|
< terug
Biografie van een virus (deel 24:het vijfde gebod)
Op 1 juni geraakte ze niet weg. Wat had dit nu weer te betekenen? Was Munshi een getrouwde huisvrouw die uit verveling spelletjes met me speelde? Had ik me zo kunnen vergissen?
Maar anderzijds zat een lijfelijke ontmoeting er dan toch aan te komen. Weliswaar met een onaantastbaar zwart kledingstuk. Wat dacht ze dat ik met haar van plan was?
Wat was ik eigenlijk met haar van plan, nu ze met gestrikte enkel in mijn boom bengelde? Het werd hoog tijd dat ik polste tot hoever ze bereid was de grens te passeren.
zaterdag 19 mei 2007 14:42
Wanneer is moord gerechtvaardigd?
Bestaan er wetten die geldig zijn voor alle volkeren en alle tijden? Of drijft moraal op modegolven, zijn het trendy kleren die mensen vandaag prettig om dragen vinden maar morgen hopeloos ouderwets? Is ethiek de naam van de lijfwacht die instaat voor de rugdekking van de staatsleiders? Is de zogenaamde hogere absoluutheid over goed en kwaad misschien enkel opportunisme om het territorium af te bakenen, en angst om de knusse hebbedingetjes te verliezen? Komen moraalregeltjes ons niet bijzonder goed uit om onze bezitterigheid voor het eigen wijfjesdier te rechtvaardigen?
Ja, allicht is het vijfde gebod niets meer dan de ongerustheid voor ons weke lichaam, zonder schubben en zonder pels. Niets meer dan kleingeestige behoudsdrang voor de eigen DNA.
Gij zult niet doden.
Maar wat als het motief voor dit gebod ons juist dwingt om het te overtreden? Geen probleem, mensen zijn inventief. Wie regels kan bedenken en tegelijkertijd de uitzonderingen, mag zich met recht de heerser van de schepping noemen.
De wettelijke zelfverdediging!
Als opgestoken middenvinger tegenover de potsierlijke houwer van stenen tafels kan dit tellen. Vooral omdat geen begrip zo rekbaar is als het "zelf". Zo rekbaar dat het tot over de landsgrenzen reikt, zodat soldaten genoopt zijn het duizenden kilometers van thuis te verdedigen. Wettelijk.
Als een jonge mannetjesleeuw de oude leider verslagen heeft, bijt hij de nek over van de welpen bij alle leeuwinnen in de horde. Wie kan het hem kwalijk nemen? Is onze DNA niet de meest strikte definitie van ons "zelf"? Dat degene nu opstaat die een betere zin voor het leven kan bedenken dan het doorgeven van het eigen genetisch materiaal.
Iedere dag dat hij nog ademt is een gesel voor mij. De wetenschap dat hij koffie drinkt, de krant leest, geniet van de zonnestralen op zijn huid, is ondraaglijk voor mij. Op dit moment stroomt bloed door zijn hersencellen. Het is dus best mogelijk dat hij aan haar denkt, zich de glans van haar voluptueuze dijen herinnert, haar opnieuw hoort krijsen van grensverleggend genot. En dan zal hij weer tot oprichting komen en vervuld worden van zegevierende trots. Onder deze vernedering dreigt mijn "zelf" te verschrompelen als een naaktslak die onder zout bedolven wordt. Ik eis het recht op zelfverdediging op.
Heb jij enig idee, lieve Munshi, van de eenzaamheid van een man die door wraaklust verteerd wordt? De beslissing die ik genomen heb, heeft me verbannen uit het aards paradijs. Wraak is een centrifugale kracht die je wegdrijft van je medemensen. Vanaf je eerste mail was ik ervan overtuigd dat jij mijn eenzaamheid doorbreken kan, jij alleen.
De dag is 18 juni. Uur en plaats volgen.
feedback van andere lezers- aquaangel
niets op aan te merken eigenlijk x
fenk: bedankt aqua
|
