Volg ons op facebook
|
< terug
NOOIT MEER KERSTMIS en naar de hel met nieuwjaar!!!
Benjamin Franklin mag dan een cruciale rol gespeeld hebben bij de ontdekking van elektriciteit maar het zijn de lui die de meters bezitten die er het geld mee verdienen. Dat die meters weldra weer een hoop bling bling in het laatje zouden brengen stond vast als een axioma, want het was maandag vijftien december en de losgebarsten kerstgekte en de daarbij horende versierdrift begon z'n hoogtepunt te bereiken. Het was door de stad getrokken als een hongerige draaikolk die overal lichtjes deed ontbranden, zo ver het menselijke oog kon zien. Vitrines, cafés, slagers, bakkers, winkelcentrums, alles was versierd met lichtjes en dat kon maar één van twee dingen betekenen: of ik had te veel hasjiesj gerookt of de jaarlijkse waanzin van het naderende cadeautjesfeest was weer als een koortsvirus over het traditioneel gezinde volk neergedaald.
Zoals gebruikelijk had ik er geen zin in. Ik probeerde het hele gedoe zoveel mogelijk te ontlopen door mezelf dag in dag uit bewusteloos te drinken in afwachting op 26 december, de dag waarop het allemaal weer achter de rug zou zijn en die helse lichtjes weer een jaar lang in de kelders en zolders zouden verdwijnen. Een gewoonte waar veel moeilijker aan te ontkomen viel was het geven van geschenken aan dierbaren. Elk jaar waren er mensen die me als hondstrouwe adepten van de conventioneel gezinde kersttraditie van geschenken voorzagen, het ene vaak nog nuttelozer dan het andere, met als gevolg dat ik min of meer met de onuitgesproken verplichting kampte om hen wat terug te geven, een soort 'quid pro quo' situatie zoals Hannibal Lecter het zou genoemd hebben. Probleem was, dat ik nooit wist wat iedereen wilde en wat ik voor hen moest kopen en m'n keuze baseren op het alom gekende volg-je-hart devies was een buitensporig idee omdat het me telkens in het café deed belanden.
Zelf vroeg ik nooit wat voor kerstmis. De enige wens die ik tijdens de feestdagen koesterde was net degene die nooit ingewilligd werd: met rust gelaten worden. Voor de één of andere reden kampten mensen met de gedachte dat kerstmis de tijd van het samenzijn was. Het hele jaar lang staken al die ellendige rotzakken je met plezier een mes in de rug maar wanneer die aan overwichtlijdende circusgek met z'n scheur vol suiker en z'n zak vol zoet met z'n rendieren in aantocht was moest je plots iedereen vriendelijk het handje schudden. Vervolgens ging je met z'n allen aan tafel zitten met een gemaakte feestdagengrijns op je smoel, en daar zat je dan, voorover gebogen over het soort maaltijd dat je maar zelden te vreten kreeg, pratend en lachend met de andere aanwezigen alsof je 't reuze naar je zin had terwijl je het in principe allemaal geen zier kon schelen omdat je veel liever in bed kroop en sliep tot het weer allemaal achter de kiezen was. Neen, kerstmis was m'n ding niet, en die cadeaus en geschenken waren naar mijn mening ook overbodig. Ik bedoel, de verjaardag van de geboorte van Jezus - iemand die armoede predikte - vieren door rijkdommen voor anderen aan te schaffen? Wat een waanzin! De stakkerd stierf met z'n ledematen aan het kruis genageld en wat heeft-ie ervoor teruggekregen? Het tegenovergestelde van wat hij verlangde. Ik daarentegen, ik word nooit ontgoocheld omdat ik nergens naar verlang, geheel vanuit het goed geabsorbeerde besef dat de kunst van het tevreden zijn over datgene wat je krijgt het gevolg is van het voelen van dankbaarheid voor de dingen die je niet krijgt maar toch verdient.
