|
< terug
Galtur de Grote (72)
Galtur dacht na. Zou hij hen gehoord hebben, waarom had hij dan niet ingegrepen ? Hij moest zich buitengewoon zelfzeker voelen en terecht waarschijnlijk. De Mantis was nutteloos op deze afstand evenals de Tasers. Moest hij hem naar hen toe lokken en dan een gezamelijke aanval inzetten met hun vieren. Hij verwierp dat idee. Mo en Nita waren nog kinderen en hij wou Lou niet nog meer blootstellen aan risico's, vooral niet na wat er met Mon was gebeurd. Blender had een fobie voor bossen had hij geleerd uit de scan van Sacha. Daar moet ik gebruik van maken, overdacht Galtur. Hij kreeg een nieuw idee en boog zich naar de anderen terwijl hij zijn zaklamp naar Lou toeschoof en een pistool uit zijn zak nam.
"Ik ga hem trachten naar buiten te jagen, op mijn sein vluchten jullie naar het bos zoals afgesproken, ok ?" De anderen knikten.
Galtur stond op, overbrugde de laatste treden van de trap en kwam in het gezichtsveld van de reus. Zijn pistool braakte vuur en de ene kogel na de andere sloeg in op de rekken met de gestockeerde buit, een regen van scherven opwerpend toen de gestolen heiligenbeelden werden geraakt. Blender reageerde niet zoals Galtur verwacht had. In plaats van zich buiten de Bunker in veiligheid te stellen stormde hij, de kogelregen negerend, als een dolle stier op de kleine man af. De twee laatste kogels uit het magazijn troffen doel maar schenen hem weinig te deren. Galtur slingerde het nutteloze wapen naar zijn belager en vuurde de Mantis af, keer op keer. De kracht, de snelheid en het spervuur van slagen van de bokshandschoentjes stopten de aanval. Met een uitdrukking van verbijstering en ongeloof verloor de reus zijn evenwicht en kwam op zijn knieën terecht.
"Nu !" riep Galtur onderwijl verder vurend.
Lou duwde de jongens voor zich uit en terwijl Blender zijn twee armen nodig had om zijn hoofd te beschermen, slaagden ze er alledrie in langs hem heen te glippen en de buitendeur te bereiken.
Een voltreffer op zijn linkeroog deed Blender tegen de grond smakken.
Galtur, zonder mikpunt nu, wou zijn vrienden achterna en sprong over het laatste obstakel. Bijna was het hem gelukt. In laatste instantie wist de reus zijn voet te grijpen en hij ging onderuit. De Faronees trachtte zich schoppend vrij te worstelen. Tevergeefs, zijn voet zat in een ijzeren greep. Een poging om de Mantis in stelling te brengen mislukte. Blender slaagde er in de kop van de garnaal met zijn andere hand vast te grijpen. Zijn greep verpulverde het wapen in ontelbare stukjes. Dit is hallucinant gierde er door het hoofd van Galtur, die mens is onsterfelijk, die had al een dozijn keer dood moeten zijn. Hij voelde een vuist zijn keel omknellen. Dit was het dan dacht hij, ik ga naar Mon en zal mijn overleden vrienden en familie van Faro terugzien. Gelukkig waren Lou en de jongens kunnen onsnappen. Moeizaam kwam de reus overeind. Met zijn ene hand hief hij Galtur een meter boven de grond en begon te knijpen.
"Mama, ik wil in mijn bedje, mama."
Geschokt draaide hij zich naar de deur en toen hij Sacha ontwaarde liet hij Galtur verbouwereerd vallen. De reus zat helemaal onder het bloed en zijn gelaat was verschrikkelijk gezwollen. Toen Sacha hem op zich zag afkomen verliet hij krijsend als een baby de Bunker. Blender hinkte hem achterna.
Galtur snakte naar adem en trok zich moeizaam op aan een rek.
Wie had ooit kunnen denken dat Sacha de Rus zijn leven zou redden. Hij verwijderde de geruïneerde Mantis van zijn arm, ging op zoek naar zijn hoed en met het laatste pistool in de aanslag strompelde hij naar de deur. Dit keer was hij vastbesloten om het te gebruiken om te doden.
Buiten was het nog steeds aardedonker en van zijn projectie in de lucht was geen spoor meer te bekennen. Hij plukte een vijftal ronde voorwerpen van zijn jas die hij, eens uit de Bunker, kwistig rondstrooide. Ze ontploften zodra ze de grond raakten waarna ze uitwaaierden in kleinere bommetjes en een fel licht verspreidden. Het leek wel dag in dat deel van de Hoge Venen. Fagnard en de Zigeuner hingen nog steeds machteloos in het net. Ze hadden het zinloze van hun pogingen om te ontsnappen ingezien en hielden zich rustig. Galtur negeerde hen en keek om zich heen. Geen spoor van de anderen.
"Meneer, meneer alstublieft maak mij los, ik hoor niet bij die bende, ik ben parkwachter. Meneer please…"
"Daar zal de politie wel over oordelen?" Galtur draaide zich naar Fagnard.
"Maar ik ben onschuldig, ik heb hier niets mee te maken."
Dat leverde de Ardennees een woedende blik op van de Zigeuner.
"Waar zijn de kinderen en de dame ?"
Fagnard wees naar een omvangrijke boom achter zich.
"Achter die eik loopt een wegje tot bij mijn huis, ze zijn die kant opgelopen."
"En Blender ?"
"Smoel toe !" snauwde Django.
"Die liep Sacha achterna, ze gingen dezelfde richting uit."
Galtur keek de man strak in de ogen en knikte. Hij deed hetzelfde met de Zigeuner die zijn tong uistak en zijn middenvinger toonde.
"Vertel de flikken dat ik u geholpen heb," riep Fagnard hem na toen hij achter de boom verdween.
feedback van andere lezers- Wee
Ik dacht, dit is het slot, maar gelukkig nog niet ...
Prachtig stukje!
x
diomedes: Nog even...danku - joplin
Wat een verhaal!
xx
diomedes: danku joplin
|
