|
< terug
Grafstenen wenen niet
Lieve kind... wat kom je bij God aankloppen? Om mij ook te kakken te zetten met jouw onmetelijke wantrouwen dat niets anders is dan ongeloof in jezelf en je kracht? In hoeveel etappes wil je de waarheid besluipen? Leven is geen Tour de France. Je verdient géén lof door tegen bergen op te ploeteren die enkel in jouw verbeelding bestaan. Iedere dag telt in de realiteit echter wel. Ooit komt het moment dat de waarheid je recht in de ogen schreeuwt en vandaar is geen weg terug. Of blijf jij zelfs DAN alles in die kast vol verdroogde lijken verdonkeremanen? Vluchten tot het te laat is? Een mens is nooit 'klaar' en jij schreef: "Als ik klaar ben hoor je het." Net doen of iemand niet bestaat is gelijk aan zelfverloochening. Waarmee wil jij je rechtvaardigen of denk je dat zij het eeuwige leven heeft? 'Weet' jij van de dood meer dan ik?
Oh, jij bent te gespannen, zenuwachtig voor de confrontatie? Drijf je dáárom de realiteit uit als een kwade demoon. Zegt dat niet genoeg? Schuif jij jouw gevoelsleven bij iedere willekeurige ander in de schoenen of is dat voorrecht alléén aan haar voorbehouden? Zo moeilijk is het niet om losse eindjes aan elkaar te knopen. Waar ben jij eigenlijk NIET bang voor? Ik heb de mens angst gegeven om iets van op te steken. Om het weg te trainen en ieder krijgt waar hij bang voor is. Je hebt nog heel wat voor de boeg. Ik zou zeggen, handen uit de mouwen, praatjes vullen geen gaatjes... Je zult zien: eenmaal de eerste drempel over, valt het reuze mee, als je tenminste niet altijd in en vanuit verdediging leeft.
Je vraagt erom, helaas, dat ik je zéér nadrukkelijk waarschuw: Denk voor jezelf en nimmer voor de ander.
Betweterige wegen lopen dood en je dom voordoen maakt jou onderdeel van lachwekkende taferelen. Déjà Vues. Je vader wachtte ook schaakmat af tot HET zichzelf had opgelost. Ben jij een HET?
Hij liet anderen voor zijn egoïsme opdraaien en ook hij verwaarloosde de vrouw die hem baarde. Haal je daarover onverschillig je schouders op? Dat maakt niets uit? Oh, dat weet je allemaal niet?
Dan weet je het nu. "Ich habe ess nicht gewusst," kun jij niet meer zeggen.
Weet: wat ik verbond zal de mens niet ontbinden.
Wacht niet te lang! Je moeders grafsteen heeft geen oren.
Wat jank je nou? Je doet het allemaal zelf. Of nee, je laat alles na... Er is iets wezenlijks verknipt tussen jou, mij, je moeder en de voorzieningheid. Heb ik me echt in jou vergist? In dat geval, veel plezier met je verwekker en zijn maat en kijk uit naar Satan. Hij heeft jullie in zijn kamp gemanouvreerd via ongezonde afhankelijkheid en angst. Hij verlekkert zich aan de incestueuze reuk rond jullie verbinding.
Nee, iedereen mag beslissen om een doodlopende weg te verlaten. Waarom zou je als een kip zonder kop door strompelen? De een loopt de hele weg terug, de ander pakt de kaart erbij en kijkt of er een andere manier is om weer 'on track' te komen. In de kerk van Liseux, je weet wel, waar je op je achtste met je moeder en je oma was, mag je een kaars voor mijn ma branden. Ze heeft al die tijd met jullie meegekeken. Veel sukses meid... Ps, stuur een kaartje als je klaar bent.
feedback van andere lezers- warket
Was het maar fictie of misschien is het dat wel.
Dora: Fictie kan men niet doorleefd schrijven, denk ik, zonder een bewogen leven dat ertoe uitnodigt om het vorm te geven. In ieder geval, heel erg bedankt. - Wee
Zooo, ráke vlakken lees ik weer.
Dit is Door op haar best, ik wilde
dat ik mij zo kon uiten.
Dora: Wat een prachtige complimenten, dank je wel Wee. - Bafbrein
't Is wel lang kijken op die kaart, als je de juiste weg zoekt. Leuke vertelstijl...
x
J.
Dora: Dank je J.
De gele weggetjes hebben het meeste kans op een mooi landschap
|
