Volg ons op facebook
|
< terug
schilderen
Schilderen
Ik heb vele hobbies en weet altijd wel wat te doen. En als ik niet weet wat te doen doe ik één van mijn hobbies. Mijn hobbies doe ik dus als ik niet weet wat te doen, zoals reeds eerder vermeld.
Mijn belangrijkste hobbie is schrijven. Zonder fouten vind ik het leukst ! Maar dat lukt niet altijd en dan krijg ik opmerkingen van mijn fans ( Lowie van cafe De postduif, Amedee de postbode en Alice onze blinde en dove buurvrouw).
Ik zeg vaak tegen Alice, als ze haar hoorapparaat draagt; 'Alice, je moet dat niet dragen in je handen maar achter je oren steken'. Dus dan zeg ik dikwijls ' mijn beste Alice, jij kan toch mijn werkjes niet lezen ?!'.
Dan pakt ze een briefke en schrijft er op in braille :' ja maar mijn man Hipoliet, leest die altijd voor'…
En dan zeg ik : 'mor allee Aliceke, je man kan toch niet lezen !?'
'Ja dat weet ik en hij is nog dyslekties ook !' schrijft ze dan weer op een briefke.
Tot hier de commentaar over mijn schrijfhobbie.
Buiten schrijven is keyboard spelen mijn tweede leuke hobbie, ik begon er mee ergens jaren 90 van de vorige eeuw, da's al lang hee. Ik kreeg privéles van een leuke gozer, die onder andere nog bij Rob de Nijs' orkest had gespeeld. Die man was ongelooflijk, die hoorde een liedje en die schreef dat prompt neer in noten en akkoorden, Ludo heette hij. Die kon echt alles spelen. Spijtig genoeg is hij al overleden en hopelijk speelt hij in de hemel nu de wolken van het dak.
Enfin, dankzij hem, kan ik nu toch zo'n 1000 liedjes spelen, niet dat er veel interesse is van impressario's en dergelijke noch van familieleden en aangetrouwden. Da's heel vreemd he, als ze ons bezoeken staat mijn keyboard in de woonkamer maar er is nauwelijks een haan die er naar kraait, enkel mijn lieve engelse echtgenote geniet van mijn klanken op dat muziekinstrument.
Als ik ergens een muziekinstrument zie staan of hangen, vraag ik altijd ' hee speel eens iets', want ik vind dat muziekspelen ondergewaardeerd wordt en gepromoot moet worden. Het is heel moeilijk om muziek te lezen. Ik bedoel niet het woord muziek hee !
Ik ken intussen alle noten, walnoot, pindanoot, amandel, beukennoot enzoverder enzovoorts.
Neen ik kan de echte noten wel lezen en de akkoorden ook en dan speel ik er op los van wals tot disco to pop to country tot rock tot ballad tot slow tot vlaams tot nederlands en meer van dat. Degenen die me hoorden spelen waren lovend over mijn spel. Ik bedoel mijn spel op het keyboard hee !
Tot zover deze info betreffende mijn keyboard, ik heb twee keyboards eigenlijk van het uitstekende merk Yamaha, één Tyros 1 en een PSR 463. Ik ben er heel content van en de geluiden die er uit komen zijn levensecht, je kan er alles mee doen, behalve zwemmen. (dit even om misschien op deze manier een gratis nieuw keyboard te krijgen als de CEO van Yamaha deze sluikreclame leest!!!)
Fietsen is mijn derde hobbie, dat doe ik vooral in de zomer en enkel in de winter als het niet sneeuwt, noch vriest, noch windstil of regenachtig, noch gladde wegen en dergelijke is . Dan neem ik mijn fiets, hij heeft twee ronde wielen (gelukkig maar want met vierkante wielen zou dit toch niet zo gemakkelijk rijden vermoed ik) , en dan fiets ik een dertigtal kilometers tussen de akkers en de velden van mijn woonplaats, het prachtige Essen bij de Nederlandse grens (misschien krijg ik door reklame te maken voor mijn prachtige dorp een gratis fiets van de burgemeester?,je weet maar nooit).
