|
< terug
gewoon een jongen van dertien (HS I - p5)
…
We lopen in een loodrechte lijn achter meester Pijkels. De man waar ik tot een kwartier geleden een onaangenaam beeld van had. Eenmaal voor de deur van onze klas maakt hij een halve draai, gaat over naar zijn militaire pose en wacht tot de stilte valt. Alleen al met zijn uiterlijk jaagt hij ons de stuipen op het lijf. Zijn hoofd, een niet veel voorkomend formaat, heeft waanzinnig veel weg van kapitein iglo, dan wel zonder klak. Tevens draagt meester Pijkels een enorme baard die via zijn mondhoeken de snor voorziet. Boven zijn felblauwe kralen loopt een dikke grasmat. Op zichzelf een fraai kunstwerk om naar te kijken, maar dan telkens met de nodige voorzichtigheid want hij is zeer gevoelig voor persoonlijke beledigingen.
Mario Volario, dé belhamel van onze school, een rasechte Siciliaan, voelt ze nu nog gloeien als je hem naar die welbepaalde oorveeg vraagt. Zo vond hij het eens stoer om op het moment dat meester Pijkels met zijn rug naar de klas stond hem te gaan bekogelen met stukjes krijt. Een erg gedurfde daad, moet ik Mario wel nageven, maar echter ook een die hem de duistere kant van meester Pijkels liet ervaren.
Terwijl we rustig wachten op de bekende vingerknip, zijn 'groen licht' in ons schoolverkeer, loopt hij ons voorbij en stapt naar meester Achten van het vierde studiejaar, de klas van Abdeslam. Ik tel zijn voetstappen en bij gewaar van voldoende afstand draai ik me om en observeer hun lichaamstaal.
'Hij heeft je verraden! Zie maar eens hoe ze onder hun tweetjes lachen met jouw zielige situatie! Nog even en heel de leraarskamer ratelt mee!' klinkt de duivelstem in mij.
Verbijstering en schaamte zetten mijn wereld ondersteboven en voor even weet ik niet meer naar waar te kijken, wat te doen. 'Hoe kan ik hem voor de rest van de dag nog onder ogen komen? O nee, straks moet ik ook nog naar het bord voor zijn stomme kutoefening! Die mag hij op zijn buik schrijven, de vieze grijze beer! Wie denkt hij wel wie hij is om over mij te gaan roddelen?
Is dit het zoveelste voorteken van een onvolmaakte schooldag? Wat als ik nu een lange sprint neem en alles achter mij laat? Niet naar huis of bij mijn broers, maar ergens waar niets moet! …'
'Ga maar alvast naar binnen jongens, ik kom er zo aan', galmt het plots in de sfeerkoude gang. De groepsdruk is me te groot en voor ik het weet zit ik achter mijn met koosnamen en hartjes gekerfde schoolbank. De drukke conversatie met mezelf is nog volop aan de gang. Ik til mijn tafelblad omhoog, graai wat schrijfgerei bijeen en sla met harde hand mijn agenda open. Een geroutineerde handeling die de meester het idee moet geven dat ik actief bij de les ben.
Achter mij gaat de deur dicht en de stilte onthult dat meester Pijkels terug is.
feedback van andere lezers- Magdalena
mmmm
ik hou het lezen niet meer bij, geen tijd om alles te lezen, maar... dit is goed! sorry: uitstekend dus.
:):):)
jamal: ik ken dat Karine, het is heel moeilijk om zowel te schrijven als te lezen. daarom is mijn appreciatie voor elke feedback ook zo groot!
dank je
xx - aquaangel
goed,
klein foutje: aan.', galmt
de . hoort er niet
jamal: bedankt mijn waterengel!
xx - Mistaker
Gers, echt genoten hiervan!
Liefs,
Greta
jamal: heerlijk hoe jij hiervan genieten kan!
xxx - Mephistopheles
Geweldig stuk,
grts.
jamal: Geweldige reactie! Je voelt en begrijpt...
dank je - henny
Pijkels heb je heel goed beschreven en ik moest er zelfs een beetje om glimlachen
jamal: haha... Het was ook een beer van een vent, soms echt griezelig
maar echt een man die zijn gewicht in goud waar is Henny....en van die mensen, lichtpunten, heb ik vaak ontmoet. ik ben een gezegend kind Henny, echt waar...ondanks en dankzij alles.
dank je - jan
klasse!
jamal: dank je! top hoe je reageert. kom van diep, en gemeend
groeten
|
