Volg ons op facebook
|
< terug
Geluk en al de rest is bijgeloof ...
Enkele maanden geleden vertoefden ze in de sfeer van Mohammedaanse rituelen, een offer ten aanzien van de Schepper, de Schenker, voor het leven, zoals het is. Ze huppelden, ravotten, en haalden de meest ondeugende streken uit. Een dag als een ander, maar de licht betoverde sfeer van goedheid en vergeving verhoogde de tolerantiegrens van de volwassenen. Deze keuvelden over hun nostalgische momenten en af en toe projecteerde iemand een religieus verhaal om ons andermaal te wijzen op onze nietigheid en andere angstaanjagende boodschappen. Maar geen kinderoor dat hier naar luisterde, laat staan zou begrijpen of geloven.
Dezer dagen, geen witte vlokken die hun plezier een extra dimensie kunnen geven, maar niet getreurd. De Sint is net op bezoek geweest en liet hen een lading vol verpakt geluk achter. Ze deden het voorbije jaar goed hun best, thuis en op school, en verdienden dit, althans volgens de bebaarde kindervriend. Hun geluk kan niet meer op als blijkt dat een gelijkaardige schenker, weliswaar op een door rendieren getrokken slee, zonder mijter of pieten, precies dezelfde daad verricht. Het enige wat deze mysterieuze man (of vrouw) niet toelaat is zich kenbaar/zichtbaar maken. Wat de kleine dromers natuurlijk heel jammer vinden maar er nooit om zeuren of klagen. Het hoort nu eenmaal bij de versieringen en verrassingen die een kerstboom met zich meebrengt. De liederen met Christelijke inspiratie vormen de apotheose van de dag. Uit volle borst gezongen en met fonkelogen gericht op het allerbelangrijkste onder de boom, kijken trotse en liefdevolle blikken naar hun kleine wonder, dankbaar voor de beleving die hen ouder (en voorbeeldig gelovig) maakt.
Op een Joods of Boeddhistisch geïnspireerd feest, zouden diezelfde wondertjes wellicht precies hetzelfde gedrag en gevoel vertonen. Ze zouden genieten van een sfeer die hen toelaat te geloven in één bepaald wezen: zichzelf. En al de rest is bijgeloof…
feedback van andere lezers- marrik
Beste Jamal
Hoezeer ik van je gedichten kan genieten, kan ik deez moeilijk plaatsen. Als ik bepaalde woorden weg laat kan het zelfs gaan over jonge beesten. (katjes)
Maar daar er gezongen is met een kerstboom, (iest wat in mijn ogen reeds lang niet meer gedaan wordt,Daar kerst een eenmalig vreetfeest is verworden. I.P.V. van de ware gedachte die met kerst zou moeten rondwaren.B Begrijp mij goed, ik kan je schrijfstijl waarderen , maar, kan deze niet vatten. Wat wil je ermee vertellen?Bijgeloof is voor een ieder persoonlijk, en dat heeft niets met een geloof te maken. Maar ik zal de plank wel mis slaan.
Wel graag gelezen, maar niet begrepen.
M
jamal: beste Marrik
Heb het voornemen genomen terug te gaan schrijven, geen tijd mag niet langer meer de reden zijn om niet te schrijven.
De verbinding tussen de twee uiterste (in zoverre dat ze het zijn), Islam en Christendom, en natuurlijk alle andere geloofsovertuigingen, is dat wat ons Kind van God (Allah, ...) maakt. We zijn een gezin met een biculturele (religieuze) identiteit, waarvan we het mooiste en het beste uitdragen, uitstralen... en hoe langer hoe meer wij als ouders zien dat de symbolieken er niet echt toe doen maar juist de beleving als mens, dan doen we het ook zo op de andere 364 dagen... Bijgeloof, ja, is inderdaad iets strikt persoonlijk. Voor mij maakt het niet uit wat iemand gelooft of bijgelooft, als ik hij/zij maar menselijk is. Dan zou er van alles wat 'te' is veel minder zijn...
Bedankt voor je fb... En als je katjes ziet, dan is dat voor mij ook goed - badstop
Ze zouden genieten van een sfeer die hen toelaat te geloven in één bepaald wezen: zichzelf. En al de rest is bijgeloof…
Zo is dat.
jamal: jij pikt de regel uit de hele tekst waarop alles staat.... dank je! - Wee
Zoals alleen kinderen dat kunnen. Wij zouden er als volwassenen een voorbeeld aan moeten nemen.
Mooi stukje, Jamal.
x
|