Mijn fiets heeft ook versnellingen maar ik weet niet waar ze staan. Het zou kunnen dat ik deze versnellingen ergens heb weggezet maar vraag me niet waar… Ik heb ook een voor- en achterlicht dat ik nooit gebruik en een fietsbel. Om te bellen. Als deze fietsbel niet werkt, kan ik deze met een klik demonteren en naar de personen gooien die in de weg staan.
Tot zover deze culturele info over mijn derde hobbie.
Mijn vierde hobbie is wandelen met de hond. Spijtig genoeg is het beestje al 14 jaar en sukkelt hij met artrose en is hij blind en doof aan het worden. Toch was hij gedurende jaren mijn vaste wandelpartner en nooit sprak hij me tegen of wilde hij niet gaan wandelen tot nu toe !!!
Mijn vijfde hobbie is zwemmen. In water uiteraard. Door mijn lange voeten (48) en mijn grote oren ben ik vrij snel in het water. Ik hou ook van in zee zwemmen maar dan lijk ik meer op een zee-ezel !
Mijn zesde hobbie is lezen. Ik lees vooral over waar gebeurde dingen, biografieen om te voorkomen dat ik plagiaat zou plegen indien ik romans zou lezen.
Mijn favoriete schrijver is Stephen King, da's het enige dat ik lees dat niet echt gebeurd is. Althans dat hoop ik toch.
Mijn zevende hobbie is knutselen, met klei of hout of iets anders. Zo maak ik dingen voor onze kleinkindjes of voor mezelf omdat ik ze mooi vind. Ik heb zo bvb een Eifeltoren gebouwd in hout, ornamenten voor in onze woonkamer en dergelijke.
Door al deze hobbies ben ik verplicht op pensioen moeten gaan want ik had geen tijd meer om te werken.
En dan vond ik nog een nieuwe hobbie ook; we hebben een stekje in Spanje en in het complex waar we verblijven leerden we veel mensen kennen. Ik bedoel; mijn vrouw praat tegen jan en alleman en op die manier ben je dus nooit meer vrij. Dus schreef ik me in voor een cursus waterverven. Leuk man, zo'n leuke cursus had ik nog nooit gevolgd, en bijhorend voordeel was dat de lesgeefter een mooie deerne was met de prachtigste borsten die ik ooit had gezien. Pas op die liep niet bloot rond daar maar je kon duidelijk de mooie vorm zien.
Ik was er helemaal weg van. Het was uiteraard een Engels sprekende dame met een fantastisch gevoel voor humor en ze was heel lief. We waren met zo'n tien volwassenen en elke les was gezellig. Ze vond dat ik talent had. Ik vond van niet maar hoopte stiekem dat we ooit een model zouden kunnen schilderen en ik hoopte dat zij het model zou zijn.
En wat gebeurde er, op een dag, na het einde van de les zei ze dat er volgende week een model zou komen.Ik hoopte uiteraard dat zij model ging staan voor ons.
Ik kon niet wachten tot de week voorbij ging. De dagen leken eindeloos. De nachten eveneens. Ik had de wildste dromen en verwachtingen. En eindelijk na 168 uren ofte 10.080 minuten ofte 604.800 seconden was het zo ver.
Ik reed naar het leslokaal met mijn fiat 500 gtx turbo. Parkeerde hem. En ging even later het klaslokaal in. De lesgeefster stond er. Volledig aangekleed verdorie !
'Hey Yves,' zei ze 'ben je klaar voor het model ?'
Ik dacht, aha, nu komt het. En zette me aan de eerste bank. De kwijl liep uit mijn muil. Ik bibberde van de opwinding. En net toen ik dacht, nu gaat ze haar klederen uit doen, wordt er op de deur geklopt en komt er een oud vrouwtje binnen, met een kromme rug en rimpels alsof ze een wasbord was.
Ik voelde me leeglopen. Ik was zoooo teleurgesteld.Ik keek naar de lesgeefster en ze gaf me een glimlach en een knipoogje.
Dan begon die oude zich, vlak voor mij uit te kleden. Haar onderbroek was net een luchtballon en in haar beha kon je makkelijk 10 kilogram aardappelen gaan halen in de winkel.
Toen ze volledig naakt was zette ze zich op een krukje in de hoek vooraan in het lokaal. Ik moest bijna ovegeven. Ik heb een enorm respect voor oude mensen maar niet naakt !