Die ochtend van de vijftiende moet het een uur of elf geweest zijn toen Sandra me wekte. De afgelopen nacht hadden we een stapje in de wereld gezet en omdat ik te dronken was geweest om de weg naar huis terug te vinden had ze voorgesteld dat ik bij haar bleef overnachten. Ze bleek al gauw een eigen agenda te hebben. Eens we in bed lagen en de lichten uit waren greep ze m'n pik beet. Ik voelde haar nagels tot diep in m'n vel priemen terwijl het ding overeind kwam te staan, en toen begon het. Ze ging op me zitten en begon me te berijden, hevig schokkend zodat ik het gevoel had dat ze m'n apparaat doormidden zou scheuren als ze niet wat voorzichtiger was. Sandra was een nymfomane. Haar seksuele driften vielen te vergelijken met die van een loopse teef. Wat bloed deed met haaien, piranha's en vampiers deed seks met haar. Te dronken om me te verdedigen, liet ik haar maar begaan en na pakweg een goed uur liet ze me dan eindelijk met rust.
Toen ze me die daaropvolgende ochtend wakker maakte had ze er behoorlijk de pest in.
'Verdomme,' weerklonk haar geïrriteerde stem, 'ik moest om 8u op m'n werk zijn. Ik heb me overslapen.'
'Nou en?' antwoordde ik, 'dat kan toch iedereen overkomen? Bel naar je werk en vertel het hen. Je baas begrijpt je vast wel.'
'Het enige wat m'n baas begrijpt is productie', antwoordde ze, 'al het andere heeft-ie geen oren voor.'
Daarna begon ze me te beschuldigen. Dat het mijn schuld was dat ze zich overslapen had omdat ik haar wakker gehouden had. Ze beweerde dat ze geen oog had dichtgedaan omdat ik de ganse tijd had liggen snurken en dat ze zich daarom overslapen had. Daarom, zo zei ze - en dit benadrukte ze extra door sterke klemtonen op bepaalde lettergrepen te leggen - stond ik bij haar in het krijt.
'Vond je 't lekker vannacht?' was het enige wat ik kon uitbrengen.
'Wat wil je dat ik zeg?' vroeg ze staalhard, 'je was stomdronken. Ik heb alles zelf moeten doen.'
'Dat wil ik wel even goedmaken als je er zin in hebt.'
'Het enige wat ik wil dat jij doet is dat je je begint te kleden,' antwoordde ze gedecideerd, 'ik moet naar m'n werk toe.'
'Die baas van je heeft je mooi aan de leiband, hé?'
'Maak jij nou maar voort. Je moet gaan. Ik bel je wel wanneer ik je nodig heb.'
'Wanneer je me nodig hebt?'
'Omdat ik me door jouw schuld overslapen heb', benadrukte ze nogmaals, 'je bent me een wederdienst verschuldigd om het terug goed te maken.'
Met het horen van de vastberadenheid in Sandra's woorden kon ik de doemklokken al horen luiden want ik kende haar goed genoeg om te weten dat ze er de persoon niet naar was om dingen te zeggen die ze niet meende. Als ze vond dat je haar wat verschuldigd was dan hield ze je aan je schuld totdat ze het gevoel had dat deze weggewerkt was. Tot dan was je niets meer dan een wandelende schietschijf die ze strak in haar vizier hield.
feedback van andere lezers- aquaangel
wederom graag gelezen...
deed belanden, deed belandden?
8u, acht uur
Mephistopheles: Bedankt. Die 'belanden' ga'k eens bekijken, maar vind je die 8u i.p.v. acht uur zo erg? Strenge juf...
grts. - yellow
verhalen lezen, het is soms iets moeilijker voor mij wegens weinig tijd, voor mij is het al een kunst dat Sandra je pik stijf kreeg als je stomdronken was,
pas later zag je dat het een vampiertje was :)
ach, fictoe of nioet, ik vond het leuk om lezen
met de nodige dosis humor en ja, die jezus,
hij zou zich omdraaien aan het kruis mocht hij zien hoe we vandaag kerstmis vieren.
groetjes,
Marc
Mephistopheles: Ach geeft niet, ik heb ook wel eens met tijdgebrek te kampen en kan ook lang niet alles lezen wat er op de site is gezet, het belangrijskte is dat je er WAS, waarvoor dank.
grts. - sproet
sterk stukje vanuit de Ik tegen de rest positie beschreven. maar de afbetaling komt nog, vrees ik of haar naam is niet Sandra!
liefs, trees
Mephistopheles: Neen, haar naam is niet Sandra, in het echt heet ze anders :)
maar dat wederdienstje heeft me een lastige kerst bezorgd.. - marrik
Heerlijk doemdenkend geschreven.Niet zo'n fan van kerst, neem ik aan.
