|
< terug
'Kleurlingen' verdwaald op een berg...2
Zijn vriend volgde hem op de voet.
De Moeder der Tronen was een klif die meer dan 600m boven de zeespiegel uitrees. De volkomen platte rots was ongeveer 50m en 200m lang, voordat ze overging in de bossen. Een enorme stenen muur, een troon die koningen waardig was.
Het was onmogelijk om er te geraken. Het pad ernaar toe was alleen gekend door geiten, de Goden, de Hogepriesters en de Zwervers. Dat waren de verkenners van de drie dorpen die enkele honderd meters lager in de vallei lagen. Drie duo's die dag en nacht door de bossen zwierven op zoek naar gevaren, naar tekenen van Hen in Kleur. Naar gevaren waar de verhalen over vertelden. Ze keerden zelden terug naar de dorpen. Het was een contract van 25 jaar en de meeste duo's verdwenen daarna gewoon. Zo gewoon aan het leven op de bergwanden dat de houten muren rond de dorpen hen meer angst aanjoegen dan de gevaren van de wildernis.
Råvin en Soras renden naar de relatieve droogte van de bossen. De metershoge naaldbomen hielden het meeste geweld tegen.
Zelden bereikte een storm de gedekte vallei.
De kloof lag zo diep en zo goed gedekt, dat het weinig invloed had van natuurgeweld. Maar ieder jaar kantelden de seizoenen.
Zomer werd winter.
Ieder jaar vormde de Storm zich boven de zee om met zoveel geweld door het binnenland te razen, dat zelfs de kleine vallei eronder leed.
De mensen waren voorbereid, maar nooit genoeg.
Råvin bleef even staan toen de volgende bliksem veel te dichtbij insloeg. Het felle witte licht verblindde hem en even zag hij bolletjes.
Soras greep zijn arm en sleurde hem mee. De geur van knetterend vuur hing al boven de boomtoppen. Råvin voelde zich levend, bomvol energie. Hij hield van zijn leven op de Berg. De goden hadden het aan hem gegeven toen Soras in het dorp verscheen.
Råvin was zestien jaar oud en woonde al drie jaar op de bergflanken. Drie jaar geleden had hij afscheid genomen van zijn ouders en zijn zus en was hij de man voor hem gevolgd, naar een onbekend bruisend leven.
feedback van andere lezers- doolhoofd
Tja... niet slecht geschreven, geen schrijffouten.
catharina: Dank u. Ook al let ik er hard op, het is mogelijk dat er hier en daar een bescheiden taal/typfout insluipt.
Ik zal mijn best doen. - ivo
het blijft mooi en al is de stijl niet wat ik graag lees, ik blijf wel geboeid :)
catharina: Ik hoop dat ( want o wee, ik ben de eigenaar van een veel te grote fantasie) de deeltjes u blijven boeien. Ik voel nu een beetje stress, denk ik. En dank u wel. Met ' het blijft mooi' zat ik al onwennig te wiebelen.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
