|
< terug
Soap uit oude vaten (column)
Leve de soap!! !
Ontspanning, bedachte combi: verdeel/heers en de smerigste doortraptheden. Als er niemand wordt 'genaaid' loopt spanning uit de verhaallijn als dunne derrie uit een kamerolifant met buikgriep. De 'boze' boeketreeks...voor de mens die verpozing zoekt. Ieder weet dat het fantasie is in fraai gestijlde bewegende beelden. Dat verwar je toch niet met het 'echte leven', dacht ik... Het zal traag gezapig toeven zijn geweest in de naïeve hof van Eden. Wij, één met de natuur. OER beestachtig. Door-en-door saai. Te perfect.
"Adam, ik wordt hier misbruikt, figureer in een slechte soap. Ik wil de hoofdrol," muitte Eva stampvoetend.
"Wat nou weer? Waar? Waarom?" deed Adam nors kortaf. Dat storende 'infantiele' gezeur altijd.
"Adam, luister dan... Ik wil bij GTST. NU! Meteen!" Hij handelde soapsgewijs. Manmoedig werkte hij voorkomende probleempjes af. Simpel achterlangs doorgeramd pept de depressie op, dacht hij. (peptalk was niet in de mode). Ondanks protesten gaf hij haar terplekke een fikse beurt. Ja is immers nee (en omgekeerd) en een rasechte baas moet af en toe bevestiging van zijn machtspositie. Herrie in de boomhut. Strijd is OERgezellig. Dat doe je samen.
WAT zet mij aan tot denken? Iedere crisis. WIE zet me aan het denken? Anderen.
Persoonlijk begrijp ik angst voor een conflict niet als beiden partijen verantwoording voor eigen gevoelens nemen. Vecht men als gepik-eerde puber? Op slag ontploft de toekomst onder te lange, verwende, tenen. Heb ik alléén schuld? Heeft de ander er géén aandeel in? Eerste-graats-kolder. Ik zet mij ernaast en eis dat we WEDERZIJDS gelijke spelregels hanteren. Altijd prijs. Gelijkwaardigheid is teveel voor wie puberaal winnen wil en weigert volwassen mee te spelen. Doe jij dan óók eens wat aan bijscholing, denk ik en wacht. In het buurtcentrum biedt 'volksgezondheid' de communicatiecursus aan. Voor een habbekrats. Daar gaat een wereld open. Voor wie open staat. Verhelderend vergrootglas op de handen die men niet in eigen boezem steekt. Maar dat doet ze niet en dát is de makke: Angst om te verzuipen in zelfonderzoek.
Tunnelvisionair: Gehersenspoelde mol die, koste wat kost, verhoudingen van vroeger adoreert. Bovengronds wakker worden kan niet. Levenslicht verblindt. 'Sorry' staat niet in de vocabulaire.
Smalspoor-intellectueel: De beste perfectionist is op zijn tiende helemaal af! Hoeft niets meer te leren ook. Hij kent een boek al aan de kaft. Het daadwerkelijk lezen is een brug te ver. Buiten het spoorwegboekje is taboe want hij/zij trekt een zak over de kop opdat nog meer gezond verstand niet binnen siepelt. Wat of wie 'anders' is valt de dictator aan. Ieder stikt in die eenzijdigheid. Denkt hij dat niemand ziet wat verborgen wordt? Dodelijk gezichtsverlies zodra de zak afzakt. Volwassen worden doet zeer, je bent geen kind meer. Ons wordt verteld wie we, volgens de ander, zijn. Door de vreedzaam eerlijke. Door de onzekere. Door de zekere. Door de jaloerse bende die je per definitie géén plek gunt, je rechteloos verklaart. De verliefde zet je op een voetstuk waar je ooit ook weer vanaf dondert. Handig dat ik, na scha-en-schande, wat zelfkennis opdeed. Nooit spleet de grond open omdat ik een foute inschatting had gemaakt. Ik werd nimmer opgevreten als ik met gezonde zelfspot een blunder bekende. Integendeel. Men herkende, lachte mee.
De zwanendans...
"Jij moet wel je plaats kennen," zei ze hooghartig. Ik zweeg verbaasd, dacht: Gossie, ik zit in de bioscoop en jij verdeelt de stoelen? In wiens film? Volgens haar was ik verantwoordelijk voor ONS falen. Ik geef nimmer toe wat NIET op mijn kerfstok staat en haar krap bemeten molensteen van negatieve gedachten over mij verstikt mijn vleugelslag. Beter deze episode afronden. Wedden dat zij aan mijn graf weet dat ik best de moeite waard WAS. Ooit, eens. Wellicht wacht zij totdat Petrus aan de hemelpoort haar vertelt wie zij WAS. Oeps, te laat om dan nog iets te leren. Pijnlijk om dáár door het wolkendek te zakken. Zonder parachute klinkt "Sorry" als 112-sirene, die in het voorbijgaan minstens drie toontjes lager zingt.
Ik houd zo wanstaltig veel van vechten dat ik het voor twee, drie man tegelijk kan… Ik houd me dien ten gevolge afzijdig van overjarige pubers, die voor hun welzijn nog steeds (via de dertig jaar oude speelplaatsmethode) 'schuldigen' denken te vinden...
Suggestie: Rot regelmatig op, kijk of men, beter laat dan nooit, tot nieuw inzicht komt.
feedback van andere lezers- bessy
puberen hoort bij volwassen worden
jezelf zoeken kan niet als je niet op zoek gaat en zelf op zoek gaan betekent in dit ook echt zelf zoeken niet na doe of zeggen wat anderen vinden. Al is het wiel al lang geleden uitgevonden ieder moet zijn eigen wiel ontdekken zo niet dan komt het nooit tot lekker los rijden
Ik heb een kleinzoon die dat als kpeuter al wist. Hij wilde niet leren fietsen en zijn moeder vroeg hoe ga je dan ooit fietsen. zijn antwoord was ik kan het als ik het zelf kan...... wijs kereltje
graag gelezen bessy
Dora: Inderdaad... sommige kinderen hebben het al bij geboorte, bepaalde wijsheid die een ander aan het eind van het leven nog niet begreep... Dank je Beske - Wee
Je vertelt zo beeldend dat ik Eva gewoon zíe adamhappen tijdens de fikse beurt, stikkend van nijd in een Golden Delicious :)
Knap schrijven, Dora. Een stuk om over na te denken.
x
Dora: Jaja, Wee, we doen het er mee,
maar ondertussen leerde ik in mijn leven mijn pappenheimers kennen...
Als Adam een kuil graaft, moet hij een muilpeer terug verwachten en wie de bal kaats moet weten dat... spreekwoorden meer bevatten dan pubers ooit overzien... Dank je wel
|