Mephistopheles: Nee niet echt, geef mij maar pasen hahaha. Ach, het is niet zozeer tegen kerstmis dat is nu in dit geval zo omdat het verhaal over de afgelopen kerstperiode gaat. Ik heb eerder een probleem met het traditionele aspect van dergelijke feestdagen. Plots moet je dit en moet je dat, alsof het er voor al de overige dagen geen bal toe doet.
Vandaar...
bedankt voor het lezen,
grts. - Magdalena
grrrr
grrrrrRRRRRrrrrr
GROM!!!!!
Mephistopheles: Djingel bel djingel bel tralala lalaaaaah - killea
zeitgeistliches schreiben, Bert.
Enjoyed it immensely
xx
j
Mephistopheles: I'll have to look up that first word, my german isn't very good...
Thanks for reading,
XxX - jack
Ik heb een stevige afkeer van kerstgedichten en -verhalen (of gewoon van kerst op zich), maar dit exemplaar vond ik erg genietbaar. Een onweerstaanbaar brutaal begin ("Benjamin Franklin mag dan (...) maar (...) ") dat zich helemaal waarmaakt in de rest van je verhaal dat druipt van cynisme, zo heb ik het graag.
Mag ik je op één klein foutje wijzen? Het wordt zo langzamerhand een (vervelende) gewoonte van mijn kant en je mag het absoluut zeggen als je er genoeg van hebt. Maar dus, dat foutje: 3e paragrafe, 2e regel: OM de één of andere reden, ipv voor.
Hoedanook hoop ik dat hier een vervolg op komt!
Groet
Jack
Mephistopheles: Integendeel, Jack. Je mag me zoveel je maar wil op m'n fouten wijzen, dat is volgens mij toch de bedoeling van deze site dat we mekaar helpen om er beter van te worden, niet?
Ik ben ook geen kersliefhebber, zoals je inmiddels wel gemerkt zult hebben, en dit verhaal moest er even uit. Er komen vervolgen want m'n frustraties zijn nog lang niet weggeschreven. Ik heb er weer een bewogen kerst op zitten...
grts. - jan
kerststress noem ik het, genoten van je verhaal!
grts
Mephistopheles: Bedankt. M'n kerstfrustraties moeten er even uit.
grts. - koyaanisqatsi
Soms hoor (lees) ik mezelf bezig... :-) Great Stuff as usual!
(Sinds ik kinderen heb, tolereer ik de kerstwaanzin omdat het hun oogjes doet glinsteren. -we zullen dus maar zeggen dat ik deels gerecupereerd ben...)
Mephistopheles: Als je kinderen hebt heb je een reden om kerst te vieren maar als je alleen bent daarentegen..
grts. - feniks
Met een duivels genoegen het hele Kerstgebeuren gedemystifieerd.
Graag gelezen!
groeten
feniks
Mephistopheles: Ja, het moest er even uit. Ik ben niet zo'n kerstliefhebber. Lang verhaal...
grts. - arwenn
haha, Ik heb niet veel tijd en lee sverhalen dus nauwelijks,
maar deze is toch wel erg grappig en leuk!
heerlijk evil]:}
X, Arwenn
Mephistopheles: Dank je wel voor het compliment,
grts. - manono
Ik ben het gemis van de gekruisigden aan het compenseren.
Dit gaat wel over kerstmis maar dat geeft niet. Ik heb de drie eerste al gelezen, ik zal dan maar ook wat commentaar geven.
Ik vind het dus zeer goed want er zijn oude dingen die terug komen.
Mephistopheles: kerstfrustraties die er even uit moesten
|
