|
< terug
"ZES" - Expeditie naar Mars - Hoofdstuk 1.5 G
Zowat iedereen leek verrast. Ik begon stilaan te geloven dat ze inderdaad de waarheid moest spreken. Ze vervolgde, nadat haar woorden waren ingezonken en iedereen intens naar haar keek.
"Jullie weten dat niet, maar de binnenste deur van de reactor is verzegeld. Dat dient er juist voor om zeker te weten dat niemand is binnengegaan. Bij een mankement sluit zoiets meteen een boel uit."
Ik zag dat ook Ben begreep, en met hem de rest van de bemanning, dat ze daarover niet kon liegen. Onvermijdelijk ging ze dat immers moeten tonen. Dat was dan ook wat Ben haar vroeg te doen. Ik vroeg mezelf daarna hardop iets af.
"Staat er een camera aan de binnenste reactordeur?"
Rick knikte, maar John verbeterde hem.
"Je kan de deur niet goed zien vanuit de controlemodule, omdat je er van bovenop kijkt."
Mira stak haar hand op.
"Dan ga ik wel mee om dat te controleren."
Daarop stond ze recht om meteen te vertrekken. Ben stak zijn hand nog eens uit en hield haar zo voor de tweede keer tegen. Ze accepteerde dat zonder een spoor van protest en liet Ben zijn gang gaan.
"Ik wou nog even zeggen dat ik Caitlins sector eens grondig ga doorzoeken. Dan weet iedereen wat hij moet doen, en is de vergadering afgesloten. Ik zal omroepen wanneer we haar uitvaart verzorgen."
Iedereen stond recht. Milo en ik keken naar elkaar en na een blik van verstandhouding opende hij zijn luikje en begaf zich naar mij. Ik vroeg ook aan Zarah of ze even wilde blijven, en deed teken naar Rick. Die trok een scheef oog maar kwam toch af. Wanneer we bij elkaar stonden, legde ik mijn idee voor hen neer.
"Ik weet dat het eigenlijk niet toegelaten is, maar ik zou graag een stukje van Caitlin haar vitaalpak bijhouden om eens grondig te onderzoeken."
Het was een gok, want Rick werkte voor Atlas, de oorspronkelijke staalproducent die het composiet de niet zo originele naam had geschonken. Hij tekende inderdaad bezwaar aan.
"Wat verwacht je dat ik daarop zeg, Wozek? Moesten ze te weten komen dat ik hier toestemming voor heb gegeven, kan ik mijn baan wel vergeten als we terug zijn. Met een gigantische schadeclaim erbovenop, genoeg om de rest van mijn leven in de schulden te blijven. Can't say I'm too keen on that one, mate."
"Eigenlijk vraag ik niet gewoon je toestemming. Ik riep je erbij omwille van je kit. Ik vermoed dat we alleen daarmee een monster kunnen afnemen."
Zarah en Milo hadden tot dan gezwegen, maar kozen uiteindelijk mijn kant. Milo sprak voor de twee.
"Waarom niet Rick? Niemand hoeft dat te weten en het kan ons erg nuttige informatie opleveren. Wie weet redt het zelfs eens iemand het leven. Wie weet redt het jou wel eens."
Blijkbaar vond Rick dat hij niet duidelijk genoeg kon zijn. Een vingertje begeleidde zijn repliek.
"No way. No. Way."
En hij keek naar Milo, maar schokte met zijn hoofd in mijn richting.
"Wozek werkt voor defensie. Als die dat ooit te weten komen, zijn we onze aanbesteding kwijt."
Niet dat hij me niet kon vertrouwen, maar in zijn plaats zou ik het risico ook niet hebben gelopen. En dan had hij nog geeneens een benul van de gortigere details van mijn functie binnen het Departement. Ik verdedigde me, hoewel ik begreep dat hij eigenlijk gelijk had.
"Wat hield defensie tegen van het zelf te onderzoeken dan, van zodra jullie een stuk leverden?"
"We weten perfect waar onze materialen naartoe gaan. We zouden dat merken als er één naar een lab wordt gebracht. Het staat trouwens in ons contract dat als we kunnen bewijzen dat zoiets is gebeurd, we volledig schadeloos moeten gesteld worden."
Ik zag dat ik hem niet ging overtuigen, en Milo maakte aanstalten om met de trap naar boven te gaan naar de dokken aan de controlemodule, waar onze vitaalpakken hingen. Toch wou ik nog een ultiem compromis uit de brand slepen.
"Ik begrijp wel waarom je niet zo gek loopt van mijn idee. Maar wat als ik beloof om er geen onderzoek op te doen zolang dat niet nodig is? Mijn voorstel is dan dat jij een stukje afsnijdt, en dat ook bijhoudt tot het nodig is."
Ik feliciteerde mezelf met het idee. Eigenlijk kon hij niet meer weigeren, gezien zijn bezwaren met het nieuwe voorstel volledig van tafel werden geveegd. Ook Zarah zag het nut ervan in, en ze hielp met hem over de streep te trekken.
"Stel dat er eens een pak beschadigd raakt, Rick. Stel dat er een stuk moet vervangen worden om een pak operationeel te houden. In plaats van er hulpeloos bij te staan hebben we dan toch een noodoplossing. Wat we dan aanmaken zal niet van dezelfde kwaliteit zijn, maar dat is toch beter dan niks."
De logica sloeg in met vonken. Rick bond in.
"Laat het niet gezegd zijn dat ik niet luister naar redelijke argumenten. Let's go."
Met dat gezegd, vertrokken we met z'n drieën naar boven. Halverwege de ronde trap keek ik nog even opzij. Zarah was blijven staan en merkte mijn zijwaarts verschijnend hoofd op. Ik stak mijn duim naar haar uit, en ze glimlachte.
----------
Wordt vervolgd
feedback van andere lezers- hettie35
Weer genoten van dit deel,
groetjes Hettie
Wardibald: Op naar het volgende dan..
|
