Volg ons op facebook
|
< terug
Ik heb de deur zachtjes dichtgedaan!(1)
Ik heb de deur zachtjes dichtgedaan. Niemand hoorde het, maar ze is dicht en aan beide zijden bewegen twee mensen. Een man die naar zijn vrouw toegaat en zijn hart is vervuld van warmte voor haar. Een vrouw die terugkeert naar haar man en haar hart jubelt omdat ze heeft kunnen bedanken voor wat ze ooit kreeg.
Tien jaar zijn er verlopen sinds je de deur met een harde klap achter je dichttrok. De hengsels trilden na van de klap en de buren dachten: 'het is weer van dat!' Nooit hebben de buren nog overlast gehad, het werd verdomd stil in mijn huis. Je liet niets meer van je horen, je was weg en ik bleef achter met honderden 'waarom' vragen. Waarom keek je me niet meer aan? Waarom zei je niets meer toen ik je vroeg: 'waarom, waarom…'
Ik was te trots om je op je GSM te bellen, ik wist niet of je een onderkomen had, ik wist plots niets meer. Jij liep aan de andere kant van de deur, ergens met je ziel overhoop en ik stond koppig te wezen in mij zelf. Maanden later vormde ik je nummer en ik kreeg een vrouw aan de lijn. Ik vroeg naar jou, maar ze kende je niet, ze had het nummer pas een paar weken toegekend gekregen. Alle contact was verbroken tot eind november 2008 en ik je vond op Facebook. Ik stuurde je een mailtje in de hoop dat je me nog kende. Toen ik op 'verzenden' klikte,was het net of ik hoorde de dichtslaande deur en ik was bang voor een nieuwe afwijzing. Ik wachtte en er kwam een antwoord, je schreef dat je naar je scherm zat te staren en niet wist wat je er mee moest en dat je me wou ontmoeten en liefst zo snel mogelijk…
Ergens was ik plots terug boos, waarom had je die deur zo hard en zo definitief dichtgeslagen en nu kon je niet wachten… Ik kon ook niet wachten, ik wou je zien, je horen…en vooral weten hoe het met je was.
In Gent, een vertrouwde omgeving met vele herinneringen, zagen we elkaar terug. Ik herkende je ogenblikkelijk, na tien jaar was je weinig veranderd. Wat aangekomen, dunnende haren, maar je ogen waren nog even fel en doorgrondend. Vreemd, het voelde alsof het pas gisteren was dat je de deur dichtknalde en ik vroeg zonder omwegen: 'waarom keek je me niet meer aan?'
Nu, tien jaar later keek je me aan en je sprak: ' ik kon het niet, had ik je aangekeken dan was ik gebleven en alles zou van voor af aan herbegonnen zijn.'
In onze ogen kwamen tranen en we streelden onze eigen wangen droog, we hadden elkaar terug gevonden. Gegroeid in ons zijn , gevoed door wat we elkaar gegeven hadden, gescheiden door een dichtgeslagen deur.
Beiden een nieuwe partner, beiden een trouwring aan en beiden:'waarom zijn we uit elkaar gegaan?' Geen verbittering, een kort verlangen naar nabijheid, maar niet lijfelijk. Zoeken naar de versmelting van woorden, het raken van zielsverwanten die elkaar terug gevonden hebben en nog even aarzelen om de deur te openen. Hoe houden we controle op die deur? Aan beide zijden van die deur leidden we een ander leven, we hebben partners. Jij houdt van je vrouw, ik van mijn man. Hoe breng ik je binnen in mijn leven, hoe kom ik binnen in jouw leven? Nee, ik wil je niet als minnaar, ik wil je als mijn maatje en daar hoort je vrouw bij en dat respecteer ik.
wordt vervolgd
feedback van andere lezers- jan
spannend!
liefs jan
sproet: het is of het was heel spannend en het voelt zo goed!
liefs,trees - innerchild
Zachtjes gelezen ...
zelfs zachtjes gehuild (ach, ik heb zo van die dagen) ...
deels herkenbaar ...
't is vooral dat stil verlangen dat zo knaagt ...
Voorlaatste regel: jouw leven !
sproet: weet je Robijntje, dat stil verlangen had ook zijn charme...ik kon het fantaseren en nu is het realiteit. mensen steken toch ingewikkeld in elkaar.
liefs, trees - aquaangel
jou leven - jouw leven
soms gebeuren die dingen-ontmoetingen die alles op z'n kop kunnen zetten x
sproet: correctie aangebracht, waarvoor mijn dank.
zo is het, het is niet meer wat het was en het is goed zo!
liefs, trees - Rob
..in mij zelf ...of.. in mijzelf?
Maak er geen veenbrand van.
Smak.
sproet: ben je bang van vuur, Robke? het is een vuurtje waar we ons kunnen aanwarmen en dat voelt goed.
Ik stuur je een VURIG SMAKJE!
liefs, trees - b_engel
zo zachtjes en teder, ik zou in het verhaal willen stappen en het beleven
zo zacht en mooi en lief
ik kijk uit naar het vervolg
sproet: wat een tedere fb, je beschrijft exact mijn gevoel, het voelt heel teder.
liefs, trees - iris
Heel mooi neergezet ! Fragiel en tegelijkertijd sterk.
en herkenbaar...
Ik hoop dat jullie maatjes 'kunnen' zijn.......
Knuffel,
Lieve
sproet: Dat zal geen probleem vormen.
liefs, trees - yellow
rakend gevoelig, zeer mooi gedaan sproet,
Marc
sproet: thns Marc, het is ook iets moois, de vriendschap!
liefs,
Trees - Mistaker
Wat een mooi verhaal!
Liefs,
Greta
sproet: en het is dan nog non-fictie op de hoop toe!
liefs, trees - Mephistopheles
Leuk verhaal. Benieuwd hoe het verder gaat,
grts.
sproet: vervolg staat erop. nu is he idd een leuk verhaal, maar ooit was het anders...
liefs, trees - henny
Wat een mooi begin. Het zou zo kunnen gebeuren. Heel mooi beschreven.
sproet: het is een non-fictie verhaal.
bedankt voor de lovende fb.
liefs, trees
|
