writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Schaduwwerk (9)

door Peerke

Ze huilde.
Nou en?
Ze had zo haar redenen om te huilen, en dat haar gezicht traande deerde Eveline niet.
Het waren tranen van onmacht en woede en ze liet ze de vrije loop. Johnny Cash wist haar uiteindelijk weer af te leiden. Een twijfelende glimlach brak door de tranen heen naar buiten, want wat kon oom Simon altijd boeiend vertellen over die zanger. Laatst nog had hij twee cd's voor haar gebrand en waren ze samen enthousiast geweest over dat duet met Nick Cave.
Goh, hoe heette dat nummer toch ook alweer?
'I'm so lonesome, I could cry', was de titel van het duet. Toen Eveline dat lied voor het eerst hoorde, had oom Simon al voorspeld dat Johnny het niet lang meer zou maken. Uitgebreid had hij haar, met zijn warme lage stem verteld over de liefde, die de drugs in Johnny's leven overbodig hadden gemaakt. Mooie verhalen kwamen zo tot haar, over de liefde van June Carter voor haar Johnny. Eveline zag er, als twaalfjarig meisje, vurig naar uit zo'n liefde ooit te mogen leren kennen. Ze wist dat die bestond, en dat was een hele troost, ze voelde het bestaan ervan om haar heen.
Zelf maakte zij heel andere liefde mee.
Oom Simon had geen idee van de zwarte kant in haar leven, en Eveline had er alles voor over om hem dat ook nooit te laten weten. Zijzelf wist dat ze er veel beter aan deed te zwijgen. Ze voelde zich verantwoordelijk voor haar eigen pijn en voor haar oom, en wilde hem koste wat kost tegen die pijn beschermen.Ze had juist door haar omgang met oom Simon, behoorlijk wat fantastische dingen voor elkaar gekregen. Zo had vader een cd speler voor haar gehaald (tweede hands maar toch), omdat oom Simon vader had duidelijk gemaakt dat een opgroeiende dochter behoefte heeft aan muziek in haar omgeving. Vader was als de dood dat het geheim tussen hem en zijn dochter prijs gegeven zou worden en daarom tolereerde hij het intense contact tussen zijn broer en dochter. Als dat contact door hem verboden zou worden dan trok hij daarmee zelf de beerput open, dat wist vader donders goed. En vader wist dat Eveline dat ook wist. Dáárom deed ze er het zwijgen toe. Want wat zou er wel niet gebeuren als ze haar hart uitstortte bij haar oom? Die zou een mega ruzie krijgen met zijn broer. Oom Simon zou met vader op de vuist gaan, of erger nog. En oom Simon zou uiteindelijk uit haar leven verdwijnen. O ja, Eveline voelde haarfijn aan hoe ze met deze verschrikking moest leren omgaan. Lijdzaam lijden, stiekem huilen en de mond dicht houden. Alleen zijn met de pijn en hem enkel delen met de muzikanten die oom Simon haar liet kennen, en dan met name natuurlijk met háár Johnny Cash.
Hoeveel van haar tranen gingen er naar hem uit? Zou dat te tellen zijn? Zou een bepaalde
hoeveelheid tranen voor woede en onmacht zijn, een andere hoeveelheid voor steun en dankbaarheid, en dan nog een voor geluk en liefde? Of zouden tranen willekeurig door elkaar lopen en zich met elkaar vermengen zonder hun afkomst prijs te geven? Zouden tranen, die ze liet uit onmacht zich dusdanig kunnen mengen met tranen uit dankbaarheid voor Johnny, dat hij haar pijn zou ervaren, ook al was hij dood?

 

feedback van andere lezers

  • DeKoeneRidder
    Lekker leesbaar verhaal.

    Hij was `ne coole; "The Man In Black" maar het bovengenoemde nummer: baaaaaaaaaaaaaaaahhhhh. Zo vaak op bruiloften e.d. moeten spelen, Ik was net nog aan het twijfelen: Ik meende "I'm so lonesome I could die" maar je hebt vast en zeker gelijk met CRY!!!

    XXX en Gr. DKR
    Peerke: 'n Bikkel ben je, dat je je niet uit het veld laat slaan. Dank voor je bezoek hier. Tja, is een nummer van Hank Williams, 'I'm so lonesome... Ik vind Cash geweldig, vooral de box 'Uneathed'. En natuurlijk de reeks American Recordings.
    Heb ook in een band gezongen maar niet voor bruiloften. Jeudcentra en poppodia. Leuk om te doen. Nu weer bezig met covers... Hurt, Sebastian, Hello, en dat soort werk.
    We horen mekaar weer!
    Peet
  • Mistaker
    Graag gelezen weer. Enne stuur je Hello-versie maar 'ns door!

    G
    Peerke: Laat maar weten wat je ervan vond!
  • Magdalena
    Héél vlot leesbaar, maar dit stukje maakt mij minder tureluurs dan het vorige :):):)

    (hier boven merk ik héél erg duidelijk dat... jij je immense hart beter niet laat gebruiken om een echte vriendschap in gevaar te brengen: als twee mensen problemen hebben, dan horen die problemen tussen die twee mensen... Laat het NIET uitbreiden kus)
    Peerke: Dank Magdalena!
  • Mephistopheles
    Johnny Cash is gewoon fantastisch. Een tijdje geleden die film over 'm gezien (Walk the line), te gek gewoon.
    goede reeks, met plezier gelezen.
    grts.
    Peerke: Ik speel zelf ook covers van Johnny Cash, in het Nederlands vertaald. Als ik eens iets moet doorsturen... laat maar weten hoor. Dank weer!
  • henny
    Mooi hoe je hier fragmenten van een ander verhaal verwerkt wat je ooit geschreven hebt en verwijderd. Deze versie is ook veel beter geschreven.
    Peerke: Weer zo'n goede feedback, fijn dat je m'n schrijven al kent, dan weet je inderdaad dat ik er stukken van eerder verhalen in probeer te verwerken... Knap gezien!
  • koyaanisqatsi
    "Hi, my name is Peerke" (and I write about the things Johnny Cash sings about)
    Peerke: Zoiets ja, ik speel ook nummer van hem, maak vertalingen en zing ze dan in het Nederlands... erg leuk om te doen.
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .