|
< terug
echt
wat zit zo diep
wat kan er niet naar buiten
een mooie vogel die zijn lied niet meer zingt
in een gouden kooi
zijn vleugels geknipt
de poort die open staat
uitvliegen doet hij niet
hij heeft nog zijn fierheid
daar buiten
in de val lopen doet hij niet
lang geleden zong hij onbezorgd zijn lied
vrolijk danste hij ijin het rond
lang,geleden was er die paradijsvogel
die hem zijn vrijheid schonk
het leven lachte hem toe
ver weg van die kooi neuriede in de natuur
voor elke zonnesrtaal steeds een mooier lied
helaas op een mooie dag
lokte hij met zijn hemelse stem
vol vertrouwen
streelde zijn ego,, zo fier hij was
zag hij zijn belager niet
in de kooi moest hij zingen
voor hen die zijn vrijheid ontnam
zij innerlijke kracht ,,liefde voor de natuur
liet hem onsnappen uit die kooi
men knippte zijn vleugels en zette een val
de poort bleef open staan
soms zat hij bovenop de kooi
veder kon hij niet
vanbinnen zong hij nog steeds zijn lied
niemand die dat afnemen kan
hoe kon het zover komen
metzijnn oogjes toe droomde hij van bloemen in het riet
gedragen door zonnestralen verwarmde zijn hart
hij die hem zijn vrijheid ontnam
ziet niet zijn stil verdriet
di énen keer het verkeerde lied het klonk als ego in het riet
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Droevig Mooi, gevoelig geschreven Chris.
CHRIS: y 'm happy - pieter
Beste Chris,
Goed verwoord.
Ik houd wel van dit soort 'ontboezemingen'.
Plezierig/plezant weer wat van je te lezen.
Groet,
Pieter.
CHRIS: he plezand dat je het wilde lezen
|
