Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (20)
'Dus je begrijpt,' zei Cindy met een dictatoriale twinkeling in haar ogen,' dat ik het je moeilijk kan maken betreffende je huurachterstand bij meneer Rudolf als je zo dadelijk niet eens wat vriendelijker voor me begint te worden.'
Ik staarde haar aan maar zei geen woord. Ze leek zich plots veel bewuster te worden van zichzelf, van de overhand die ze zich had weten eigen te maken. Het was alsof ze plots een stevige dosis zelfzekerheid door haar lichaam voelde trekken, alsof ze de overwinning al kon ruiken en op het punt stond om weldra als een razende jachthond een stevig stuk uit het prijsvlees te scheuren. Voor geen enkel ander iets scheen ze oren of ogen te hebben. In zijn geheel in beslag genomen door het oppermachtige gevoel dat als een kolkend gif door haar aderen stroomde, openbaarde zich het werkelijke beest dat achter de porseleinen façade van haar gezicht verscholen lag.
'Ik veronderstel dat je om het goed te maken kan koken voor me,' stelde ze met een glimlachje voor, 'ik zou je best wel eens met een sjort willen zien.'
Ze sprak haar woorden verblijd en triomfantelijk uit, als had ze een grootse overwinning behaald die haar met trots vervulde. Het was duidelijk dat ze er plezier in had, een vaststelling waar moeilijk aan te ontkomen viel. Bovendien sprak haar voorstel me weinig aan. Ik voelde er in de verste verte niets voor om voor haar te koken, ik kookte niet eens voor mezelf. Wat wist ik in godsnaam van koken af? Een zevengangen menu voor mij was een sixpack bier en een hot dog. Dat zou op een dag wel eens mijn laatste maaltijd kunnen worden, daar was ik van overtuigd.
'Ik kan niet koken,' zei ik uiteindelijk, 'voor geen meter.'
'Op die manier heb ik natuurlijk weinig aan je,' zei ze, 'wat kan jij eigenlijk wel? Als je me één iets kan opsommen dat jij als man kan wat ik als vrouw niet kan dan trek ik mijn woorden terug. Wel, weet je iets?'
'Rechtstaand plassen in een openbaar toilet.'
Ze slaakte een verveelde zucht, alsof ze me de woorden uit de mond haalde. Als zij dacht dat ze zich verveelde dan had ze er werkelijk geen idee van hoe ik me voelde. Ik dacht dat er nooit een eind aan zou komen. Ze zat daar maar, bewegingloos en dreigend als een wachtende spin, zich schijnbaar niet bewust van de tijd, alsof het een dimensie was die alleen maar buiten haar om bestond. Ze leek wel een Ctonische godin zoals ze zich in haar houding postuleerde, een herboren Medusa die eender wie die het waagde haar aan te kijken onmiddellijk versteende met de ongenade van haar blik. In haar wezen waren schoonheid en kwaadwilligheid als water en zout versmolten, het ene niet meer in staat om onafhankelijk van het andere te bestaan. Haar lange donkerbruine haren kronkelden als slangen naar beneden toe, verdwijnend achter de beweeglijke horizon van haar glanzende schouders die als twee edelstenen in het doorbrekende zonlicht blaakten, en als je er te lang naar keek dan was het alsof je jezelf ermee dreigde te verblinden. Ondanks de elegantie van haar verschijning wilde ik me van haar ontdoen, want als het spreekwoordelijke puntje bij het spreekwoordelijke paaltje kwam dan had ik niets dan doornen en distels van haar te verwachten.
'Luister, Cindy', zei ik met nadrukkelijke stem, 'ik weet helemaal niets van koken af en eerlijk gezegd maak je me niet bang met die dreigementen van je. Als je Steiner en de baviaan tegen me in het harnas wil jagen dan doe je dat maar.'
'Dus je weigert om te doen wat ik van je verlang?'
'Ik ben je helemaal niets verplicht. Jij probeert van een mug een olifant te maken terwijl je nauwelijks genoeg stof in je handen hebt om dat klein beetje mug dat je hebt tot geloofwaardige proporties te houden. Leer eerst wat je in je handen hebt onder controle krijgen vooraleer je dingen die buiten je invloedssfeer liggen tot de jouwe probeert te maken.'
'Dus je weigert?' vroeg ze nogmaals. Ze klonk als een berispende huismoeder en ik had er zowat genoeg van.
'Ik weiger.'
'Met jou valt werkelijk niet te praten,' reageerde ze 'als ik een zwarte weduwe was en jij het mannetje dan vrat ik je nu op.'
'Weet je waarom de zwarte weduwe dat doet, het mannetje opvreten na de paring?'
Ze schudde haar hoofd.
'Penisnijd,' zei ik, 'daarom doen ze het. Ze zijn jaloers.'
'Je bent een seksistische gek,' zei ze, 'geen enkele vrouw zou ooit jaloers zijn op een man. Jij leest te veel Freud, dat is jouw probleem.'
