|
< terug
Ira 1
"Ira (wrath): the neutral act of anger becomes the sin of wrath when it's directed against an innocent person, when it's unduly strong or long-lasting, or when it desires excessive punishment."
Cascais lag tussen waken en slapen toen de stralen van een opkomende zon in het oosten het stadje in een diffuus ochtendlicht zette. De gloed kwam aanzetten vanuit Lissabon en wierp lange schaduwen over het omringende landschap en het zwarte water van de Atlantische Oceaan.
De zon klom langzaam omhoog langs de hemelboog. Het licht werd feller en verdreef de nachtelijke kilte. Want hoewel het overdag nog lekker warm kan zijn langs de oevers van de Taag en in de bergen van de provincie Lissabon zijn de nachten behoorlijk fris in deze tijd van het jaar.
De typische witte huisjes met rode of oranje daken aan de rand van de stad werden afgewisseld door statige villa's, omringd door woeste of juist mooi aangelegde tuinen die een grote variëteit aan inheemse en tropische planten huisvestten.
De zon zette haar tocht verder waarbij steeds meer van het land ontwaakte in de gouden gloed van de mediterrane ochtend. Schaduwen verdwenen uit de smalle straatjes, van de plavuizen op de Passeo Dom Luis 1, die overdag een prachtig schouwspel van witte en zwart glanzende tegels toonde, leek een grauwe sluier zich op te lichten en te vluchten in de schaduwen die snel kleiner werden.
De bewoners van het stadje ontwaakten langzaam uit hun verkwikkende slaap. Maar het politiecorps van Cascais was al vroeg op. In een lange stoet reden de witte wagens met groen opschrift over de Avenida Rei Humberto II de Italia in de richting van de jachthaven. In de voorste wagen zaten inspecteur Rui Velho en zijn assistent, brigadier Fontes. Ze reden langs de vuurtoren en het museum van Santa Marta en passeerden het Museo Condes de Castro Guimaraes, een statige museum-bibliotheek die gehuisvest is in een voormalig klooster.
De opkomende zon had zich even verscholen achter de huizen en gebouwen van Sao Joao do Estoril, dat aan de overkant van de baai lag, om dan met hun volle hevigheid de jachthaven van Cascais en de witte kielen van de jachten in een niets verhullend licht te zetten. De zon kwam zo onverwacht en zo hevig dat Velho haast de afslag naar de jachthaven miste. De bareel die toegang gaf tot het terrein stond open dus reed hij door en draaide de rotonde op. Hij nam de bocht naar rechts en hield halt voor de Iceberg bar, die precies in het midden lag tussen het oude en het nieuwe bekken.
Een kwiek heertje in marineblauwe blazer en een smetteloos witte linnen broek kwam uit het clubhuis gelopen, trok het achterportier van Velho's politiewagen open en stapte in.
"Um pouco mais longe" zei hij. "Een beetje verder". Velho begreep wat hij wilde zeggen en reed onder de witte boog door naar het grote dok. Het heertje tikte hem op de schouder ten teken dat hij moest stoppen.
De karavaan politiewagens kwam tot stilstand en wachtte op een teken van Velho. Na een paar minuten stapten de inspecteur, de brigadier en het heertje van de jachtclub uit en staarden naar de jachtjes, die vrolijk op het ritme van het deinende water op en neer dansten. Het heertje wees in de verte en Velho knikte. Hij deed teken aan de andere wagens en in alle stilte verlieten de agenten hun wagens. Ze droegen scherfwerende vesten en op de heup droegen ze een pistool.
Het grote dok had twee kaden met telkens vier aanlegsteigers. Het was november en de meeste jachten waren afgetuigd en klaar voor de winter. De kaden die toegang gaven tot de steigers waren afgesloten met een hekwerk in draad en je had een badge nodig om de poorten die op regelmatige afstand in de afsluiting zaten, open te maken.
Het heertje nam een witte badge uit zijn blauwe blazer en ging Velho en Fontes voor naar de laatste kade. Hij opende de poort met zijn badge en liet de twee mannen door. Achter hen kwamen de agenten, die stil het voorbeeld van hun chef volgden. Toen het heertje wilde voorgaan naar de achterste steiger, hield Velho hem tegen en schudde het hoofd.
Het water van de Taag fonkelde als reuzen-diamanten tussen de spleten van de houten vloer toen Velho, Fontes en de andere agenten behoedzaam en zonder lawaai te maken één voor één de aangemeerde jachten bekeken. Op het einde van de vierde pier hielden ze halt bij een Kittywake kajuitzeiljacht met witte kiel. Het scheepje dobberde rustig op en neer op de kleine golfjes in de jachthaven. Ze was volledig afgetuigd, haar zeilen gestreken
Alles leek rustig aan boord, de kleine raampjes bleven donker terwijl de agenten stelling namen rond het bootje. Fontes knikte in de richting van zijn manschappen. Ze hielden zich klaar, de hand op hun wapen. Velho haalde diep adem en stapte over de reling op de gangboord. Zijn rubberen zolen maakten nauwelijks geluid. Hij liep naar de deur van de kajuit en maakte aanstalten om ze te openen. Maar de bewoner van de boot was hem voor. Velho zette zich schrap en met alle autoriteit die hij kon opbrengen sprak hij :
"Senor, em nome da lei, você foi preso" Voor alle zekerheid herhaalde hij het nog eens in het engels : "in the name of the law, you are arrested"
In het deurgat stond een ongeschoren man van een jaar of 45. Hij droeg nieuwe kleren, had een koffer in zijn hand en een rugzak op zijn rug. Hij knipperde met de ogen tegen het felle licht van de opkomende zon. Toen de man de agenten zag liet hij de koffer op het dek vallen en stak de armen in de lucht ten teken dat ze van hem geen weerstand moesten verwachten. Hij boog het hoofd en liet zich zonder moeite arresteren en wegleiden naar de klaarstaande wagens.
Velho stond met zijn rug tegen één van de wagens geleund en draaide rustig een sigaret, viste een aansteker uit zijn broekzak en hield de vlam onder het plukje tabak dat er aan het einde uitstak. Terwijl de wagens aanstalten maakten om weer te vertrekken, haalde hij zijn mobiele telefoon uit zijn zak en belde één van de recente nummers.
"Velho here. Yes, we have him."
Hij verbrak de verbinding en stapte in zijn wagen. De patrouillewagens reden naar de uitgang en de rust keerde weer in de jachthaven van Cascais, Portugal
feedback van andere lezers- doolhoofd
Cool verteld. - pieter
Beste MJ,
Intrigerend. Dus ik ben benieuwd hoe het verder gaat.
Vriendelijke groet,
Pieter. - Ghislaine
Een binnenkomer om u tegen te zeggen. Ik kijk halsrijkend uit naar het vervolg
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   1 stem(men), 33%Goed: 2 stem(men), 67%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
