|
< terug
Axl en de vlieger
Het is een prachtige zomerdag. De zon staat hoog aan de staalblauwe hemel en heel af en toe zorgt een klein wit wolkje voor een beetje schaduw.
Axl zit te dromen op het strand. Robin en Mateo, zijn twee broertjes, zijn een eindje verderop vlijtig aan 't werk. Ze bouwen een groot zandkasteel en papa helpt hen daarbij. Naast Axl ligt mama onder de parasol, met haar neus in een dik boek. Af en toe neemt ze een slokje van haar drankje uit de koelbox.
Onder mama's stoel ligt de vlieger, die Axl vanmorgen kreeg voor zijn verjaardag. Hij raapt hem op en neemt hem mee, een eindje verder op het strand. Hier zijn weinig mensen en wil hij proberen om de vlieger op te laten. Voorzichtig rolt hij het touw een eindje af en begint te lopen, met de vlieger als een kleurige vogel achter zich aan. Algauw stijgt de vlieger hoger en hoger.
Trots kijkt Axl naar boven, en houdt het spoel stevig vast in zijn beide handen. De vlieger huppelt vrolijk op en neer en Axl geniet van het schouwspel. Plots wordt de wind sterker, en rukt alsmaar harder aan het touw. Axl grijpt het spoel nog beter vast en zet zijn voeten stevig in het zand. Maar het waait harder en harder en plots…wordt hij opgetild, zomaar de lucht in.
De vlieger gaat alsmaar hoger en neemt Axl mee. Axl kijk verschrikt om zich heen en roept naar de mensen onder hem maar niemand hoort het. Hij ziet zijn mama in haar ligstoel, en papa met Mateo en Robin bij het zandkasteel, maar ze kijken niet omhoog. Het lijkt wel of niemand ziet wat er gebeurt. De vlieger klimt nog hoger en Axl zweeft over het strand. Hij zwaait naar de ijsjesman en naar de man die de stoelen verhuurt, maar niemand ziet de vlieger. Een troep meeuwen vliegt voorbij en staart vol verbazing naar die vreemde vogel met dat mensenkind er achter. Ze vliegen nu over de dijk en Axl ziet ver onder zich de terrasjes met hun vrolijke tafelkleedjes en kleurige parasols.
De tocht gaat verder, naar het dorp. In de verte staat de kerktoren met een weerhaan op de spits. 'We vliegen recht op de toren af' denkt Axl vol schrik. En ja, de kerk komt steeds dichterbij. Plots trekt een sterke windstoot de vlieger nog hoger en voert hem met grote snelheid naar de torenspits. En dan gebeurt het : het touw haakt zich vast achter de weerhaan en de vlieger blijft steken. Axl tuimelt recht de brede dakgoot in van de toren.
Een beetje beduusd blijft hij zitten terwijl ver onder hem de auto's voorbijrijden en het leven zijn gangetje gaat. "Wat nu", denkt hij angstig. "Hoe geraak ik hier af ?" Hij roept en zwaait uit alle macht maar iedereen is druk bezig en niemand kijkt naar dat kleine jongetje, hoog op de kerktoren. Axl begint te huilen en wrijft wanhopig in zijn ogen.
"Axl, wat is er vent ?" …. Dat lijkt wel de stem van zijn mama. "Waarom huil je nu ?" Hij opent verbaasd zijn ogen en kijkt recht in het bezorgde gezicht van mama. "Je lag te slapen, had je soms een boze droom ?" Hij kijkt om zich heen en ziet dat hij op het strand ligt. Onder de parasol, naast mama's stoel. Robin en Mateo zijn niet meer bij het zandkasteel maar spelen met papa in het water. Hij lacht opgelucht en roept blij uit : "ja, ik heb gedroomd dat ik met mijn vlieger door de lucht vloog en dat ik bleef hangen aan de kerktoren". Mama lacht ook en zegt "jij gekke kerel, ga maar gauw mee zwemmen, dat is veel leuker dan door de lucht vliegen !" en geeft Axl een dikke knuffel. Axl holt zo gauw hij kan naar papa en zijn broertjes toe en is de droom al gauw vergeten.
feedback van andere lezers- MarieChristine
Heel goed opgebouwd en vlot geschreven. Ook het gebruik van eenvoudige zinnen past bij de gedachtengang van een kind.
Proficiat.
silvia: dank je MarieChristine !
groetjes - hettie35
Een mooi en vlot geschreven kinderverhaal,leest gemakkelig
groetjes Hettie
silvia: dank je Hettie !
groetjes - julien_maleur
ik kan me voorstellen dat de jongen geschrokken was, Ik ben zelf eens met een luchtballon aan de kerktoren blijven hangen. Wat een miserie!
vg JM
silvia: dan was jij het die ik daar zag hangen ! :-)
dank voor het lezen en je reactie Julien !
groetjes - manono
Halverwege bij lezing dacht ik al aan 'droom'. Toch was het verrassing.
Graag gelezen.
silvia: dank je Manono !
groetjes - tessy
je bent erg goed in het schrijven van kinderverhalen Silvia
silvia: dank je Tessy :-)
bloos bloos :-)
groetjes
|