Ze verveelde me aanstekelijk. Ik was te moe voor dit gedoe en had er genoeg van. Voor mij was het welletjes geweest. Ik besloot om er een eind aan te maken.
'Goed' zei ik terwijl ik rechtstond, 'dan zou ik je nu willen vragen om naar huis te gaan. Ik heb nog wat dingen te doen.'
Ze keek me lang en onderzoekend aan. 'Wat heb jij te doen dat zo belangrijk is, dan?' vroeg ze met die typisch berispende stem van haar.
'Dat gaat jou niet aan,' antwoordde ik, 'en nu moet je gaan. Kom op, vort!'
Ze pruttelde nog een tijdje tegen en somde nog een heel arsenaal aan redenen op waarom ik bij haar in schuld stond, haar woordkeuze streng bepaald door het gelogenstrafte idee dat ze onteerd was. Haar lippen bewogen als snaren, tokkelend en pingelend in een kruisbestuiving van woorden en dreigementen die ze als een dolgedraaide lama op me afspuwde. Verbazingwekkend hoe vlug een integraal mooi en gepolijst gezicht zich tot een grauw doodsmasker kon samentrekken, hoe de glans van een volstrekt gladde en egale huid tot in mekaar gekrompen schuurpapier verwerd wanneer de oncontroleerbare razernij van de tong onheil en verdoemenis prevelde. Met een stem van duizend woeste furiën ging haar loslippigheid te keer, als een opgewonden vloek die zichzelf in het aanschijn van de tijd steeds leek te herhalen. Tegen dat ik haar dan eindelijk de deur uit had waren er haast tien minuten verstreken.
'Goed,' zei ze, 'ik zal het voor deze ene keer door de vingers zien. Maar ik waarschuw je wel: als je me ooit in de toekomst nog één keer krengt dan komen er gevolgen.'
'Dan moet ik alleen maar een 't' op je voorhoofd schrijven,' zei ik, 'want een kreng dat ben je al.'
feedback van andere lezers- jack
Alweer ellenlange maar nooit vervelende uitgebreide beschrijvingen van om het even wat, waar blijf je het halen? Je hebt echt wel een eigen (-zinnige) stijl!
In elk geval verveelt het dus geen moment. Erg leuk om lezen!
Mephistopheles: Blij dat je mijn schrijfstijl eigenzinnig noemt. Dat is een mooi compliment. Als schrijver moet je je eigen gezicht en manier van doen hebben, niet te veel anderen proberen na-apen. Niet dat ik iets tegen apen heb, in mijn stamcafé zitten er genoeg.
Ik bereid in elk geval nooit op voorhand een verhaal voor. Ik ga voor m’n scherm zitten, begin als een gek op het klavier te tikken en dan komen die woorden eruit zonder dat ik erover moet nadenken. Ellenlange beschrijvingen? Ja, misschien wel. Ik geef toe dat mijn verhalen veel korter zouden kunnen zijn, maar die lange beschrijvingen, ik kan het maar zelden laten. Over dat skelet heb je me trouwens verkeerd begrepen. Vind dat niet lelijk hoor, sommige mensen zouden er zelfs beter uit zien als geraamte i.p.v. met het uiterlijk dat ze hebben. - killea
I absolutely adore your long descriptions and details and comparisons. Brilliant as usual.
xxx
j
Mephistopheles: I never plan to do long descriptions but mostly end up doing them anyway. Can't control it.
Thanks for always reading me.
XXX - GoNo2
Knap en meesterlijk bovendien...
Mephistopheles: Dankuwel! - Mistaker
Weer met veel genoegen gelezen. Wat een etterbak die Cindy!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Ja, zeg dat wel. In de Middeleeuwen hadden ze haar al lang op de brandstapel gezet. Nou ja, ik was daar allicht ook niet aan ontsnapt...
Gr. - tessy
Met veel plezier volg ik het verhaal verder
Mephistopheles: Dat doet me deugd. Dan schrijf ik d'er nog eentje.
Gr. - henny
Heerlijk deel en ik moest er zelfs om lachen. :D
Jij kunt schrijven!
Mephistopheles: Ik schrijf het vaak zelf met een glimlach. Het moet tenslotte plezant blijven, hé?
Gr. - jan
lekker leesvoer!
grts
Mephistopheles: Je niet overeten, hé?
grts. - arwenn
geweldig!
Ik loop ver achter, tijd voo reen inhaalslag.
Bluffend wijf dat ze dr is. Sodeju!
lekker gelezen!
XX'Arwenn
Mephistopheles: Dat was ze zeker.
Dankje.
xx - koyaanisqatsi
Onraedt... Nu smijt je wel een heel boorplatform olie op het vuur!
Mephistopheles: Hoogstens een beetje visolie - manono
Mooi geschreven.
Mephistopheles: dankuwel, waarde lezer - Hoeselaar
Willy
|
