|
< terug
Mijn kerstverhaal
Die kerstavond
Die avond vroor het hard men hoorde het ijs kraken. De verlaten straten waren spaarzaam verlicht. Het gele schijnsel van de enkele straatlantaarns viel op de met sneeuw bedekte trottoirs. De ijzige wind woei met zulk een kracht dat niemand het aandurfde om het huis te verlaten. Uit de verschillend gekleurde vensterramen scheen de binnenwarmte naar de straat, als wilden ze de eventuele voorbijganger uitnodigen om met de bewoners mee te feesten. Ook hoorde men hier en daar zachte klanken van het kerstgebeuren tot op de straat klinken. Iets verder op waar de straat uitmondt op een groot rond plein, staat een heel in het licht badende kerk waar voor het moment prachtige orgelklanken klinken. Dat plein wordt omzoomd door kale lindebomen waarin honderden lampen hun lichtschijnsel over de kasseien spreiden. Vanachter de kerk komen twee donker geklede gestalten te voorschijn die even halt houden bij het portaal en naar binnen kijken. De kou vreet zich een weg door mijn kleding, mijn voeten voelen ijskoud. Telkens mijn adem de neus verlaat laat hij een witwazige wolk van me wegdrijven. Mijn wimpers plakken en de neus voelt de scherpe pijn bij het inademen. Nergens kunnen mijn gepijnigde ogen die persoon vinden waarmee ik in de voormiddag een telefonische afspraak maakte. Mijn oorschelpen voelden als bevroren en ook al had ik handschoenen aan, waren de handen koud en voelden ze stijf. Ook ik kwam aan de kerk aan en zag deze twee gestalten waar van de rechtse zeker een kop groter was dan de ander. Ze stonden vast tegen elkaar aan, de kleinste het hoofd tegen de ander leunend Nu zag ik ook dat de grotere waarschijnlijk een man, een arm om de kleinere gelegd had en deze tegen zich aan drukt. Deze twee mensen hadden niet bemerkt dat ik tot vlak achter hen was komen lopen, en nu eerst stil hield. Gebiologeerd keken beiden naar binnen waar een zacht licht het hele interieur intiem verlichtte. Ik die nu vlak achter hen sta kan een lege kerk zien met naar het altaar toe een kerststal en figuren die echt tot leven komen nu ze bemerkten dat er bewonderaars waren. Het tweetal voor me voelde dat er iemand hen gadesloeg, dat ze niet meer alleen waren. De kleinste draaide het hoofd en lachte verlegen naar me waarbij haar mooie witte tanden zichtbaar werden. Ze knikte, lachte en zei; heel apart daarbinnen.
feedback van andere lezers- yellow
mooi beeldend verwoord,
groetjes,
Marc
Hoeselaar: Marc mag ik je bedan,ken dat jij je de moeite nam om dit kleinnood onder handen te nemen, het te lezen en van een mooie reactie te voorzien
Willy - DeKoeneRidder
Beeldend mooi? Echt wel! ik zie me zo in die kerk staan.......
XXX DKR
Hoeselaar: Mag ik je danken omdat je mijn kerstverhaal bezocht, las en zo ruim beoordeelde
Willy - Ghislaine
Ik voelde de koude, jakkes.
Hoeselaar: Daar is ook niet veel voor nodig als je nu naar buiten kijkt. Bedankt dat je me vond en mailde
Willy - Mephistopheles
Mooi geschreven. Krijgt dit een vervolg?
grts.
Hoeselaar: daar heb ik nog niet over nagedacht, leuk dat jij je de moeite nam om mij weer te lezen
Willy - sproet
een broos verhaal. mooi contrast gevormd tussen het donker en het licht.
liefs, trees
Hoeselaar: Dank je wel, leuk dat je dit ook las
Willy - henny
Heel warm verhaal, ondanks de koude. Wie was de persoon waarmee hij een afspraak had?
Hoewel, je sfeerbeeld is veel belangrijker.
Hoeselaar: het ging me ook hoofdzakelijk om het sfeerbeeld, de rest was maar bijzaak
Willy
|
