Volg ons op facebook
|
< terug
Ben ik dan zo'n monster (4)
Betty merkt niet dat er een traan in haar spaghetti openbarst en zich tussen de pastaslierten verdeelt. Ze draait met haar vork in haar bord en de pasta slingert zich als een parasiet rond de steel. Haar vingers zijn gevoelloos geworden, de vork ontglipt haar en komt naast haar bord te vallen. Voor haar ogen vormt zich een watergordijn en het lukt haar niet om het gordijn gesloten te houden, de spaghetti wordt besproeid. Ze nipt van haar wijn om vervolgens het glas in één teug leeg te drinken. Betty heeft geen oog voor de andere gasten in het Leffe café, ze voelt zich alleen en radeloos. Het koppeltje naast haar volgt elke beweging, die ze maakt en hebben echt met haar te doen. Het is de man die haar plots vraagt: 'als we iets kunnen betekenen, zeg het maar'.
Betty wordt uit haar isolement gerukt en ze merkt dat ze de blikvanger van het café is. Ze kijkt het koppel aan en hun aandacht verwarmt heel even haar gemoed. Het is haar allemaal teveel en ze vlucht naar het toilet. Snikkend ploft ze op het deksel van de wc neer en rukt aan het toiletpapier, om in een paar vellen haar neus te snuiten.
Oké, ze is jaren geleden na de dood van haar ouders naar Zuid-Afrika vertrokken en bij haar broer Paul ingetrokken. Aan Fernand heeft ze steeds voorgehouden dat ze geen familie meer had, ze deed dit om praktische reden. Nu, zo vele jaren later merkt ze dat het niet zo'n goed idee was om Fernand het bestaan van Paul te verzwijgen. Waarom heeft ze het verzwegen, uit loyaliteit naar haar ouders? Ze weet het niet meer en tot vandaag heeft ze er nooit bij stilgestaan. Haar zorg is nu: hoe kan ze dit bij Fernand verklaarbaar en aanvaardbaar maken? Fernand! Bij de gedachte aan hem komt al het verdriet terug, ze heeft hem nog nooit zo woedend gezien. Kan ze bellen, kan ze terug en zal hij haar geloven? Een moeder die haar kind in Zuid-Afrika achterlaat en het haar man niet vertelt.
'Alles ok?' een zachte klop op haar deur herinnert er haar aan dat er in het café mensen bezorgd zijn om haar.
'Ja hoor, ik kom eraan'. Ze ontgrendelt de deur en wanneer ze deze opent kijkt ze in de bezorgde ogen van de vrouw. Dit is geen nieuwsgierigheid, maar moederlijke zorg; zorg die zij, Betty, nooit aan haar dochter gegeven heeft.
'Mijn man en ik maken ons wat zorgen over jou, je hoeft het ons niet te vertellen, maar als we met iets kunnen helpen?'
Betty haar hoofd schudt van 'nee', maar haar hart schreeuwt: 'help'. Deze vrouw heeft geen woorden nodig om zaken te begrijpen en ze loodst Betty mee naar hun tafel. Karel, de ober, heeft haar een nieuw glas wijn gebracht en ook in zijn ogen leest Betty bezorgdheid.
'Ik weet niet waar ik deze nacht slapen kan, naar huis durf ik nu niet.'
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Past nog bij de kerstsfeer ook!
sproet: ik dacht net hetzelfde toen ik het aan het schrijven was, maar het was niet de bedoeling er een kerstverhaal van te maken.
liefs, trees - jan
mijn lievelingsschotel...
en een lekker glas rode wijn hmmm
grts
sproet: de spaghetti in het 'Leffe Café' is dan ook super lekker en met een glaasje wijn is het een voortreffelijke maaltijd.
liefs, trees - Rob
"...om Fernand het bestaan van Paul te verzwijgen." is duidelijker.
"zorg die zij, Betty, nooit aan haar dochter gegeven heeft." Met komma's rond Betty loopt het beter.
Hotelletje? Niet aan gedacht?
sproet: ik breng de correcties aan, waarvoor mijn dank!
het idee hotelletje spookte al in de vorige stukjes in haar hoofd en het komt terug, geduld Robke als je een smakje wilt.
een smak van sproet voor deze fb - Ghislaine
Een lief draakje ook goed?
sproet: het is een poos geleden dat ik hier nog aan verder schreef en het monster slaat op Fernand en niet op Betty. in deze tekst past de titel niet echt, ik geef het toe.
liefs, trees - yellow
er zijn niet veel mensen die op andere mensen durven afstappen en hun emoties blootleggen,
graag gelezen trees,
groetjes,
Marc
sproet: je hebt helemaal gelijk en ik moet oppassen dat ik het niet zeemzoeterig maak. bedankt voor de tip, marc.
liefs, trees - Magdalena
Paul zijn bestaan ---> Pauls bestaan
zorg die zij, Betty, nooit aan ... 2 komma's
Behalve het feit dat ik spaghetti die zich als levende parasiet gedraagt uitgesproken vies vind... proficiat! Héél boeiend verhaal!
XXX
sproet: ik schrijf op een andere manier dan jij, vermoed ik. ik schrijf korte stukjes die ik later verder wil uitwerken of misschien ook helemaal niet. ik zie nog wat ik er verder mee doe.
liefs, trees - Mephistopheles
Als pastafanaat bezorgde die zin over pasta dat als een parasiet rond een vork slingerde me toch wel wat rillingen. Dan toch liever wat anders..
Leuk stukje, allicht niet het einde veronderstel ik?
grts.
sproet: het idee van die parasiet komt eigenlijk van mijn kleinzoon. toen hij hier spaghetti at, zei hij: 'kijk de spaghetti groeit rond mijn vor'. ik vond dat zo mooi gezegd dat ik het hier gebruikte.
zelf ben ik ook een pastafanaat met heel veel geraspte kaas erbij en een glaasje (flesje) rode wijn.
het is idd niet het einde en de truck met de lege fles van jou ga ik haar niet laten uithalen.
liefs, trees
|
