|
< terug
Het Archief (Hoofdstuk 1)
Het gebeurde wel vaker dat één van de professoren na de lezing in het auditorium, Mat even terzijde riep, met de vraag of hij zijn uitstekende kennis van diverse dode talen wou aanwenden om hem of haar te helpen met de vertaling van een recente aanwinst in de manuscriptencollectie. Hij had dan ook telkens met groot enthousiasme toegestemd, al wist hij tevoren dat die opdracht voor hem geen uitdaging kon bieden. Op z'n zestiende stond hij bij de meest vermaarde linguïsten al bekend om zijn vermogen zich elke menselijke taal in een recordtijd eigen te maken. Zo had hij in datzelfde jaar zichzelf vloeiend Italiaans, Spaans en Oud-Slavisch bijgebracht. De lijst van talen waar hij zich ondertussen meester van had gemaakt was haast eindeloos. Voor hem waren deze opdrachten niet meer dan een hobby. Waar andere studenten al hun vrije tijd spendeerden aan het eindeloos upgraden van hun computer of het verder uitbreiden van hun collectie comics, bracht Mat zijn tijd door tussen de sierlijke handgeschreven teksten van middeleeuwse dichters en bijbelversies waarvan de juiste herkomst onmogelijk nog kon achterhaald worden.
Gisteren, de studenten hadden na hun welverdiende kerstvakantie net hun warme thuis terug ingeruild voor de uitgestrekte campus, had professor Carl Imbrechts hem na een twee uur durende uiteenzetting over de polysemantiek van de vijftiende eeuwse lofdichtkunst, ontboden in zijn studiekamer met het bericht dat er een nieuwe aanwinst voor de collectie was aangekomen uit het Franse Carcassonne. Hij herinnerde zich nog steeds hoe verbaasd hij was dat iemand twee uur kon uitwijden over de vunzige dubbelzinnigheid van een gefrustreerde woordkunstenaar en dit zonder ook maar één moment de interesse van de studenten kwijt te raken.
Mat had in alle haast zijn syllabus opgeborgen en was op een drafje achter de prof aan gehold. Zijn vorige project was reeds enkele weken terug voltooid en hij hunkerde naar een nieuwe opdracht om de tijd te doden. Bij de studiekamer aangekomen had Carl - Mat en zijn mentor hadden zoveel contact dat hij best Carl mocht zeggen wanneer ze niet in gezelschap van andere studenten waren - de deur vliegensvlug achter hen dichtgegooid en gebood hij hem plaats te nemen in de lederen fauteuil aan de overkant van zijn massieve eiken bureau. 'Mat, luister', had zijn mentor hem op het brutale af gezegd terwijl hij de zware overgordijnen voor het raam dichttrok. 'Ik wil je danken voor de vele vertalingen die je voor ons instituut hebt aangeleverd en je weet dat je hiervoor steeds alle krediet kreeg toegewezen, maar…' en hij aarzelde heel even, 'ik moet je een grote gunst vragen'. Prof Imbrechts had even in de middelste lade van zijn werktafel zitten tasten om er vervolgens een blikken doos uit te halen. 'De inhoud die je hier zal terugvinden, geeft je onbeperkte toegang tot de Catacombe, de aanwijzingen van de opdracht zal je er ook in terugvinden. Maar Matteo, zorg ervoor dat je deze opdracht voor jezelf houdt. Het is van het grootste belang dat je de inhoud van het manuscript niet publiek maakt. Wanneer en aan wie je moet rapporteren zal je gaandeweg wel duidelijk worden. Begrijp je me, Mat?' Carl had hem dwingend in de ogen gekeken alsof hij zijn woorden hiermee extra kracht wou bijzetten. Mat knikte terwijl er honderden vragen door zijn hoofd gierden, maar hij zweeg. Zo ernstig had hij de prof nog nooit gezien. Hij had de blikken doos van tafel genomen, die onderin zijn tas gestopt en zonder verdere beleefdheden uit te wisselen was hij de gang opgerend, het onthaal voorbij, en de trappen van het hoofdgebouw af, recht naar zijn slaapvertrek.
Aangezien Thomas toen nog op voetbaltraining was, kon Mat in alle rust de inhoud van zijn doos bestuderen. Zijn op hol slaande fantasie had de wildste scenarios voor de geest geroepen, maar groot was zijn teleurstelling toen bleek dat hij slechts een sleutelkaart, usbstick en een handgeschreven post-it-note was toebedeeld. Voor hij zich echter verder in het gegeven kon verdiepen, had de agenda op zijn smartphone hem op zijn afspraak met de Humanen gewezen. Morgen zou hij tijd genoeg hebben, had hij zich voorgenomen. Thomas kon met geen moeite van de wereld voor de middag gewekt worden en hijzelf had op dinsdagvoormiddag steeds een vrij moment. Hij had de doos onder zijn vuile was in de hoek van z'n kast verstopt en had de avond met z'n studiemakkers in het Corner Café doorgebracht.
feedback van andere lezers- julien_maleur
leuk om zo gemakkelijk een taal te leren. Ik zou ook een taalwonder willen zijn. Immers, wat is er leuker dan een taal te beheersen en de originele geschriften te kunnen lezen en ontcijferen. Op die manier zou ik ook zelf mijn werken in een andere taal kunnen vertalen.
groeten JM - Mistaker
Sommige mensen... zucht...
Groet,
Greta - Wee
De bofferd!
x - VUURKRACHT
Mooi!
Heel vloeiend geschreven! - Dora
Zo hé, dit belooft wat, jammer zo kort...
|
