|
< terug
Delfzijl? Hoezo...
Terugkomend uit Groningen kiezen we landelijk weggetjes. De lucht knalt felblauw boven de verten die breeduit wafelen. Hier en daar doet het verblindend fosforescerend geel van koolzaad bijna zeer aan de ogen. Dwars door Siddebuuren, Slochteren en Ter Post sukkelen we rustig door pietepeuterige dorpjes met moeilijke namen. Voor mensen die van bouwstijlen genieten is dat een waar Walhalla. Juweeltjes van optrekjes met puike voortuinen pronken zonnig langs de weg en geven een inkijkje in de verhoudingen van de welvaart in de streek. Geel of grijs geschilderde ornamenten boven ramen van voorname herenhuizen, waaraan een enorme stal vastgeplakt lijkt. Arbeiderswoninkjes van één verdieping of nog kleinere poppenhuisjes, die óók een lust voor het oog zijn. Omdat het ervan af straalt dat men er met plezier zorg voor draagt. Daarom verheugen we ons op Delfzijl aan zee. De geur van visserij. Oude huisjes bedenk ik, een haventje met verweerde boten waaraan geschiedenis kleeft. We zullen er een vleugje traditie aantreffen. De(ar)moedigheid die hardwerkende mensen met vereelte handen hebben overleefd.
We rijden erheen en parkeren bij een molen. Een klein half uur later wandelen we nogal verward over de dijk waarachter grijsgroen water golft in de snoeiharde wind. Een oninspirerend afgeleefd ding staat in zijn eentje op hoge poten in het water. De lelijke afgeronde kubus op sombere betonnen zuilen blijkt het Eemhotel te zijn dat reeds ver voor de bebouwde kom stond aangegeven. Dat het óók nog buiten bedrijf is maakt onze onderneming dubbel schraal. Bij een sterke bak koffie over het water staren zit er niet in vandaag. Jammer. Het zou helpen om je te realiseren dat Nederland een stukje grond is dat men uit de zee heeft opgetild. We lopen wat nagiebelend door de winkelstraat waarin weinig geschiedkundigs te ontdekken valt behalve Blokker, Lidle, Scapino en de Hema plus consorten. Teleurgesteld vallen we aan een van de twee tafeltjes bij het enige bruine café dat we aantreffen. We willen naar de pittoreske binnenhaven, die er volgens de kaart toch lijkt te zijn en 'doen' met de auto de buitenring. Daarna volgen we gierend voor de derde keer wat we spottend bestempelen als 'de binnenring'. Uiteindelijk parkeren we onverrichter zaken bij de Lidle voor toiletpapier. In een vier-persoons vakantiehuisje is één wc-rol wel erg minimaal. "We gaan naar Appingedam," beslissen we balsturig omdat we daar een glimpje van opvingen toen we voor de eerste avond eten moesten scoren.
Daar lijkt alles klaar gezet voor een historische film. Het gerestaureerde gemeentehuis staat aan een stil plein statig mooi te wezen tegenover een rij evenzo goed onderhouden panden. Boven de ramen van één ervan lezen we 'spaarbank'. Te schatten aan de lithografie beheerden bankiers hier rond 1900 het geld van welgestelde herenboeren. In de hoofdstraat, smal tussen kleine huisjes van diverse leeftijd, bepaalt alweer een overvloed aan bloemenwinkels de sfeer. De plaatselijke middenstand heeft hier WEL een eigen gezicht en we volgen de pijl 'Kerkje Nicolaas'. Via een smeedijzeren loopbrug over een heuse gracht staan we plotseling oog in oog met het piepkleine Gotisch kerkje aan de Solwerderstraat. Beschut in de late zon ligt het ruime terras van Brasserie Nicolaas dat vol zit met smikkelende gasten. Aan het voorste tafeltje slacht een mijnheer een reuzencroissant die met kop en staart over de rand van het bord steekt. Zo te zien is hij gevuld met bakkerspudding.
Eerst aanschouwen we de minikerk. Het interieur is perfect respectvol omgebouwd voor een nieuwe taak. Men kan er op het koor kleine vergaderingen verzorgen. De gebrandschilderde ramen zijn magnifiek terwijl langs de wanden een originele expositie is ingericht van kunstenaars met een verstandelijke beperking. Inclusief kunstuitleen. Allen zijn lid van dagbesteding Gildenhof. Onder begeleiding maken anderen van de groep heerlijke eerlijke bakkersproducten. Zeven dagen per week. In, naar ik aanneem, de vroegere kosterswoning is een professionele keuken ingericht. MJ bestelt een 'poffer', wat dat dan ook wezen mag. Even later staan er twee warme sneejen luxe rozijnenbrood/cake naast de versgeperste Jus d'Orange, geflankeerd door een schotel met een fikse klont echte bioboter plus een schaaltje waarin ruimschoots voldoende bruine basterd glinstert. Een smulpaap verderop vertelt ons dat haar appeltaart een zalige smaaksensatie is, smeuïg, voedzaam en volgepropt met vijgen en diverse noten. Brasserie Nicolaas piest niet alleen als een engeltje op de tong. Een wandeling door Appingedam is zeker het genieten waard.
Er is geen regen voorspeld. Toch vereren we morgen de Russen in het Groninger museum met een bezoek. Op de tv zagen we er een voorproefje van. Dat zal zeker niet tegenvallen...toch?
feedback van andere lezers- ivo
gezellig op stap ..en wat een detail aan kleine dingen, leuk om lezen, zelfs voor een zuiderling te begrijpen en in te voelen
Dora: Dank je wel Ivo - Hoeselaar
Hier is ook totaal niets uitgelaten van wat de natuur en omgeving ja zelfs aan de culinaire geneugten op jouw reis bij je heeft achtergelaten
Knap vertelt
Willy
Dora: Leuk dat je even mee wilt reizen Willy, dank je... - Mistaker
Ook ik reisde gezellig mee Door, leuk!
groet,
greta
Dora: Fijn, het reist best gezellig met meer, vind je niet? Dank je wel
|
