|
< terug
Op vraag van een klant :: tien brieven (1/10)
Breek uit jezelf
Ik heb opzettelijk lang gewacht om aan uw opdracht te voldoen. Ik vond uw brieven eigenlijk niet zo interessant. Ik heb ze erg aandachtig gelezen. En ik heb gewacht. Als ik mij er nu iets van herinner, zullen het alleen de belangrijkste dingen zijn. Ik vertrouw mijn geheugen. Het zift de minder belangrijke details er wel uit.
Sorry voor de ietwat brute inleiding. Als ik mij de opdracht goed herinner, verlangt u in de eerste plaats eerlijkheid en 'authenticiteit'. Brieven zonder masker. Alle maskers in de ijskast. Voor eventjes. Dat zei u aan de telefoon, nadat ik uw tiende brief mocht ontvangen.
Eerlijk gezegd vraag ik mij af of er ooit een einde komt aan de ontmaskeringen. Of er niet na elk masker dat we afnemen toch weer een ander masker komt. Of zouden we uiteindelijk dan toch op een masker stoten? Een versteend. Eentje dat we niet kunnen los wrikken. En is dat dan ons echte zelf? Wat waren al die andere maskers dan? Welke zelven waren dat? Of waren dat alleen pantsers voor het echte, het laatste masker?
Dit doet mij denken aan die schrijver, een echte dan, geen schrijvende hoer zoals ik, die zich afvroeg waar de essentie van de ui zat. Hij pelde en pelde. Tot er alleen schillen ui overbleven. De essentie had hij niet gevonden. Zijn vrouw kwam binnen en zei: 'Ja, maar ik kan daar nog altijd een goede soep van koken."
Ons echte zelf zal wel de verzameling van al onze maskers zijn. Dus als u mij echt wilt kennen, moet ik u eigenlijk al mijn maskers tonen. En niet alleen het allerlaatste. Als dat allerlaatste al bestaat.
Uit uw verzoek blijkt natuurlijk vooral een wens tot versmelting. Tot éénwording met een ander wezen. Mijn ontmaskering, het blootleggen van mijn 'ziel' moet de grote leegte in uw leven vullen. Als seks dat al niet kon, dan vrees ik er nogal voor dat deze brieven dat wel kunnen. U heeft er mij serieus veel voor betaald, dus ik zal een zeer serieuze poging doen om aan uw verzoek te voldoen.
Dat ik de u-vorm gebruik, zal de versmelting alvast niet versnellen, want dat schept toch direct enige afstand. U zal het er voorlopig moeten mee doen. De u-vorm lijkt mij hier erg passend. Misschien omdat brieven schrijven mij erg negentiende-eeuws voorkomt, mij herinnert aan oude briefromans geschreven door edele dames die niets beters te doen hadden.
U vergeeft het mij vast wel. U heeft de neiging om alles te vergeven. Dat zal wel weer te maken hebben met die diepe wens om te versmelten. De meeste vrouwen schijnen dat te hebben. Mannen ook wel, maar ze staan er angstiger tegenover, tegen zo'n idee van ultieme versmelting. U lijkt dat verlangen veel intenser te beleven dan eender welke andere vrouw die ik ken of heb gekend. Klant of geen klant. Uw echtgenoot kan u deze versmelting duidelijk niet bezorgen. Ik vraag mij af of hij die eenheid met u wel ervaart. Kan versmelting in een relatie eenzijdig zijn?
Toen ik er nogal lang over deed om u van een antwoord te voorzien, stuurde u mij geen brief, geen aanmaning, maar een brief aan uw eerste vrouw. U gebruikte het woord vrouw, maar niet in de zin van een echtgenote. Ik vond deze brief eerlijk gezegd stukken essentiëler dan de brieven die u naar mij schreef. Uw eerste lesbische of biseksuele ervaring was intenser dan contact zoeken met een gigolo. Dat zeg ik zonder jaloezie, en eerder met opluchting. Ja, u vroeg aan de telefoon duidelijk om eerlijkheid, ook als die bruut was. U vraagt, wij draaien.
In zekere zin had u ook voor dit verzoek aan geen betere deur kunnen aankloppen dan die van een gigolo. En laat mij en passant ook nog opmerken dat u masochistische trekken hebt. Echter zeer gecontroleerd. U vraagt mij om eerlijkheid, ook als die bruut is, ook als die u kwetst. U lijkt zich dan zeer kwetsbaar op te stellen. Maar in de praktijk heeft u dit toch goed uitgekiend. U bent er nogal gerust in dat ik u met al mijn eerlijkheid niet al te zeer zal kwetsen en alleen maar dingen zal zeggen die u eigenlijk heel graag wil horen, ja, ook als ze pijn doen. Ik ben dan ook een hoer. Een woord dat ik liever gebruik dan gigolo, want dat laatste woord klinkt lachwekkend.
Kan een hoer ooit een klant NIET bevredigen? Zelfs als de klant vraagt om hem of haar NIET te bevredigen, bevredigt de hoer hem of haar toch, net door de klant niet te bevredigen. Het moet wel beroepsmisvorming zijn. Men zegt van mijn branche dat de armoede er ons toe drijft. Maar dat is maar in een deel van de gevallen waar. De meesten sukkelen erin of kiezen er bewust voor, omdat ze behaagziek zijn. En behaagziek zijn, moet in zowat elk ander beroep een groot struikelblok zijn.
feedback van andere lezers- GoNo2
Knap!!
pisatelj: Dank u, zeer. Hoop dat je dat van de volgende negen ook nog vindt... - ivo
wow wat een mooi stukje psychologie ...
pisatelj: dank u wel, ivo
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
