naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

kindertotenlieder

door ivo

Mahler maakte er een lied van. Friederich Rükert"s gedicht kindertotenlieder (1872)
Het is nacht en alles is stil. Het geluid van de klok tikt zelfs anders, vreemd alsof de lucht ook minder dik is.

En als weemoed dan als een deken over me valt, het donkere van mijn zielsbehang zich gaat roeren, alsof dood leven en geluk in een adem hetzelfde is.

En dan speelt de radio Mahler, het verdriet van een ouder, grootouder, broer, zus, over het overlijden van een kind. Mijn hart grijpt vier kamers de kleppen vast en doet me hopen dat het me niet overkomt.

En toch zijn er zo van die dagen dat wat je hebt plots waardeloos wordt. Opgegeten door de dingen des tijds gaat men blijkbaar de houdbaarheidsfactor van wat er is gaan begrijpen, omdat leven en geleefd worden haast hetzelfde is geworden

Onze economie vraagt nu eenmaal om te kopen en weg te gooien zodat de machine van de groei in leven blijft. De omgekeerde wereld, de economie die er is gekomen opdat wij zouden kunnen leven, moeten wij nu in leven houden, anders is ons leven ook niets meer waard.


ach, gedachten van de nacht
het plaveisel dat losse stenen legt
op een pad waar ogenschijnlijk
enkel gemak en welzijn rust
heeft zo van haar valkuilen
waarop enkels en knieën niet veilig zijn
het verblindende van stof
dat welvaart maakt
vreet mensen van binnen
omdat het lege
van wat doe ik hier
waarom ben ik, ik
geen antwoord vind
in al dat in plastiek verpakte geluk
en dan is er die vader
die moeder
die beginnen te beseffen
wat verdriet eigenlijk is
een kleine flinke meid
een toffe brave knul
geboren uit hun twee
plots gegrepen
onuitsprekelijk braken tranen
een niet te blussen pijn
het geluid van het grindpad
van het kerkhof
nemen ze voor altijd mee
de honderden die in stilte
verslagen passeren
in een roes
ik kan er niet bij


terwijl Mahler's hoorn blaast
verdriet mijn ziel
omdat wat is ook maar een fase blijkt
waarin afscheid en aanname
niet meer is dan een gordijn
dat mee blaast met de wind
oogverblindend
omdat de realiteit
voor velen
niet eens haalbaar is

dag jongen,
dag meisje,
mijn dagen zijn geweest
mijn hart begeeft
een traan is ook maar een traan
maar toch

ik denk dat ik ga
want als leegte blaast
men beter geen
nieuwe wegen gaat

dat hoop mag vinden
terwijl bladeren waaien
weg van wat men heeft gehad
een vriend,
een kind,
een ouder,
slechts herinneringen blijven
wat verpulverd is,
weg
terwijl het verdriet
is gebleven
nachtendik

och, gedachten van de nacht
het plaveisel dat losse stenen legt
dat wanhoop
niet de oplossing wordt

feedback van andere lezers

• greta
  Indrukwekkend Ivo.
  ivo: dank je wel Greta ..
• andremoortgat
  Beetje epos
  Toch het betere werk van Ivo
  ivo: dank je wel André
• koyaanisqatsi
  (stite)
  ivo: Bedankt voor je mooie stilte :)

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 8

Uitstekend: 4 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 4 stem(men)