Volg ons op facebook
|
< terug
De scheiding - (84)
Zoals zovele keren al, vroeg ze zich nu ook weer af of ze haar man had moeten vertellen, dat haar geest behept was met gebeurtenissen uit haar jeugd? Dat ze nog altijd de glurende ogen van haar vader op haar naakte huid voelde branden, telkens ze zich uitkleedde. Hoe had ze hem moeten vertellen, dat als ze met hem vrijde, ze altijd weer moest denken aan haar vader die haar als tiener herhaaldelijk in de badkamer was komen opzoeken, om haar naakte lichaam te betasten en vieze spelletjes te doen? Dat ze 's nachts niet kon slapen omdat ze gekweld werd door beelden van hem, die bij haar in bed kroop om haar in de nek te kussen. Ze niet kon vergeten hoe zijn handen haar naakte lichaam streelden en zijn tong haar tepels likte. Dat het beeld van haar vader die haar dijen spreidde en haar vingerde, voortdurend door haar geest spookte.
Had ze haar man moeten vertellen, dat ze schuld voelde omdat ze haar vader steeds had laten begaan. In het begin omdat ze niet besefte wat allemaal gebeurde, later omdat ze bang was voor zijn reactie.
Ze was amper vijftien jaar oud toen hij een eerste keer probeerde om haar te penetreren. Ze had hem weggeduwd. Later had hij nog enkele pogingen ondernomen, maar ze had dit nooit laten gebeuren. Toen ze op haar achttiende gevoelens kreeg voor een jongen, vond ze eindelijk de moed om een einde te maken aan deze incestueuze toestand. Ze was het dan al geruime tijd beu, dat haar vader haar bepotelde. Ze maakte hem duidelijk, dat ze het niet meer wilde. Hij bleef haar echter lastig vallen. Daarom zocht ze steun bij haar moeder. Deze probeerde haar echter te overtuigen, dat het allemaal niet zo erg was en, dat haar vader haar gewoon heel graag zag. Ten einde raad was ze van huis weggelopen. Na enige dagen keerde ze terug. Honger en kou maakten een einde aan haar wanhopige vlucht. Toen haar vader nadien weer eens op haar kamer verscheen en probeerde haar seksueel te misbruiken, dreigde ze ermee om naar de politie te stappen en hen alles te vertellen. Haar vader smeekte om dit niet te doen en beloofde om haar niet meer aan te raken. Hij hield zich aan die belofte. Toch bleef hij haar leven beheersen. Telkens ze omgang had met een jongen toonde hij zich uitermate jaloers. Toen ze kennis kreeg met Michel probeerde hij alles om hen uiteen te drijven. Later deed hij al het mogelijke om hun huwelijk te verhinderen. Toen dit niet lukte was hij Michel blijven zwart maken, ook nadat ze getrouwd waren.
Lisa begrijpt nu dat ze fout was, toe ze boos haar nood ging klagen bij haar moeder, omdat haar man tegen haar wil in, voor zijn werk naar Zaandam was vertrokken. Eigenlijk was het haar vader geweest die toen onmiddellijk meester Lahousse had aangesproken, misbruik makend van haar emotionele toestand. Hij had deze advocaat betaald om de procedure tot echtscheiding aanhangig te maken bij de rechtbank en hij had hem overtuigd daarin tot het uiterste te gaan. Ze besefte nu, dat ze zich als een pop had laten sturen door haar vader, die eindelijk de kans had gezien om haar huwelijk kapot te maken. Kon ze de klok maar terugdraaien. Maar er is geen weg terug. Er is te veel gebeurd sinds haar man terugkwam uit Zaandam. Ook zij heeft geproefd van de verboden vrucht. Ze verwachtte zo veel van wat zij beschouwde als een relatie met haar raadsman. Nog steeds wil ze niet geloven dat deze haar eventjes heeft gebruikt om zijn lusten te bevredigen. Hij was immers zo charmant. Zijn wereld, waarvan ze even mocht proeven, zo veelbelovend. Ze kan niet accepteren dat zij geen relatie hadden, dat er tussen hen niets was, alleen goedkope seks. Daarom heeft ze zichzelf ervan overtuigd, dat Jacques Lahousse een einde maakte aan hun omgang, omdat haar man hem had aangevallen en geslagen, toen hij hen betrapte terwijl ze afscheid namen voor haar woning. Het is de schuld van haar man dat ze geen toekomst meer heeft met meester Lahousse. Dat Jacques, zoals ze hem noemt, haar niet meer wil zien. Meer nog, door de schuld van haar man wil hij haar zelfs niet meer vertegenwoordigen op de rechtbank. Hij heeft haar een jonge stagiair gestuurd om haar zaak verder af te handelen.
