|
< terug
De scheiding - (81)
Hfdst 28. De ontnuchtering.
Ongeduldig wacht Lisa op een teken van haar advocaat. Jacques, zoals ze hem nu noemt, is al bijna een week geleden vertrokken naar Nice. Ze had niet graag dat hij haar alleen achterliet in haar dorp. Sinds zijn vertrek heeft ze van hem niets meer gehoord. Het verwondert haar dat hij nog niet eens heeft getelefoneerd en evenmin een kaartje stuurde. Ze weet niet wat te denken. Ze probeerde al meerdere keren om hem zelf te bellen, maar ze kreeg steeds zijn voice mail te horen. Waarom laat hij niets van zich horen?
Net als de voorbije dagen zit ze bij het venster en kijkt uit naar de komst van de postbode. Zodra hij om de hoek komt gefietst, staat ze recht, opent de voordeur en loopt hem tegemoet.
'Heb je post voor mij?' roept ze, terwijl hij nog meerdere huizen verwijderd is.
'Er is een brief uit Frankrijk'
Het klinkt als muziek in haar oren. Eindelijk nieuws. Wellicht laat hij haar weten wanneer hij terug naar huis komt. Ze is zo ongeduldig om hem terug te zien. En zo verliefd. Ze beschouwt hem al lang niet meer als haar advocaat. Wat haar betreft is hij haar minnaar en haar lief. Ze wenst vurig dat de scheiding achter de rug is. Dan zullen ze hun liefde open en bloot kunnen beleven. Misschien dat hij haar dan wel ten huwelijk vraagt. Of om met Bartje bij hem te komen wonen.
Als de postbode haar de brief overhandigt, drukt ze er in een opwelling van hartstocht een smakkende zoen op. Dan keert ze op haar stappen terug, gaat naar binnen. In de beslotenheid van haar woonst opent ze de omslag. Ze haalt er de brief uit. Ze aarzelt echter voor ze begint te lezen. Plots heeft ze een angstig voorgevoel.
Mevrouw,
Het spijt mij om u te moeten berichten dat ik vermoedelijk uw zaak niet verder zal kunnen behartigen. Ik geef opdracht aan een van mijn assistenten om jouw dossier verder op te volgen. Andere, meer belangrijke en dringender zaken nemen al mijn tijd in beslag. Ik hoop dat je dit begrijpt.
Hoogachtend,
Jacques Lahousse
Advocaat.
Het is alsof Lisa door de bliksem wordt getroffen. Ze leest de brief opnieuw en opnieuw. Zo zakelijk! Zo afstandelijk! Ze begrijpt het niet; wil het niet begrijpen. Waarom kan hij haar echtscheiding niet verder behandelen? Dan valt haar oog op het post scriptum dat aan de tekst is toegevoegd:
P.S. : wat onze minder zakelijke contacten van de voorbije weken betreft vraag ik u om deze te vergeten. Ze zijn niet voor herhaling vatbaar. Het is leuk geweest, maar dan ook niets meer. Tussen ons is er niets en zal er ook nooit iets zijn. Ik wens je niet meer te ontmoeten.
Lisa blijft geruime tijd stil zitten op haar stoel en staart voor zich uit, zonder echt naar iets te kijken. Dat was het dus. Zijn reis naar Nice was alleen een excuus om een einde te kunnen maken aan hun relatie. Hij wil haar dus niet meer zien. In haar hoofd heerst chaos. Vele gedachten vechten om voorrang. Maar geen van die gedachten kan ze lang genoeg vasthouden. Dan voelt ze de pijn, het verdriet om wat ze dacht haar grote liefde te zijn. En plots is er het besef, dat hij haar zwakheid heeft misbruikt om zijn lusten bot te vieren. Met dit besef verdwijnt haar verdriet. In de plaats komt boosheid. Hoe langer ze er over nadenkt, hoe woedender ze wordt.
Neen, meester Lahousse, wij zijn nog niet uitgepraat!
feedback van andere lezers- turbovrouw
het is goed geschreven
Julien_Maleur: Blij dat je even komt binnenwippen. Ik hoop dat ik jou in de toekomst mij mijn trouw lezerspubliek zal terugvinden.
groetjes
JM - henny
Zo, dat was een klets koud water! Ik ben benieuwd wat voor een wending dat gaat geven.
Julien_Maleur: Blijven volgen,Henny, ik probeer jou te verrassen.
groetjes
JM - sproet
wacht mee op de wending!
vlot te lezen stukje.
liefs, trees
Julien_Maleur: Dank je Trees. Blij dat je terug bent.
groetjes
JM
|
