|
< terug
Roman in een encounter met lef
Het was weken geleden geregeld en mijn vriendin en ik troffen de magere kettingrokende auteur in een aftands wegrestaurant. Een zestal lege Duvelflessen stond onder de tafel en wij bestelden koffie.
Nadat we handen hadden geschud en allen een shagie rolden was het ijs snel gebroken.
"Knippen en plakken, meer is het niet," zei hij en we keken beiden zeer verbaasd.
"Je neemt delen van je verhalen, giet die in literaire woorden en geeft dingen een naam. Drugs heet Zus, drank is Max, vrijen wordt de Muze en neuken noem je Strakke Jet." legde hij uit.
"Sublimeren heet dat, geloof ik." probeerde ik, maar hij keek of Keulen tegelijk met Rome instortte.
"Vooral als er géén begrijpelijke verhaallijn in te ontdekken valt lijkt het authentiek," mijmerde ik hardop.
"Dat is het ook, heel bijzonder uniek van mij." sprak hij vlak en keek vorsend. Het leek wat bestraffend en hij bestelde voor de afwisseling een Leffe. Verzin er een naam voor, CtrolV bijvoorbeeld, maak het exclusief van jou en een unieke stroming ziet het levenslicht, riep het duveltje in mijn hoofd. Ik glimlachte schaapachtig.
"Als schrijver kun je er alle kanten mee op." riep hij enthousiast. Dat bleek het volgende uur volkomen te kloppen. Hij had geen enkele interesse in ons en pafte inmiddels goed gevulde dubbelloops jointbommen.
'Het stelt jou in staat met ieder idee mee te lullen,' zwegen mijn vriendin en ik sceptisch.
"Het gelijkt bijna abstracte kunst. Men vindt het mooi, lelijk of het doet hen iets," probeerde ik het bij te benen, "WAT het doet maakt niets uit, zolang men er de penseelvoering van de schilder in voelt."
So far so good, maar het geheel voelde onderhand als een bak los zand en het schoot door mijn hoofd: 'Hoedt u voor de hond of de kat, de muilpeer en het onnozele éénrichtingsverkeer.' Die gedachten had zich nog niet gevormd of pats. Had ik dat maar van te voren geweten want het gevolg grensde bijna aan het ondenkbare. Vanaf het moment dat mijn vriendin vroeg hoe de teksten gestructureerd waren kwamen er onverwachte lagen bloot, die we niet hadden bevroed. De emotionele lading die wij op dat moment niet thuis konden brengen was enkel te voelen en alle vogels vielen stil als bij het naderend onheil van rampzalig natuurgeweld. In terugblik wordt alles altijd langzaam duidelijk.
Heb niet het lef een kritisch vraag te stellen. De motivatie is taboe, alsof je vraagt naar het geheim van de kok. Onze inzet oversteeg het luchtige nietszeggende en we deden moeite om hem te begrijpen waarmee we in wezen ons vonnis tekenden. Op deze aandacht en nuchtere belangstelling reageerde de auteur alsof we hem hadden klemgezet. Wat als een leuke schrijversontmoeting was bedoeld ontpopte zich tot een horrorscenario... Als je dit met een vriendin meemaakt, kun je er later samen de humor van inzien. Doch zoveel relativerend vermogen is er niet meteen. We moesten eerst van de ellende bekomen. Tot de schrik geluwd was, de verwarring en het ongeloof plaats maakten voor het volgende stadium, de inspiratie...
Ik ken mensen die een compliment als kritiek invullen. Dan gaan de woedende poppen aan het dansen. De gecomplimenteerde reageert in nijdige verdediging als had je hem/haar aangevallen. Zodra je dat merkt is het raadzaam iedere diepgang te mijden. Voor je het weet lig je in een strijd die zijn weerga niet kent. De 'aangevallene' voert op het scherpst van de schede een hondengevecht tot jij erbij neervalt. Hij/zij reageert vanuit een ongrijpbaar fenomeen, een 'basic instinct'. Als naïeve lezer moet je niet denken daar iets van te begrijpen. Je bent eenvoudig tot zijn vijand gebombardeerd en er onvrijwillig aan overgeleverd want jij weet nu iets dat niet aan de rest van de wereld mag worden geopenbaard. Zo iemand is in wankel evenwicht en meestal grijpt hij/zij naar minder integere middelen. Denk niet dat je er een gelijkwaardig gesprek mee kunt voeren.
Er woedt een éénzijdige oorlog die smeulend en bijtend zijn weg vindt. Het lijkt een woedende rivier die te veel smeltwater te verwerken krijgt in een soort dwangmatigheid op leven en dood. Kennelijk probeert de schrijver op deze manier angstvallig te voorkomen dat anderen doorkrijgen hoe bezopen het is.
De 'ingebeelde aangevallene' kan overgaan tot de volgende fase: naamloos feedbacken onder teksten van anderen, commentaren die alleen de maker kan zien…De beheerder van de site kan daar niets tegen doen… Neem van mij aan dat er onder mijn teksten al wat smerige insinuaties staan die alleen ik mag lezen. Prima inspiratiemateriaal ook voor de roman. Zodra onder mijn werk 'niet goed's prijken zonder commentaar weet u dat ik een encounter had met een AAA. (anonieme abstracte alias) Men zegt dat dergelijke verslavingen nimmer overgaan. Een pakkend plot voor een goede verhaallijn ligt op de loer over de uren die zich met hem voltrokken. Als de andere drie romans zijn uitgegeven springt nummer vier zomaar uit mijn herinnering... de titel is er al.
feedback van andere lezers- ivo
wow Dora het leven van een schrijver op deze site kan precies hard zijn, op de site is er blijkbaar niets veranderd, ik heb hier ooit ook een verhaal over geschreven, de ridders van de vierkante tafel, het staat nog ergens in het rijtje onder mijn naam ... en dat is al enkele jaren oud en heeft de verheidsdatum al lang overschreden
Inhoudelijk vind ik je stijl wel heel leuk om lezen, lekker vlot en hard en toch ook wel 'teer' want waarom zou je zo schrijven als het niet zo gevoelig was?
Dora: Ik ben hier nog geen jaar, maar de zwakke plek van de site ligt open... Onder "Piza Personality" van voor de Kerst heb ik het hebben van meerdere accounts aangekaart. Zelf heb ik maar één alias op deze site en publiceer diverse stijlen onder Dora.... Me kwetsbaar opstellen vind ik geen zwakte. Dank je wel - Wardibald
Straf. Daar heb ik hier dus nog niks van gemerkt. Ik vind "CtrolV" er een uitstekende naam voor.
Misschien heb je hier en daar wel wat voorsprong op je toetsenbord genomen, maar ik kan me voorstellen hoe dat zou kunnen gebeurd zijn.
Prima geschreven. Ik voel de ondertonen goed aan.
"Sceptisch zwijgen" is er één om in te kaderen.
Dora: Dank je wel. Die voorsprong, hap snapt vanwege snelheid en spanningsvelden, denk ik.
|
