Volg ons op facebook
|
< terug
Galtur de Grote (52)
33.
"Wat zijn uw plannen Galtur, ga je opnieuw met een orgeltje staan ?" Mon hield de straat in het oog vanuit het raam van de flat van Lou.
"Daar heb ik geen zin meer in, ik zou willen verdergaan met mijn optredens."
"Mag ik dan mee ?" vroeg Nita hoopvol.
"Nee jongen, daar ben je nog wat jong voor."
"Galtur, please."
"Je kan hem een taak geven in de show," stelde Lou voor.
"Jullie weten wat ik eerst moet doen."
"Uw hoed terugvinden," meende Mon.
Galtur knikte.
"Koste wat het kost."
"Die Sacha is misschien al naar zijn land gevlucht," voerde Lou aan.
"Ik denk dat hij zich verschuilt in de Bunker", zei Nita.
"Daar vinden ze hem nooit," zei Mon, "de Hoge Venen hebben een oppervlakte van meer dan 60.000 hectaren."
"Die Sacha opsporen kan ik niet maar mijn Braincatcher wel," zei Galtur en hij wees naar zijn groene jas die op een stoel hing.
"Waarom verbaast me dat niet," zei Mon, "en die twee zullen waarschijnlijk samen zijn."
"Eerst moet ik op zoek naar nieuwe kleren, nu val ik te veel op."
"Anders niet dan," lachte Nita.
"Klein mormel, ga je mond spoelen en met zout," lachte Galtur mee.
"Nita heeft ook andere kleren nodig," wierp Lou op.
"Dat was ik ook van plan."
"Heb je geld nodig ?" vroeg Mon.
"Dat is geen probleem, ik heb de laatste jaren goed geïnvesteerd."
"Waarom verbaast me dat niet."
"Ik moet ook naar de bank. Ik heb besloten een woning te kopen."
"Geen boot dan ?"
"En voorlopig gaan Nita en ik op hotel, we hebben al lang genoeg geprofiteerd van jullie gastvrijheid."
"Galtur, dat is belachelijk," zei Lou verontwaardigd, "jullie mogen hier blijven zolang jullie willen."
"Als het weer veilig is mogen jullie ook bij mij intrekken," sprak Mon.
"Nita wil boer worden, ik ga op zoek naar een boerderij."
"Joepie !" riep de jongen.
"Dat verbaast me nu wel," zei Mon.
"Met kippen en geiten ?" vroeg de jongen.
"Dat bekijken we nog wel."
"Dan zou je best een immo-bureau contacteren," stelde Lou voor.
"We hebben een drukke dag voor de boeg."
"Ze zijn er," wees Mon op een politiewagen die een parkeerplaats zocht aan de overkant van de straat en met een plotse ingeving : "zeg maar dan kunnen we toch terug bij mij intrekken, met die agenten voor mijn deur en nu iedereen achter hem aan zit zal die Rus niets durven ondernemen."
"Ik weet niet," Galtur aarzelde.
"Hoe gaan die agenten je kunnen bewaken in een hotel Galtur en Lou, het is lief om ons op te vangen, maar met ons vieren is het hier veel te krap."
"Maar mij weten ze niet wonen," zei Lou.
"Ik wil jullie niet tot last zijn en er is nog een alternatief," Galtur haalde een langwerpig voorwerp van zijn jas, "de Blauwe Albatros".
"Hé leuk," riep Nita terwijl hij het voorwerp overnam.
Het leek op een trimaran maar evengoed op een vliegtuig met twee driehoekige hoornvormige vleugels achteraan.
"Een schip ?" vroeg Nita hoopvol.
"Meer dan dat," zei Galtur, "het probleem is een geschikte start- en landingsbaan vinden."
"Dan kan het ook vliegen !" riep Nita geestdriftig.
"Enkel voor kinderen, enfin ik bedoel voor kleine mensen ?" vroeg Lou, "zoals die Scholdinges ?"
"Nee, nee, hier kunnen we alle vier in."
"Ik weet niet of ik daar in wil," zei Mon terwijl hij het voorwerp aan een nauwkeurig onderzoek onderwierp.
"Ik vraag me af hoeveel verrassingen er nog op die jas zitten," voegde hij daar aan toe.
"Misschien is het toch beter om voorlopig bij jou te in te trekken Mon, zolang we bescherming genieten," Galtur keek naar de twee politieagenten die uit hun wagen gestapt waren en op hetzelfde moment aanbelden.
feedback van andere lezers- Wee
Fijn, die humor van Mon.
Heerlijk stukje om te lezen.
x
diomedes: danku Wee - joplin
we zijn weer bij!
xx
diomedes: danku
|
