Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (10)
Een plots tikken op mijn schouder deed me ontwaken uit mijn denken.
'Onraedt,' zei de stem terwijl ik me omslachtig omdraaide om te kijken wie me aangesproken had, 'smerige schurk die je bent! Lang geleden, man. Hoe is 't nog met je?' Een robuuste gestalte torende hoog boven me uit terwijl zijn inktzwarte blik zich in de mijne boorde. Het was Ned, een Amerikaan die al enkele jaren in Gent woonde en die ik sporadisch eens tegen het lijf liep. Hij sprak een combinatie van slecht Nederlands en krankzinnig Engels, dat in een salvo van sterke klemtonen en uitzinnige woordcombinaties uit zijn schorre keelgat geslingerd werd.
'Verdraaid, Ned,' reageerde ik terwijl ik hem de hand schudde, 'da's inderdaad lang geleden. Wat heb jij al die tijd uitgevreten?'
'Dezelfde oude godverdomde onzin,' spuwde hij terwijl hij naast me plaatsnam, 'laten we het daar maar niet over hebben. Mijn leven is een hel, jongen. Niets meer dan een furieuze aaneenschakeling van dagen waarvan de ene altijd betekenislozer lijkt dan de voorgaande. Doe jezelf een plezier: blijf vrijgezel, neuk erop los tot je godverdomde lul er letterlijk van wegkwijnt en bind je nooit aan een vrouw want voor je het weet rammen ze je een staak door je kont.'
'Nog steeds getrouwd met Margriet, hé?'
'Nog steeds niet verlost van die helleveeg, ja.'
Ned was jaren geleden op zakenreis in België geweest en had toen de liefde van zijn leven ontmoet, met als gevolg dat hij blijven hangen was om met haar in het huwelijksbootje te stappen; een huwelijksbootje dat overigens aan het kapseizen was. Het sprookje was al gauw in een soort hekeldicht veranderd, voornamelijk georeerd door vrouwlief zelve die Ned's grootste kwelling bleek te zijn omdat ze zowat alles afkeurde wat hij deed. Net als mezelf had hij een zwak voor de fles, een zwakte die zich als een nooit aflatende plaag tot in de verste uithoeken van zijn anatomie gevestigd had, uiteraard tot grote ergernis van mevrouw Ned die er een nogal brave, om niet te zeggen gecanoniseerde levensstijl op na hield die in schril contrast stond met de zijne. Net als het merendeel van mijn kenniskring was hij ouder dan mezelf, maar over het algemeen konden we het best goed vinden met elkaar. Hij was een echte Hollywood beïnvloedde Amerikaan. Woorden als fuck, bitch, bastard en al die andere kleurrijke termen die je in films te horen kreeg waren vaste, zo niet onbetwistbare onderdelen van zijn hardvochtige vocabulaire die zich weinig leek aan te trekken van maatschappelijke conventies wat beleefdheid betrof. Hij was boers tot op het bot, maar hij kende zijn literatuur en dat was grotendeels de reden waarom we na verloop van tijd 'drinking buddies' geworden waren, zoals hij het zelf plachte te noemen.
Ondanks zijn huwelijk was hij een onverbeterlijke vrouwenzot, één van de ergste die ik ooit ontmoet had. Zelf was ik ook niet ongevoelig voor het vrouwelijke schoon maar in vergelijking met Ned's onverzadigbare drang naar de andere sekse was ik een monnik. Hij was een seksueel roofdier, op zoek naar kut zoals de Spaanse Conquistadores naar goud zochten. Mij maakte het geen sikkepit uit, maar ik kon er inkomen dat zijn wederhelft er een andere mening op na hield. Ik vond het zelfs knettergek dat hij steeds achter andere vrouwen aanholde want een goed jaar terug had ik die echtgenote van hem eens ontmoet en het was een stoot van de bovenste plank. Bovendien deed ze zowat alles voor hem. Ze had haar carrière als zakenvrouw opgegeven om fulltime voor manlief en de twee peuters die ze hadden te zorgen, en het enige wat ze in ruil vroeg was een klein beetje waardering en respect, een wens die Ned beantwoordde door zijn geile snikkel te proppen in zowat elk vrouwelijk schoon dat krankzinnig genoeg was om op zijn avances in te gaan. Als vriend was hij donders goed gezelschap, maar als echtgenoot overduidelijk een overspelige ramp die voor geen haar te vertrouwen was, hoewel hij weigerde om dit in te zien en de schuld steeds hoofdschuddend van zich afschoof. Hij was een kind in het lichaam van een volwassene, te dom om zijn eigen geluk in te zien of er enige waardering voor te koesteren. Soms had ik zin om hem een klap op zijn donder te geven, maar een deel van me mocht die oude schoft wel.
