|
< terug
gewoon een jongen van dertien (HS II - p5)
…
'Zesentachtig frank Jamal!' golft Ali's stem door de supermarkt.
Ja, niet dat hij bewust personeel en klanten wil informeren over mijn povere budget. Hij heeft gewoon een klok van een stem. Maar alsjeblieft trek toch je ogen open, denk ik dan. Mijn verbouwereerde lichaam en met schaamrood gekleurde wangen zeggen toch genoeg. Hij is toch ook een tiener geweest en weet hoe onzekerheid zich uit als het over geld en vrouwen gaat. Vooral als je op mijn leeftijd zit met de een noch de ander.
'Pff, dank je wel Ali! zucht ik met ontevreden blik. Ik neem het hoopje van uiteenlopende munten bijeen en schuif het terug in mijn broekzak.
'Jamal, gij niks kopen?' werpt hij me met bolle ogen.
Maar kus toch mijn kloten dolgedraaide Turk, ploft het in mijn overkookte hersenpan.
Is hij er echt op uit om me door het slijk te halen of hoe zit dat hier nu?
Ik camoufleer de wonden van deze totale vernedering met een glimlach en richt me even terug naar die zuiderse schoonheid.
'Die Turken denken ook maar aan één ding hè. Geld, geld en nog eens geld.' gooi ik zijdelings uit mijn rechter mondhoek.
Ze giechelt en gebaart mij met een zwaaibeen dat ze haar boodschappen graag wil afrekenen.
Voor even twijfel ik of het wel gepast is maar al gauw vallen de woorden.
'Vanwaar ben je eigenlijk? Ik heb je hier nooit eerder gezien.'
'Ik heb jou wel al vaker gezien, Jamal. Jij woont toch samen met je moeder boven dat ene cafeetje.'
Verbazing strekt zich over mijn gezicht!
'Amai, hoe weet je dat zo goed? Je houdt me nogal goed in de gaten.'
Maar voor mijn woorden helemaal zijn uitgesproken, besef ik dat dit de stomste, meest belachelijke, arrogante opmerking is. Alsof ze me al weken volgt en tot over haar oren verliefd is.
'Wat wil je daarmee zeggen?' reageert ze zeer venijnig.
Ze schiet me rakelings voorbij, geeft Ali een drietal biljetten en terwijl ze mij aankijkt zegt ze luid genoeg: 'Houd het kleingeld maar, Ali.'
Ik ben aan de grond genageld, wil niet meer leven. Ik ben klaar voor het paradijs of zeg maar het hellevuur aangezien ik maar al te vaak gezondigd heb.
Wat een afgang! Hoe durf ik nog op straat te komen na deze vreselijke kennismaking. Al mijn plannen voor vandaag vallen in het water. Ik ben nog geen honderd meter van huis, nog geen uur in mijn nieuwe buurt en mijn naam is al besmeurd.
Aan wie gaat ze dit allemaal vertellen? Heeft ze een broer waar ik nu steeds voor moet gaan rennen telkens als ik hem zie? Hoe durf ik hier nog boodschappen komen doen? …
Ik ontwaak uit mijn narcose en Ali staat me daar vierkantig uit te lachen.
'Jamal, Jamal, nu ik begrijp jou. Gij zien mooi meisje daarom gij alles vergeten.'
...
feedback van andere lezers- jan
boven dat 'ene' cafeetje, ene zou ik weglaten
leest prettig!
grts - Mistaker
Graag gelezen weer. Eens met Jan wat dat cafeetje betreft.
Liefs,
Greta - henny
Dat laatste stukje ontroerde me. - b_engel
helemaal meegesleurd
gevoelig geschreven - aquaangel
probeer weer bij te lezen xx loop er nl 3 achter :)
|
