naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Franse slag

door Dora

De wekker gilt. Ans schiet geschrokken rechtop, als een zombie starend naar de deur, maar hij staat er helemaal niet, die grote kerel met een dolk in zijn hand. Ze heeft eng gedroomd, weet ze meteen. Poes kijkt aan het voeteneind verstoord op. Moet het vrouwtje nou echt zo overdreven opvliegen? De leuke bakker met zijn stokbrood toetert toch pas over tien minuten. Allemaal opwinding om niets.

"Zo madame, lig jij lekker? Dacht jij vannacht: kom ik kruip er zonder toestemming bij?"
Poes weigert antwoord te geven en legt haar wijze kopje op de voorpootjes. Al die drukte is onzin, lijkt ze te snorren. Ans slaat opgelucht het dekbed open en met verbazingwekkende soepelheid staat ze naast het bed. De matras is precies zoals zij dat lekker vindt en ze slaapt hier goed en diep. Flip, flap schiet ze in één beweging in de klaarstaande slippers. Goede wijn gisteren, van een kater merkt ze niets en neuriënd trippelt ze de trap af. Nog zeven minuten. Kan ze de bakker wel in deze afgezaagde pyjama te woord staan? Hij ziet haar vandaag voor het eerst. Ze mist een peignoir. Even zo vrolijk wipt ze de trap weer op om zich in de kleren te wurmen, die ze vannacht over de stoel heeft gegooid. Poes wist het wel, ligt er nog zoals daarvoor. Ik kom straks pas in de benen, als jij óók weet wat je wilt, spint ze genoeglijk. Het belooft een goede dag te worden, ziet Ans vanaf het smeedijzeren balkonnetje. Een zwak zonnetje werkt zich doortastend door de laatste nevels heen. Opgewekt stapt ze even later de keuken in en met elegant elan zet ze water op. De broodtrommel is leeg, dat deel van het ontbijt moet nog even wachten. Het water kookt sneller op butagas dan thuis, merkt ze nogmaals en schenkt net de theepot vol als ze de claxon hoort. Als een haas, want hoelang wacht een Franse bakker nadat hij heeft getoeterd, springt ze met haar portemonnee in de hand naar buiten.

Verdorie, wonen hier alleen maar interessante mannen?
Aan het hek staat een blinkende rode Berlino waarnaast een patente hunk van bijna twee meter haar innemend toelacht. Ouder dan een jaar of dertig is hij niet, maar oef, hij draait van het één op het andere moment aan langgeleden stilgelegde mechanismen. Poehee, dat is nog eens lekker wakker worden, denkt ze en stelt zich verlegen als een tiener voor. Wat als hij heeft gezien hoe aangenaam hij mijn zinnen streelt, bloost ze, niet wetend hoe goed haar dat staat. Mijn hemel, ik lijk onderhand wel een krolse kat die een flinke beurt nodig heeft. Nog even en ik sta morgen mauwend aan het hek. Doe toch niet zo gek, sommeert ze zichzelf, terwijl ze zorgvuldig traag één demie coupé pain de pays brun, twee stokbroden plus drie croissantjes uit zijn grote mand kiest.
De man straalt bijna warmte af. Verdorie. Als een duveltje uit een doosje is ze jaren jonger en zo geil als boter.Te maf voor woorden. Hoe krijgt hij het voor elkaar zo'n naam te dragen, denkt ze spottend. Hij is zeer patent maar in het geheel niet melig. François Patent is de vrolijkste bakker van dit halfrond en hier staat zij te bibberen, in de warme Franse bries, terwijl het snoepje van de week stil een bonnetje uitschrijft met het afgekloven gele timmermanspotlood. Mijn vader had precies dezelfde, bloost ze weer. Ze weten beiden niets oppervlakkigs te verzinnen omdat de spanning tussen hen plakken snijdt van onbehoorlijke begeerte waar Ans zich diep voor schaamt.

feedback van andere lezers

• Mephistopheles
  Toch wel een klein beetje oppassen met die begeerte, er zijn er die het er minder goed vanaf gebracht hebben
  Dora: Inderdaad Meph. Begeerte zet je soms knap in de verkeerde versnelling. Klabats hoor je dan ineens en dan zit je tussen bebloede scherven Ruim dan al de ellende maar weer eens op. Brrrr. Dank je
• BV
  prachtig geschreven al had ik wel het vervolg ook graag gelezen!
  vr groet
  bv
  Dora: Mooie feed, BV, leuk om te horen dat het een vervolg waard is...Dank je
• Wee
  Een stoot van een bakker die met Franse slag verwarmt, jammie.
  Stuur maar door hoor :)
  Heerlijk stukje!
  Dora: De stunning wahaharme bakker,
  bij de arme beschaamde stakker.
  Het is uiteraard maar een piepklein stukske
  van groter geheel in het andere ongelukske,
  haha.
  Dank je Wee
• greta
  Zinderend!
  En nooit schamen voor begeerte. Het is iets moois.
  Dora: Dank je, leuk, dat zinderend.
  PS, Ans is in dit verhaal toevallig zo 'gebakken', haha