|
< terug
biografie van een virus (deel 29: raakpunten en schakelaars) wegens het grooooote succes
donderdag 31 mei 2007 20:35
Heb je dat ook, messenwerper? Die voortdurende strijd tussen ontnuchtering en geloof? Ik wik en weeg je woorden. Ik hijs ze omhoog, span ze op als trommelvliezen, gesel ze met de striemende koorden van mijn onwil. Ik leur met de beelden die je me verkoopt. Misschien heet dat verraad?
Ik heb een steentje in je rivier gekeild. Klakkelings. Steeds groter worden de kringen. De context lijkt te groeien. Er in verzuipen wil ik niet. Ik spaar in raakpunten. Ik herschrijf je helemaal.
Heb jij een plan met mij? Ben je mijn contouren met je messen aan het afbakenen? Vind je het leuk als ik mijn verleden aan flarden schreeuw? Zie je wat erin telt en wat niet? Zie je mijn gezicht aan diggelen liggen? Of flirt je enkel met het masker?
We delen een kamer. Het is er virtueel, donker en zinnenloos. We zoeken op de tast. Wat zoeken we? Onszelf? Elkaar? Of het steile pad dat leidt naar de sublieme Farce? Ik klop op je volle kop en er blijkt niets dan zaagmeel in te zitten. Je hebt gelijk. Jij bestaat niet. Ik besta niet. We zijn bevlekte vlekken en doen onszelf bestaan in het Verbond.
We moeten het voorlopig nog van woorden hebben. Woorden zijn het toppunt van onletterlijkheid.
Toch weet ik dat er zich schakelaars in de kamer bevinden. Eén schakelaar heet 'mes', een andere 'honingzeep', een derde 'brug'. Of vergis ik mij? Het licht is voorlopig uitgeschakeld. Maar dat kan verkeren, niet?
Er is maar één sleutel. Het roekoekoe-slot wenkt. Nog twee maal drie keer drie maal slapen.
Je houdt je vast aan de takken van een stamboom. Dat kan ik je niet nadoen. Ik ben ver van de boom gevallen. Van afgebroken twijgen en takken maken ze geen ramen en deuren, wel wandelstokken, kerfstokken en brandhout.
Vertel me maar wat je me graag vertellen wil. Vertellen kun je wel.
Lezen moet je nog leren. Mijn zwerfpater Egidius heeft mij met zijn grote handen gezegend en bemind. Hij was mijn ware vel geworden, toen ze hem van mij afstroopten. Sindsdien heb ik niets meer te verliezen. Mijn vlees wordt opgevreten door spijt.
Ik hield van hem. Ik ging aan hem kapot. Het Vuur van de Geest ging zondag hevig in mij tekeer. Ik laat mij er keer op keer weer door verteren. Dat is mijn geschiedenis.
Munshi is erg zwaar beladen. Ze snakt naar ontmanteling en tekens. Ze zal vonken afgeven. Ze houdt van je. Ze wil aan je kapot. Zoals brandhout. Bestook haar. Stook haar op.
Laat je woorden het voorhoedegevecht voeren. Nog twee maal drie keer drie maal slapen.
feedback van andere lezers- aquaangel
erin... Of toch er in?
Dat van die stamboom vind ik cool ter van de boom gevallen hi hi top! Ik denk dat de mijne geen wortels had ha ha
dat rekensommetje 2x3x3 vind ik ook super
en om je titel lach ik me de cellulitis in de benen...
Op jullie grootgroter succes dikke liefs x
Vansion: heb er "er in" van gemaakt
drink liever op ons amusement dan op dat succes he
wat Fenk wil weet ik niet, maar ik weet wél wat mijn voorkeur geniet!!! X - sproet
noodgedwongen er een paar overgeslagen (hoop ze in te halen, met lezen natuurlijk)
Hele strakke schrijfstijl, die de aandacht vasthoudt, heel knap.
als ik het zo lees, geef dit deel me het gevoel dat ze zich zo maar niet gewonnen geeft.
liefs, trees
Vansion: blij je aandact even te mogen vasthouden, sproet. dat doet goed.
|
