Volg ons op facebook
|
< terug
De trein
04.30u
Het is stil in huis, hij neemt en stevige trek van zijn sigaret, voelt de rook tot in de longen dwarrelen.
Even een kleine duizeling voelbaar en een zucht van genot, wat is dit toch een zalig gevoel, echt lekker en de gezondheid schade toebrengen, wat kon hem dat vandaag nog schelen. Hij steekt een tweede sigaret op en neemt nog een zeer lange trek...dit is de dag, staat op uit de zetel...het is tijd om te vertrekken.
Fietsend naar de plaats, zijn hart klopt sneller, adrenaline door zijn aders, ziet ze liggen op zijn armen, een leuk gevoel, was dit nu de kick waar hij reeds zijn hele leven naar op zoek was? De dokters verklaarden hem veel beter en het was zijn eerste weekend thuis. Niemand had ooit geweten hoe slim hij wel was, dit was zijn wraak, geen brief, niets, jullie hebben me niet nodig dacht hij.
Zijn hele leven had hij gevochten tegen onrecht...hem aangedaan. Arme ouders, zwarte sneeuw, een dominante vader, hij wou studeren maar dat bracht geen geld in de schuif dus moets hij gaan werken. Werken als een domme arbeider met hun zielige praat en gestoef over seks, bah hij voelde zich niet thuis tussen die boeren.
Zijn vrouw had hem reeds verlaten, dat wist hij al sliep zij nog naast hem, haar hart was al jaren niet meer bij hem. Gelukkig ben ik ziek verklaard dacht hij...ze zal haar plan wel trekken, meer zelfs...
de problemen zullen opgelost zijn, hij had toch alles veroorzaakt, de oplossing lag bij hem, de sleutel naar haar hart want hij had haar nog lief...God wat was hij toch een slim man...dit was zijn dag.
Hart beukt hard, suist in zijn oren, voelt zijn keel, bijna ademloos. Binnen de minuut zullen twee treinen elkaar kruisen, dit kon niet mislukken, hij had alles nauwkeurig gepland. Even nog de fiets op slot zetten want het zou zonde zijn dat ze hem stelen.
Hij ziet de koplampen van beide treinen, links en rechts, het moment is gekomen. Dit wordt de spurt van zijn leven, met een snelheid die hij nooit eerder behaalde loopt hij naar het midden tussen de twee sporen,
kruist zijn armen en kijkt fier vooruit met schouders achteruit.
Uit zijn mond fluistert hij een liedje...
Goedemorgend morgen, wat een mooie dag, blij dat ik je weer beleven mag.
Goedemorgend zeikerds van deze verloren wereld,
zulke adrenaline heeft nooit iemand gevoeld!!! Goedemorgend iedereen...
Dan wordt alles zwart...
voorgoed
Yellow/ 16 Januari 2009 ©
feedback van andere lezers- innerchild
Hey Yellow,
ik denk dat je dit stukje ietsjes te snel geplaatst hebt. Dit is een werkje dat, naar mijn gevoel, nog wat moet rijpen. Niet dat ik het beter zou kunne, hoor ... ik ben niet zo'n verhalen schrijver ... dus hoedje af voor diegene die het wel doen.
Groetje,
Inner
gezondheis = gezondheid
Fietsend naar de plaats droomt hij weg --> hier klopt iets niet (denk ik) ...
bach = bah
de oplossing was bij hem = de oplossing LAG bij hem
met een snelheid die hij nooit behaalde = met een snelheid die hij nooit EERDER behaalde
soren = sporen
yellow: ok, ik ga het wissen inner, het was een soort van therapie, kwam even in me op,
groetjes,
Marc - Kalendergedicht
Maar nee ... je moet dit verhaal niet wissen ... juist laten staan om verder te kunnen bouwen op andere fb.
Mijn mening is daarom niet die van iemand anders.
Gewoon terugplaatsen en alle nuttige tips gebruiken die voor jou van nut kunnen zijn.
yellow: ok, ik plaats het terug,
groetjes
Marc - elpe
ik kan alleen maar de reactie van "kalendergedicht" volgen...niet opgeven en zeker niet wissen... soms schrijf je in de "hij" vorm en dan weer in de 'ik' vorm mischien met een bedoeling maar ik zou ofwel uit de 'ik' beleving schrijven of anders als "derde" persoon iets laten beleven..; misschien een idee.. niet opgeven voortdoen!
yellow: ok, bedankt voor je toffe fb, ik zal dat onthouden bij een volgend verhaal,
groetjes,
M. - sproet
uitwerken Marc, heel veel inhoud, maar je maakt rare sprongen.
uitstekend voor de inhoud en dat is vaak het belangrijkste, de stijl dat is oefenen.
liefs, trees
yellow: ik denk dat ik nog veel zal moeten oefenen,
ik ben toch al blij dat de inhoud je al bevalt,
groetjes,
Marc - secret
Ik vindt het heftig.
Ik lees ook dat je schrijft ik of hun
Ik begrijp wel waarom
In de hij vorm is het prettiger omdat het dan net lijkt alsof het jezelf niet betreft.
Alsof je het dan ook niet zo heftig zou voelen binnen in je.
Als je er ik van maakt is het zo confronterend.
Ik schrijf ook veel met zze of zei
maar heb het puur overmezelf dan.
Nu schrijf ik gewoon met ik.
Het is nu eenmaal een gebeurde feit ergens geeft het me het gevoel dat als ik ze of zei schrijftik dan een stuk verleden niet accepteer of erken.
Terwijl het wel degelijk een deel van me is.
Het schrijft wel zwaarder in de ik vorm
liefs
yellow: Dit gaat eerder over mijn vader secret,
hij pleegde in 1988 zelfmoord onder de sporen,
ik probeer de momenten en de flitsten te simuleren die hij eventueel had juist voor zijn zelfmoord,
ik beschrijf dikwijls de ikvorm en de hijvorm door elkaar, dat is waar, maar in dit geval gaat het(gelukkig)niet over mezelf al kan ik soms erg zwaarmoedig zijn,
en ik begrijp volledig wat je bedoelt want ik schreef wel al onder een hijvorm als het over mezelf ging,
groetjes,
Marc
|