Lisa voelt zich depressief worden en is wanhopig. Het komende weekeinde heeft haar man voor de eerste keer sinds zijn vrijlating opnieuw bezoekrecht. Ze wil dit niet. Als een moederkloek heeft ze zich aan Bartje gehecht. Het feit, dat haar man hun zoontje enkel mag zien onder toezicht van een sociale assistente, aangeduid door de rechtbank, maakt voor haar geen verschil. Bartje is van haar alleen. Ze wil niet dat hij zijn vader nog ziet. Deze heeft zijn vaderschap verspeeld, toen hij in Holland met die slet naar bed ging. Ze weet dat hij heel veel van zijn zoontje houdt. Ze weet zeer goed dat hij enorm veel verdriet zou hebben als hij het kind niet meer zou kunnen zien. Reden te meer. Ze wil hem pijn doen. Ze moet er iets op vinden opdat hij zijn bezoekrecht niet zou kunnen uitoefenen.
Als ze die avond Bartje naar bed brengt vraagt de jongen plots:
'Komt papa mij zondag halen? Mag ik dan met hem mee?'
De vraag verrast haar. Ze had er geen rekening mee gehouden, dat het bezoekrecht ook haar zoontje bezig hield.
'Ik denk niet dat papa zal komen. Hij heeft andere zaken te doen.'
'Papa zal wel komen, hij moet.' zegt de jongen nu wenend. 'Hij ziet mij toch graag.'
De reactie van haar zoontje doet haar verdriet, maakt haar bang. Hij verlangt dus nog altijd naar zijn vader. Dat is niet wat ze wil. Ze wil haar man weg uit het leven van haar zoon en uit zijn geest.
'Ga nu maar slapen. Je zult zondag wel zien of hij komt.'
Met deze woorden dekt ze haar zoontje toe en laat hem achter, in de knoop met zijn gevoelens en vol ongeduld verlangend naar komende zondag .
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- henny
Dat ze, als u bieft, tot inkeer gaat komen. Ze ziet nu in hoe haar vader haar gemanupuleerd heeft. Toch blijft ze vechten tegen de bierkaai
Julien_Maleur: Dank je Henny voor blijven volgen. Is een verzoening nog mogelijk? Wie weet?
groetjes
JM - sproet
heel goed weergegeven, er moet een kop rollen en dat is jammer genoeg vaak zo.
je schrijft vlotter dan bij de aanvang van dit verhaal.
liefs, trees
Julien_Maleur: Dank je, Trees. Persoonlijk denk ik dat mijn schrijven nu en in het begin op zich niet zo veel verschilt. Een groot eerste deel van het verhaal diende om de gevoelswereld van het hoofdpersonnage weer te geven, het probleem tussen de beide echtgenoten te schetsen, de komende breuk voor te bereiden. Blijkbaar was dat iets minder vlot om lezen en vroeg dat heel wat inlevings-vermogen en geduld. Het tweede deel brengt meer aktie, er gebeurt meer en dat blijkt dus spannender om lezen. Zoals al gezegd ben ik het verhaal aan het bijwerken en ik probeer om dat eerste deel ook spannender, iets minder langdradig te maken.
Bedankt om te blijven lezen en fb.
groetjes
Julien
|
