|
< terug
biografie van een virus (deel 25: isolatie)
Wat ze zo hardnekkig had proberen te vermijden gebeurde. Ze kreeg deernis met de messenwerper, deernis met niet meer dan een personage in een verhaal dat misschien gewoon verzonnen was. Of kreeg ze plotsklaps zicht op de persoon achter het personage?
De messenwerper stak een hand uit, zoveel was duidelijk, de hand van een drenkeling.
Zij zou de handschoen opnemen. Maar zijn hand zou er vroeg of laat uit glijden...
Het kostte haar moeite om de spottende toon aan te houden die hem moest kraken, voor hij brak.
zondag 20 mei 2007 isolatie
Beste meneer de zogenaamde messenwerper,
Wat voer je in het schild?
Je bent geen naaktslak. Je schild is potsierlijk groot. Brandt het verterende zout van de wraaklust op je vel? Wel kruip dan even uit je huisje. Eén regenbui volstaat om je te wassen en te bevrijden van de helse pijn.
Ken je dat vrouwtje en dat heertje op de schouw die zon en regen voorspellen en nooit samen uit of samen thuis mogen zijn? Als hij in volle glorie op zijn toppunt komt, zit zij opgesloten in het binnenste binnen. Wanneer zij in het zenit komt, krijgt hij haar niet te zien. Snap je wat er mis is met dat beeldje? Zijn de weergoden zo wreed? Kunnen ze bewogen worden tot genade? Neen. De weergoden zijn onverschillig en gaan gewoon hun gang. Niemand zal daar ooit iets aan veranderen. Is het water misschien te diep? Zoals in stomme romantische verhaaltjes? Wel neen!
Ik was nog klein
een jaar of zes
ik brak het huisje af
draaide de personages
om hun as
precies 180 graden
toen kreeg ik straf
maar de poppetjes dansten
keer op keer
door en voor elkaar
weer of geen weer…
Eenzaam word je als je bang bent. Bang voor confrontatie. Bang voor pijn. Bang voor controleverlies. Bang voor wat je onvermogen met je zelf en met je 'medemensen' (oh wat gebruik je belachelijke woorden!) gaat uitrichten.
Eenzaamheid is trouwens iets dat enkel tussen je oren bestaat. Fictie dus. Wat jij bedoelt is isolatie. De isolatie van je opgezwollen egootje, dat niet meer is dan een ferm ontstoken furunkel. De pus moet eruit voor je de kwalijke geur ervan nooit meer uit je beleving kunt wissen.
Maar jij houdt het ding op temperatuur met je opgestoken vingerpraat. Ik zie die middelvinger niet; ik zie enkel de wijsvinger van een gefrustreerde schoolmeester. Weet je dan niet dat vuiligheid het best gedijt in besloten omgevingen en op knusse lichaamstemperatuur?
Bespaar mij je apologie. Ik ben niet gekomen om jou te verdedigen noch om je de absolutie te geven. Laat anderen de boom van goed en kwaad maar bewaken.
Ik wil je kénnen. Létterlijk. Ik wil je zien oplichten. Ik wil je tot je recht zien komen in het licht van de zon. Schild- en dakloos. Vrij.
Je eist je recht op. Laat me niet lachen! Rechten zijn niet op te eisen. Dat maken de mensen zichzelf en elkaar maar wijs. Een mens heeft louter levensplicht en als hij dat niet waarmaakt, wordt hij gestraft met de allerergste vorm van spijt. Niet de spijt om wat hij heeft gedaan, maar de spijt om wat hij nagelaten heeft. Omdat hij zo bezig was met plannetjes smeden dat hij vergeten is de vruchten te plukken die helemaal gratis en voor niks in de bomen hangen.
Ik twijfel, vriend, ik twijfel of ik je redden kan. Misschien ben je eigenlijk al dood.
Vannacht droomde ik dat je je zaad spoot in een pannetje en mij een koek bereidde op het vuur. Dat was een schromelijke misrekening van je. Ik neem en eet enkel van wat lééft. Zoals Thomas wil ik eerst mijn hand leggen in je zijde en je stigma's met mijn eigen handen voelen. Dan zal ik je geloven.
Bijna was ik echt weg. Maar ik besloot te blijven tot ik de spijt, mijn spijt, heb ingehaald. Ik zal niet sterven zonder grondig te hebben gelééfd. In jouw blikveld wellicht. Binnenstebuiten gekeerd.
feedback van andere lezers- aquaangel
weer een stuk waar je u tegen kunt zeggen. Paar woorden die ik effe op moet zoeken - ik beken niet het hele woordenboek te bezitten in mijn brein. Benieuwd naar vervolg van fenk. X x
Vansion: dankje Angie (...)
|
