|
< terug
16+ titel nog verborgen. Moederheksen.
'Veerle, jij hebt hier een klein paradijsje op aarde gecreëerd!'
'Vind je?'
Madeline keek rond. Veerle had appelcake voor haar neus geschoven op de teakhouten tafel. Caspertje was kwijlend in de MaxiCosi met beide handjes rond zijn rechter voet aan het pogen dat lichaamsdeel in zijn mond te krijgen. Ze schoten allebei in de lach.
'Moh Caspertje toch!'
Struiken donkerpaarse bloempjes bloeiden. Felgeel, donkerblauw en knalrood speelgoed pronkten op groen gras. Grappige karikatuur van geluk die wel degelijk geluk weerspiegelde, toonde, duidelijk maakte. Madeline keek en wist dat ze later zou studeren en bestuderen hoe je waarachtig geluk kon herkennen en, belangrijker, hoe het onderscheid maken met gekopieerde namaak, met schijn dat soms afgrijselijk leed verbergt. (Alsof je door identiek lijkende materie in de val kunt gelokt worden.)
Robrecht en zijn broer waren voor de villa in een gevecht verzeild voor de grootste van de watergeweren.
'Jongens!' klonk de melodieuze stem van Veerle, gevolgd door een zachter: 'Jij bent géén heks!'
De twee broertjes hadden blijkbaar terug een gezamenlijke interesse en mompelden, fluisterden en lieten tegelijkertijd een lachsalvo de omgeving beïnvloeden. Trillingen, luchtverplaatsingen die Madelines lichaam en hersens bereikten die op hun beurt haar mond in een glimlach prikkelden. Synapsen en neurotransmitters.
Analoge luchtverplaatsingen hadden Arthur in de ergste gevangenis gemanoeuvreerd die ze ooit van nabij beleefde. Een lichtgrijze, vaag petroleumblauwe huiver doortrok Madelines waarneming.
'Veerle, ik spréék met Iemand! Ik heb sex met Iemand zonder fysiek lichaam!'
'Mmmm, en 't is goed veronderstel ik?'
'Er is er maar een die dat niveau kon evenaren en verbeteren.'
'Arthur.'
Madeline knikte.
'Waarom denk jij eigenlijk dat jij een heks bent?'
'Veerle, bij wie gebeurt het anders dat letters en zinnen in boeken ineens beginnen wiebelen en van accenten en betekenissen veranderen en dat er dan een Poort zichtbaar wordt?'
De zachtheid van een kerkklok verraadde dat de kerk minstens een kilometer verder lag.
Veerle zweeg en bukte zich om Caspers rammelaar op te rapen terwijl Madeline herbeleefde hoe ze dertig jaar geleden in de verduisterde slaapkamer van haar lief plots een gigantische Poort zag en een Stem recht in haar hoofd hoorde 'Wil je Macht?'.
Op het moment dat het gebeurde was er geen angst, geen twijfel. De vraag leek niet eens opmerkelijk of bizar. Ze draaide zich om en antwoordde, terwijl ze haar lief bekeek: 'Nee, ik wil liefde.' De Poort kraakte en ze zag brokstukken vallen, terzelfdertijd immens ver weg en zo dichtbij dat ze bukte om niet verpletterd te worden. Door reusachtige brokken die niet eens écht waren.
De angst vulde haar pas toen het beeld al een paar uur weg was. Onbevangen antwoorden werden aangevuld door het besef dat wat gebeurde niet normaal was. Zeventien minuten verder glipte een indruk binnen en nestelde zich comfortabel als zekerheid: dat zij de macht had om mensen heel veel pijn te berokkenen. Ze werd bang... voor zichzelf. Angst werd paniek en later was haar lief briesend kwaad omdat ze haar Dodenboeken, de Kabbalah met koffie en trappist doordrenkt had tot ze onleesbaar werden en in een plastiek zak buiten in de vuilbak propte. Haar remedie tegen hartbeklemmende paniek. Niet begrepen.
'Ok, hier nog een stuk cake! Je bent trouwens veel te dik om een heks te kunnen zijn!'
Aanstekelijke giechellach.
'Ik heb recent gelezen dat Moederheksen, Loba's altijd dik zijn, nooit schraal of mager. Misschien... ben jij er zeker van dat jij er geen bent?'
'Dat verwijst naar de gemoedelijkheid van denken slimmeke, niet naar vetcellen!'
'Ik heb je door! Eigenlijk wil jij best aanvaarden dat je een heks bent, als mensen je maar als wit zien, en ondertussen wil je mensen wijsmaken dat witte heksen altijd tien kilo te veel wegen!'
'Om nooit meer te moeten diëten!'
Ze grinnikten, lachten. Veerle. Vriendin-Veerle.
Blauwe lentelucht, spreeuwen, jongensgeluiden, leven, diëten als vriendschap-veroorzakend onderwerp. Punt of vraagteken?
feedback van andere lezers- jan
dit gaat een dik boek worden Karine!
XXXX
Magdalena: yes, I know. Ik heb ooit al een boek geschreven, bij de uiteindelijke versie de helft weggegooid en toen hield ik nog 350 bladzijden over :):):).
Maar, dit lijkt wel degelijk het boek te worden waar ik al jaren op broed... het ei dat er niet uit geraakte...
XXXX - Mephistopheles
Eens met Jan. Dit is een ambitieus werk EN! het boeit.
grts.
Magdalena: KUS voor deze commentaar! Het kan je zelfs de GSM nummers van mijn dochters opleveren tegen volgende Kerst :):):)! - Ghislaine
Brrrrrrrr vriendschap al dan niet met dieet als achtergrond. Ik ril van de gedachten alleen al. Zal zo lang ze leeft vriendschap uit de weg lopen.
Magdalena: :):)
antwoord =privé - marrik
Gewoon heerlijk om te lezen.Laat het maar een heeeeeeeeeel dik boek worden.
M
Magdalena: glunder glunder!!!
Het komt er écht, weet je? Het lukt deze keer. Een geestelijk kindje dat vorm krijgt.
XXXXX - aquaangel
waar een wil is, is een boek ;)
xx aquaheks ;)
Magdalena: de wil is er engelheks!
bij ons allebei hé?
XXXX:) - Rob
Ten opzichte van het vorige fragment al een stuk meer beschrijvend.
Magdalena: Amaai. Dit wordt wel broedwerk: HOE beschrijf je de andere werelden, Hoe beschrijf je de twilight zone?
Ga jij niet eens opnieuw schrijven???
XXXX
|
