Volg ons op facebook
|
< terug
Ik heb de deur zachtjes dichtgedaan! (2)
Het is eigenlijk geen vraag meer voor ons: 'Hoe komen we binnen in elkaars leven?' We zijn terug in elkaars bestaan, jij en ik, onuitwisbaar en geen delete meer. Wat voor ons als vanzelfsprekend lijkt, gooit het leven van onze partners overhoop. 'Waar zijn we mee bezig?' Goeie vraag eigenlijk, maar voor het antwoord pleit ik schuldig. Niet hij heeft daarop te antwoorden, maar ik. Ik heb hem opgezocht via Google en hem gevonden op Facebook en gelukkig voor mij heeft hij gereageerd.
Geen flauw benul dat onze partners in paniek zouden slaan. Mijn 'waarom' vragen waren beantwoord en plots hoorde ik 'waarom' vragen uit een andere mond. Een andere klank, de klank van wantrouwen met een ondertoon van angst. De vragen verrasten mij en ik ben compleet van de kaart. Ik krijg geen tijd om mijn emoties van het weerzien te verwerken en het een plek te geven. Mijn man en ik praten over hetzelfde onderwerp: 'het ontmoeten van mijn ex-vriend'. Zijn woorden zijn gekleurd door angst en onbegrip en ik schrik. Ik krijg de vraag: 'waar ben je mee bezig?' ik kijk hem aan en ik begrijp de vraag niet, ik ben nergens mee bezig. Mijn leven, daar ben ik mee bezig en ik heb nood aan antwoorden op vragen. Niet zo zeer de antwoorden, maar in het reine komen met mezelf om compleet 'vrouw' te kunnen zijn voor jou, mijn liefste man. Is dit de ondraaglijke lichtheid van het bestaan?
Tien jaar geleden bracht ik mezelf een diepe wonde aan en als een volleerde borderliner genoot ik van de pijn om bij wijlen de korst tot bloedens toe te openen. Ik was verslaafd aan de melancholie van het niet weten, omringde me met wijn, wierook en muziek. De cocon van de pijn en het wiegen van mijn eigen leed. Het voelde soms zo goed aan en paradoxaal gaf het me de kracht om verder de clown uit te hangen. Tot op een dag, dat ik besloot en nu wil ik het antwoord kennen. Het litteken begint me te hinderen, het belemmert me om voluit te leven en ik wil leven, compleet in alles wat ik ben en niet ben. Ik dacht niet, ik zoek mijn oud lief op en we gaan daar eens een feestje bouwen. Weten en antwoorden op de 'waarom' vraag, dat was mijn drang.
Toen zag ik hem terug, aan de achterzijde van het Sint-Pieters station en alles kwam terug. Chaos in mijn hoofd, jij en je hond, jij en je sigaretje, jij en je slungel lijf, jij en je liefde voor muziek, jij en…ik… in een ver verleden en nu zo dichtbij. Woordeloos vertelden onze ogen verhalen en tien jaar loste zich op in een weten van geluk.
De dichtslaande deur was het antwoord geweest, maar ik wou het niet horen, niet weten en niet zien toen. Het was de vrijheid om te groeien, maar ik kon het toen niet aan om onafhankelijk te zijn van een ander. Je liet me achter in mijn verdomde pijn en ik bloedde uit mijn ziel.
Die stomme spiegel liet je achter en ik keek elke dag opnieuw en ik vroeg: 'spiegeltje, spiegeltje aan de wand: vertel me het waarom?' ik sloot mijn oren voor het antwoord en ik zag alleen maar het beeld. Een beeld van een vrouw die verlangde naar een deur die ze zelf te openen had, maar het lef ontbrak me. Traag stelpte het bloeden van mijn ziel en ik leerde opnieuw vertrouwen in mezelf. Mijn spiegelbeeld zei: 'ga, de wereld is niet boos op je, jij bent boos op de wereld'.
wordt vervolgd
feedback van andere lezers- Rob
Ik heb de deur zachtjes dicht gedaan en ben het nog een keer gaan lezen.
**..die ze zelf te openEN had..** en daarna nog die andere had is wat veel.
sproet: Robke, het schrijven heeft me terug in zijn greep, maar ik mis tijd...
ik heb de correctie aangebracht en ik geef je een SMAKJE in ruil, dat is toch wel lief he?
liefs, trees - innerchild
Je HAD de deur hard dichtgedaan ... maar hebt ze NU weer zachtjes geopend ...
sproet: niet ik, maar hij had de deur hard dichtgedaan en ik was toen te koppig om ze vlugger te openen en misschien ook heel goed!
liefs, trees - jamal
mooi Sproet, echt zeer mooi.... Je 'passeert' verschillende werelden en schets uit elk de beleving of zienswijze, vooral
die van jezelf, verspreid over een zeer lange tijd....
het leest heel vlot, lekker vloeiend.
ik kijk uit naar het vervolg
xx
sproet: ik werk er aan, maar ik heb het momenteel nogal druk met mijn werk.
liefs, trees - Mephistopheles
Eens met Jamal: vervolg!
sproet: ik wou dat ik hele dagen achter mijn klavier kon zitten, maar helaas kan dit niet. eventjes geduld dus.
liefs, trees - aquaangel
Heavy...
ik heb ook een ex ontmoet op de Hyves.. en ja daarin ziet mijn huidige partner ook gevaar in schuilen....
het leven is a miracle.. vol verrassingen...
x
sproet: zo is dat en zo blijft het leven boeiend...
liefs, trees - yellow
knap geschreven,
groetjes,
M.
sproet: thns marc
liefs,trees - henny
Je hebt je goed ingeleeft. Heel goed.
sproet: het inleven was niet moeilijk, het is mijn verhaal en dat maakt het schrijven doorvoelt.
liefs, trees
|
