|
< terug
Het "GbM" (3)
...
"Mama" zegt Jasper met een slaapstemmetje " als ik groot ben wil ik weten wat de grote briesende bruut doet" en dommelde meteen terug in. Groot, rood en op ronde poten had hij hem eens zien staan in de schuur aan de overkant. Zijn moeder had hem al dikwijls gewaarschuwd om ver van dit monster weg te blijven. Eenmaal vertrokken kende dit beest géén genade. Hij maakte ontzettend veel ophef en rammelde alsof de boer honderd kannen melk in een keer verplaatste. Als boer Rotsaert er de nodige attributen aan vastmaakte, leek deze bruut wel een monster. Het "grote brute monster", had moeder hem gedoopt, het "GBM". Tegen zijn broertjes en zus spekte hij het verhaal wat verder aan en verzon grote vlijmscherpe tanden waarmee hij alle poten vanonder je lijf maaide. Ook blies dit beest een verschrikkelijk zwarte rook uit en ratelde zijn adem als een varken in zijn doodstrijd. Met grootse gebaren en een lange aangescherpte strohalm als wapenstop, trok hij ten strijde tegen het GBM. Hij, Jasper "de grote" helemaal voorop en zijn broers en zussen, op één lijn, achter hem aan. Plots struikelde hij over zijn wapentuig en ontwaakte uit zijn pronkerige droom. Ying en Yang lagen, zoals gewoonlijk, links naast hem. De ene zijn hoofd naar boven en de ander juist andersom. De ene was wit met een zwarte rechterpoot en de andere zwart met een witte linkerpoot. Komisch, dacht hij nog. Kachinu lag opgerold aan de andere zijde van zijn moeder. Wat hij van haar moest denken weet hij niet. Ze zag er bijna uit als zijn mama, als twee druppels water maar dan kleiner of groter, naargelang hoe je het bekeek, vreemd. Door al zijn gewroet werden Ying en Yang wakker en miauwden om eten. Ook Kachinu kwam op haar beurt zeuren bij haar moeder. Maar zoals een goede moeder betaamd had Riana al voor het avondmaal gezorgd. "Lekker" had Jasper uitgeroepen en sprong als een tijger op de veldmuis die mama had gevangen, zich niet bekommerend om zijn broers of zus. Hij was de oudste, hij was de eerste, hij mocht eerst eten!
Een iets minder dan zachte klap, van de poot van mama, deed hem een andere houding aannemen. Ja, natuurlijk mama, ik weet het dat ik rekening moet houden met de anderen, ik weet het.
...
|
