus strekte z'n vingers. Tien oude knollen die door het eindeloze tokkelen op de snaren van z'n Gibson Blues King door de jaren heen steenharde tippen gekweekt hadden. Eelt en droge huid waren hem niet vreemd, en in combinatie met zijn afgebrokkelde, versleten vingernagels maakte het dat hij alles behalve aantrekkelijke handen had. Maar waar het z'n handen ontbrak aan schoonheid en elegantie werd het ruimschoots goed gemaakt met de muzikale vruchten die door hun beweeglijke behendigheid tot stand werd gebracht. Wat de mensheid in haar hart droeg aan pijn en verbittering, en in vele gevallen vaak tot een onontkoombare gevangenis geworden was, kon Lazarus bestrijden met zijn lelijke handen; lelijke handen die, wanneer hij het hen toeliet, schoonheid wisten te creëren uit een bron die alleen maar afzichtelijkheid in haar boezem droeg. Toen z'n grootvader zaliger hem op z'n achtste levensjaar aan de blues introduceerde - zijn beminnelijke geliefde in wiens veilige, verhelderende omhelzing hij steeds vertoefde - vreesde hij de duivel niet meer omdat hij gefuseerd was met de extase van de muziek die sindsdien door z'n aderen stroomde, en hij hanteerde het als een wapen waarmee hij het demonische lispelen van de gehoornde's gevorkte tong tot stilzwijgen wist te brengen. Sindsdien voelde hij zich vrij, en hoezeer de maatschappelijke heerszucht van het niets ontziende kapitalistische monster het ook zou proberen om hem te beklemmen met het ijskoude staal van de massaproductieketenen, zijn hart, ziel en geest behoorden toe aan die ene macht die elke andere oversteeg. Een macht waar hij een gevangene van was, een gevangene van de muziek en filosofie die hij ademde, at, sliep en voelde - kortweg WAS! - een macht in wiens overheersing toeven het eeuwige leven betekende omdat haar tentakels verder gingen dan het wezen van de fysieke dood. Een macht in wiens gevangenschap de gedetineerden waarlijk vrij waren!
feedback van andere lezers- jan
boom, boom, boom, the blues sets us free, ik kan zelf geen
noot spelen en als straatzanger was ik een doodlopend succes ik heb zeker zeven gitaren gemold omdat ik zo gefrustreerd was
omdat ik ze niet kon stemmen, ik heb uiteindelijk toegeven aan mezelf, luisteren oké maar spelen nee!
ben benieuwd of Lazarus kan spelen...
grts
Mephistopheles: Lazarus kan spelen maar hij heeft ook z'n zwaktes. Dat merk je nog wel als je blijft lezen.
grts. - jack
Een heel andere stijl dan "Date met Céline"!
Mooie beschrijvingen in de eerste paragraaf.
Twee kleine opmerkingen (ik weet het, ik ben een taalkundig muggenzifter...)
"...werd het ruimschoots goed gemaakt" >> klopt niet in deze zin, sluit niet aan op "Maar waar het zijn handen ontbrak...";
"...wat de mensheid in hun hart droeg...">> ofwel schrijf je "wat de mensheid in haar hart droeg", ofwel "wat de mensheid in hun hart droegen". Ik denk dat het enkelvoud het beste past. Maar zeker niet overspringen van meervoud (hun) naar enkelvoud (droeg)...
Maar het is een knap verhaal, dit zijn maar details.
Groet
Jack
Mephistopheles: "Wat de mensheid in hun hart droegen" vind ik een slecht klinkende zin, Jack, maar die 'hun' zou inderdaaad beter een haar zijn. Dat ga ik zo dadelijk aanpassen.
grts. - DeKoeneRidder
Yeah, ain't nothing but the Blues!
Gr. BB Ridder
Mephistopheles: Ik heb altijd een zwak gehad voor de blues, t'zit in m'n bloed. Blij dat je d'er nog bij bent, Ridder. Aan schildknaapjes alleen hebben we natuurlijk geen reet hahaha
grts. - Mistaker
Nou ik moet er wel aan wennen hoor! ;-)
Groet,
Greta
Mephistopheles: ja is een beetje anders, hé dit. Hoewel het uiteindelijk maar dit eerste deel zal zijn. heb vanmiddag al een stuk verder geschreven en ben weer in m'n gewoonlijke stijl vervallen, dus dat vervolg zal je, indien je het leest, meer bevallen (denk ik).
Wacht maar af, die Lazarus is heus geen lieverdje...
grts. - killea
Born writer, excellent
xx
j
Mephistopheles: Really? Just came home from a bad night in the city so reading your positive feedback takes away some of the pain.
Thank you, June.
Many kisses. - Magdalena
applaus! echt!
Wat een stijl en woordenvloed en beelden! hevig, heftig.
Mephistopheles: Amaai wat een lof, zo leuk, bedankt!!
Ik weet eigenlijk nog niet eens waar ik dit verhaal heen ga drijven. Niets is uitgestippeld, het zal een improvisatiewerkje worden denk ik. Hopelijk wordt het geen afgang…
Grts. - koyaanisqatsi
Dit had Céline nog moeten meelezen...
Mephistopheles: Ze zit in Napels, op de piek van de Vesuvius, vastgebonden op handen en voeten met een fles rode wijn in haar achterwerk gestampt terwijl die Italiaanse ober luidkeels de Nesum Dorma van Pavarotti aan het zingen is en haar dwingt hem leeg te zuigen tot de laatste druppel omdat hij haar anders als seksslavin aan moslimterroristen zal verkopen hahaha...
Ik weet nog niet goed waar dit Lazarus verhaal naartoe zal gaan, maar ik heb er een goed gevoel over. Misschien moet ik Céline een gastrolletje geven als ze de beproeving op de Vesuvius overleeft..
Bedankt voor het lezen, amigo. Doe m'n groeten aan Buscapé.
grts. - lief
het betere werk, prachtig!
liefs
Mephistopheles: Dank je wel. Wou al een tijdje iets over een bluesmuzikant schrijven, hoewel het verhaal grotendeels nog ongeschreven is in m'n hoofd. Het is meer improvisatie dan een uitgestippeld idee uitwerken.
bedankt dat je me las,
grts. - sproet
ik heb zo het gevoel dat je vele stijlen van schrijven in je vingers hebt.
ga nu het vervolg lezen.
liefs, trees
Mephistopheles: Ik vind het leuk om nieuwe dingen te proberen. Denk dat dat de beste leerschool is. Het hoeft tenslotte ook niet altijd over mezelf te gaan,
grts. - aquaangel
over de z'n-s gaan we het niet meer hebben
als ik een uitgever van je boeken was, wel!! hihi
talent heb je ... vooral doorgaan xx
Mephistopheles: Dank je. Je bent overduidelijk geen liefhebber van z'n, m'n en al dat andere gedoe, en je bent zeker niet de enige dus die wetenschap zit in m'n achterhoofd en daar doe ik dan misschien nog wel wat aan.
xxx - krisdl
en nu hop naar het volgende deel...
Mephistopheles: Dan zie ik je daar!
|
