Volg ons op facebook
|
< terug
Fout behang (aflevering honderdveertien)
Nadat Johan Irma's as in het water had gegooid, een gebeurtenis die gelukkig op geen enkele manier de aandacht trok, staarde hij een paar minuten zwijgend voor zich uit.
Ik had medelijden met hem, ondanks het feit dat hij zo ongeveer de meest waardeloze echtgenoot was die ik had kunnen treffen. Maar ja, ik was bij mijn volle verstand toen ik bevestigend reageerde op de vraag of ik Johan Frederik Elooi Leertouwers als wettige echtgenoot wilde. You've made your bed, you better lie in it, Vosseslag, mompelde ik. De in gedachten verzonken Johan hoorde niets.
Er reed een auto voorbij waaruit de stem van Sam Cooke klonk.
"Wat muziek betreft, ben ik een echte racist," vertelde Johan. "Als ik een top honderd samen zou stellen van mijn favoriete singles, zou die lijst denk ik geen enkel nummer van een zwarte artiest bevatten. En die jazzy cd van me, die bevat melkwitte jazz à la Pim Jacobs. Misschien moet ik het over een heel andere boeg gooien en gewoon mijn blanke polderse zelf in liedjes stoppen. Dichtbij mijn wortels blijven, maar dan wel de nummers van een licht exotisch behang voorzien. Ik ben heel benieuwd naar de tekst die jij gaat schrijven - wie weet kunnen we in de toekomst wel samenwerken."
"Dat zou heel goed kunnen ja!" reageerde ik gemaakt enthousiast.
"Ik heb niet alle as in het water gegooid," bekende Johan toen we naar de Porsche liepen. "Ik wil namelijk ook wat begraven in de tuin van ons huis in Hillegersberg. Onder een boom, dat lijkt me wel wat. Nooit gedacht dat ik ooit nog eens dit soort dingen zou doen, weet je dat."
"Creatief zijn met as bedoel je," merkte ik op.
Johan grinnikte.
In de auto begon hij te praten over het feit dat hij nu geen enkel familielid meer had, op Jestine na natuurlijk, maar die bevond zich nog in mijn buik.
"Familieleden zijn ook niet alles," verkondigde ik bij wijze van troost. "Neem nou mijn oom Ben, de weduwnaar van mijn moeders jongste zus. Eén keer in de maand kwam die gast bij ons op bezoek, duidelijk met het idee om de plezanterik uit te hangen, en volgens zijn opvattingen hoorde daar een raar stemmetje bij, plus een verkleedpartij en flauwe grapjes. Het ergste was dat mijn ouders, Daniëlla en Ronald hem ontzettend geestig vonden."
"Daniëlla en Ronald…" onderbrak mijn echtgenoot me.
"Mijn broer en overleden zus," verduidelijkte ik. Het viel me op dat Johan opvallend langzaam reed. Was hij vergeten dat hij de eigenaar was van een Porsche?
"Dat waren nare momenten voor mij, als ik mijn naaste verwanten zag genieten van die misselijkmakende Ben. Als er maar één persoon was die ook van hem had gewalgd, dan had ik me niet zo'n eenzame vreemde eend in de bijt gevoeld. Mensen met een beroerd gevoel voor humor moet je wantrouwen volgens mij, hoewel ik eerlijk gezegd nooit reden heb gehad mijn familieleden te wantrouwen. In de politiek hebben ze ook zo'n onwaarschijnlijk slecht gevoel voor humor: iemand maakt een vreselijk flauwe opmerking en die kamerleden komen niet meer bij van het lachen. Overigens had mijn zus een vreemde manier van nieten en van brood afsnijden."
Johan keek me aan met een eigenaardige uitdrukking op zijn gezicht.
"Over brood gesproken: as in een rivier gooien maakt blijkbaar hongerig, mij tenminste wel."
Eerlijk gezegd had ik ook wel trek gekregen; bovendien moest ik eten voor twee.
"Vanavond heb ik een optreden met de band. Ooit dacht ik echt dat heel Nederland, heel Europa zelfs, op Loretto Jaquetto zat te wachten maar die illusie heb ik niet meer. Berend is er ook duidelijk niet meer met z'n hart bij."
Ik dacht aan mijn recente ontmoeting met Berend Arnold, met name aan onze tongzoen. Johan moest eens weten!
Terwijl hij de Porsche parkeerde voor eetcafé OSC, kondigde een doordringend geluid aan dat hij een sms'je kreeg.
"Wat betekent OSC?" vroeg ik.
"Weet ik veel, ontzettend slecht café misschien."
Johan haalde zijn mobieltje tevoorschijn en las het binnengekomen bericht.
"We hadden het net over Berend," begon hij, "en nu krijg ik een sms'je van onze manager dat het optreden vanavond niet doorgaat. Liduïne heeft namelijk een miskraam gekregen."
feedback van andere lezers- Peerke
Melkwitte Jazz... hahaha. En dan Hillegersberg. Wat een wijk! Ik zat in 110 Morgen.
Mooi geschreven Greta!
Mistaker: Mijn overgrootmoeder Chrissy van Kooten woonde in de Bergse Dorpsstraat. Mijn moeder en ik gaan 1x per jaar naar H'berg, dan lopen we langs haar huis (niet dat ik haar ooit gekend heb hoor, hoewel ze stokoud is geworden) en gaan wat drinken bij de Hill Inn. Echt zo'n Hillegersbergse tent is dat.
Ik zou het daar niet lang uithouden, blij dat ik in A'dam Oost woon haha
Bedankt voor je reactie Peer, ik kom maar tot 1 aflevering per week tegenwoordig maar gelukkig is het bijna Pasen en dat betekent wat extra vrije dagen.
G - Mephistopheles
Zo dronken als een Zwitser gelezen, maar genoten.
Gr.
Mistaker: Naarmate ik ouder word, kan ik steeds slechter tegen drank maar inmiddels kan ik wat alcohol gebruiken (Grand Marnier in whiskyglas, met ijsblokjes).
Bedankt Meph!
G - tessy
Graag gelezen.
Mistaker: Bedankt Tessy!
Groet,
Greta - KapiteinSeBBos
very mooi als usual!
dikke knuffels,
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Mistaker: Very bedankt as usual!
xxxxxx - henny
Een miskraam... Ik zie Berend weer snel voor de deur staan.
Mistaker: Ik ook, de zak...
Groet,
Greta - jan
pure fictie maar o zo realistisch neergezet!
grts
Mistaker: Gelukkig is het fictie ;-)
Bedankt voor je fijne reactie Jan, ben er blij mee!
Groet,
Greta - aquaangel
helemaal prima hoor
xxx fijne paasdagen xx
Mistaker: Dank je Aqua, en hetzelfde!
R. en ik zijn vandaag naar de zwarte markt geweest, was lekker rustig.
MG xxxxxx - Rob
The Soap is roling on.
Mistaker: Keep on rolling!
Groet,
Greta - sproet
te rustig, vraag me af wat er te gebeuren staat...graag gelezen.
liefs,
Trees
Mistaker: Wacht maar af... ;-)
Liefs,
Greta
|
