|
< terug
kleurlingen verdwaald... 8 ( is er een limiet op deeltjes?)
Vorig jaar was het tot een grote confrontatie gekomen toen enkele mannen tot diep in de kille grotten waren binnengedrongen, op zoek naar overlevenden van de laatste aanval. De Rimpelhuiden waren schijnbaar uit het niets opgedoken. Een rij rimpelige gebogen figuren die door de gietende regen het pad afkwamen. Onbeholpen als krabben op het strand scharrelden ze vooruit. Veel te snel. Ze besprongen mensen en beten simpelweg hun strot door of sleurden ze mee, gillend het water in. Ravin had er wekenlang nachtmerries aan overgehouden.
Sindsdien verbleven hij en Soras altijd in grotten als het regende. Rimpelaars klommen niet tegen de bergwand. In droge grotten, ver van de meren waren ze volkomen veilig. De wacht houden was niet nodig en ze hadden nog nooit zware problemen gehad.
Maar boven aan de voedselketen stonden Hen in Kleur.
De jagers in de dorpen waren harde mannen. Ze kenden de bossen, kenden de gevaren en waren meestal alles wat leefde te slim af. Maar zo nu en dan kwamen ze iets tegen dat slimmer was. Of gewoon beter bewapend, want Råvin kende geen enkele jager die beter was dan de mannen en de vrouwen uit de Kloof.
Hoewel de dorpen meestal teerden op hun akkers en vee, trokken ze er nu en dan eens op uit, op zoek naar een uitdaging, vers vlees, kruiden of andere dingen die ze onmogelijk in de Kloof konden telen. Meestal kwamen ze goedgeluimd terug. Allemaal.
Maar als ze Hen in Kleur tegenkwamen, dan leden ze zonder meer verliezen. Ooit was er een man teruggebracht, een geoefend jager, met een echt gat in zijn lijf. Het had Råvin bang gemaakt, bang voor de kracht van wezens die zo'n wonden konden toe brengen. Zonder zelfs maar de genade te hebben om het werk af te maken.
Ravin schudde de gedachten van zich af en keek in de vlammen tot zijn ogen traanden.
Hij rilde, het idee dat ze misschien een slaapplaats deelden met deze mythische wezens stond hem helemaal niet aan.
'Ga slapen, ik zorg wel dat ze je niet opvreten.' Soras zat met zijn rug tegen de muur, zijn mes binnen handbereik en Ravins bijl naast zich op de grond. Ze hadden de lampen goed verspreid zodat er een groot deel van de achterkant verlicht werd. Een verspilling van kaars, maar dat moest dan maar.
Råvin zette zijn akelig voorgevoel van zich af en spreidde het schapenvacht uit. Hij wikkelde zich in een deken, met zijn gezicht naar het vuur gericht.
Soras kwam snel overeind, drukte een kus op zijn hoofd woelde door zijn haar.
'Slaapwel, maatje.'
'Slaapwel, Soras,' mompelde Råvin , al halverwege dromenland.
Råvin glimlachte loom en zuchtte tevreden. Hij vertrouwde Soras zijn leven toe en viel als een blok in slaap.
feedback van andere lezers- ivo
rust en slaap, na het heftige 7 idd - te lange teksten lezen niet op scherm maar geven ook geen overzicht .. doe zo voort
catharina: hallo. Ik vind die korte deeltjes al vermoeiend om te 'posten'. Zo in hapjes en brokjes...ik ben heel blij dat er nog iemand kan volgen. Bij deze bedankt. - doolhoofd
http://www.troll.me/images/hipster-ariel/thats-so-gay.jpg
catharina: Dat mag de dag van vandaag geen probleem meer geven hé. Je kunt geen 25 jaar bossen bewaken zonder dat je lief mee is...leve de open geesten!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