'Wil je 'n saffie?' vroeg hij terwijl hij er eentje voor zichzelf opstak.
'Heeft Guy Verhofstadt een rotkop?'
'Goed punt,' reageerde hij terwijl hij me een sigaret aanreikte, 'heb je trouwens wat te zuipen bij je?'
Ik schudde m'n hoofd.
'Platzak weer, hé?'
Ik haalde m'n schouders op.
'Hoe is het met dat schrijven van je? Doe je dat nog steeds?'
Ik knikte.
'Dat laatste stuk dat ik van je las was best te pruimen.'
'Ik heb het schurft aan pruimen.'
'Zeg n's, wat zou je d'ervan denken als we ons een lekkere kroeg uitzoeken?'
'Ik ben platzak, Ned.'
'Ach laat die godverdomde klerezooi maar aan mij over, joch. Ik trakteer je wel op een aantal rondjes.'
'Christus nog aan toe, had dat dan meteen gezegd. Kom op, we gaan!'
feedback van andere lezers- jack
Jij bent echt steengoed in het beschrijven van wat dan ook.
Enneuh, die laatste dialoog is hilarisch :)
Mephistopheles: Thanks. Ben dat vervolg op die dialoog aan het pennen. Herinner het me niet van begin tot einde letterlijk meer, dus hier en daar een klein beetje invulling. Het is eerder een reconstructie dan een volledig correcte weergave.
Groet. - GoNo2
Ik wacht.....
Mephistopheles: Geduld is een deugd, en wachten wordt meestal beloond.
grts. - killea
Your writing is out of this world, Bert
love it, want more
xxx
j
Mephistopheles: Thank you so much! - jan
meer meer!
grts
Mephistopheles: Komt eraan! - Mistaker
genoten hiervan!
vrouwen die zichzelf wegcijferen zijn ook verschrikkelijk saai dus ergens snap ik ned wel.
verhofstadt is nog toonbaar vergeleken bij balkenende.
groet,
greta
Mephistopheles: Vrouwen die zichzelf wegcijferen zijn saai, dat klopt. Jezus, zo'n jaknikkend trutje zou ik niet willen. Liever eentje die wat haar op haar tanden heeft (uiteraard figuurlijk en zeker niet letterlijk.)
Ik heb Verhofstadt nooit gemogen... - henny
Zeker een goed dialoog. Persoonlijk zou ik Ned niet mogen en ben blij dat mijn man mij trouw is.
Nu kijken of Ned gaat helpen of hem nog verder in de stront gaat brengen.
Mephistopheles: Wat zijn huwelijk betreft is-ie niet te vertrouwen, voor geen haar. Maar als gewone kennis om een glas mee te drinken is hij best oké. - arwenn
haha,
altijd leuk om een oude vriend te ontmojeten toch?
hoewel ik niet graag in dat wereldje van jou zou treden,
brrr ik zou bang zijn dat ik nog es word verkracht.
Maargoed. Mooi stukje,
opnaar de volgende!
kus
Mephistopheles: Verkracht??? Ach ach, zo erg is het nu ook weer niet hoor. Met dat soort ga ik niet om. - koyaanisqatsi
HIK! (alweer)
(great stuff as usual, Maestro)
Mephistopheles: Ge zijt tijdens uw afwezigheid aan de fles geraakt zekers?? - manono
Ik denk dat de homo sapiens in gronde polygamisch is net zoals mijn vlammenwevers en zwartkopwevers. Ik begrijp ook niet waarom meisjes worden opgevoed met het monogame model. 't Is allemaal miserie voor niets.
Mephistopheles: Is een moeilijk onderwerp. Ik vind de gedachte dat iemand zijn of haar hele leven trouw kan blijven aan iemand heel nobel, alleen weet ik niet of dat strookt met onze natuurlijke driften. Moraal zegt dat een seksueel leven met meerdere partners zondig is. Maar dat is moraal. Ik vraag me af wat de natuur zegt..
|