Er is een leeftijd waar op dat niet meer kan, vind ik. Het leek wel een hoop rimpels dat men daar op elkaar gegooid had. Haar platte uitgerokken borsten hingen voor haar knieen. En elke keer ze bewoog blubberde heel dat mens door elkaar. Niet om aan te zien.
Ik begon te schilderen maar was niet bij de les. Even later kwam de lesgeefster langs en gaf me een tikje op de schouder, 'gaat het Yves' zei ze, vreemd lachend.
Na die les ben ik triest naar huis gegaan. Maar gelukkig ben ik nogal vergevingsgezind (en hou ik van borsten) en ben ik de week nadien toch maar terug gegaan naar mijn favoriete juf.
Dus ik kan nu wel zeggen dat ik het waterschilderen wel een beetje onder de knie hebt.
Daar moet je wel voor oppassen als je valt, dat dat dan tijdig weg is vanonder je knie want anders zou je wel eens een oorbreuk of neusontsteking kunnen oplopen.
Maar door deze nieuwe hobbie heb ik toch al wat problemen gehad hoor. Zo belde ik thuis naar onze burgemeester van het prachtige dorp Essen, ' vindt U het erg als ik het gemeentehuis zou schilderen?' vroeg ik, hij had er geen probleem mee.
Ik naar het gemeentehuis met mijn borstel en enkele potten verf, ik begon aan de ramen en was nog maar net bezig deze rood te schilderen toen ik een stem hoorde ' awel menneke, wat denk je dat je aan het doen bent ?'. Ik keek omhoog , niemand, even dacht ik dat ik droomde, dan achter me zag ik hem staan, de veldwachter en zijn assistent.
'Euh…ik ben aan het schilderen !' zei ik.
'Aha, echt ? En van wie moet je dat ?'
'Van mezelf !'
'Van jezelf?' lachte de veldwachter groen en hij nam zijn notitieboekje.
'Papieren alstublieft' zei hij, ' die heb ik niet bij meneer de sjampetter. Hij kon er niet mee lachen en nam zijn handboeien die aan zijn riem bengelden.
'Maar de burgemeester zei dat het mocht' riep ik.
De veldwachter schudde zijn dikke kop en grijnsde. Hij klikte de handboeien open en deed ze rond mijn polsen. Dat deed wel een beetje pijn moet ik zeggen.
Hij nam me mee naar het politiekantoor van het mooie Essen. Hij duwde me in een cel, naast me zat zatten Dré, de plaatselijke cafeesluiter. Hij was weer eens gevallen en dronken dus hadden ze hem maar in de cel gestoken.
'Ah, dag jongen, wa is er gebeurd …hik…hik…' mompelde hij, terwijl een geur van Jupiler (U weet wel dat lekkere bier), stoofvlees met friet en braaksel uitademde. Ik ging bijna overkop.
Dus draaide ik me om. Een kwartier later kwam de veldwachter terug en haalde hij me uit de cel. 'Meekomen' zei hij.
Ik ging mee. We gingen een soort verhoorkamer binnen, zoals je op tv ziet , met een raam waar de andere politie mensen alles kunnen meevolgen. Ikwerd verplicht neer te zitten. Dan ging de deur open en wie stond daar, onze geweldige burgemeester van het prachtige grensdorp Essen( als ik nu nog geen gratis fiets krijg dan weet ik het wel, alhoewel ik een nieuw keyboard ook niet zou afwijzen)
'En Yves ' zei hij, 'ik dacht dat je het gemeentehuis op papier zou schilderen makker' zei hij.
'Misschien wel veiliger' zei ik.
Even later liep ik terug op straat. Ik haalde men potten verf op en de borstels en liep huiswaarts.
Bij mezelf dacht ik nog, die burgemeester van dat shitdorpje kan toch ook niks verdragen hee…
Maar gelukkig schilderde ik vanaf dan op papier. Vaak zonder en soms met succes. Maar belangrijkste is dat ik het leuk vind, en ook de juf vind ik leuk.
Spijtig genoeg door de ganse coronapandemie, ligt alles al bijna een jaar stil en blijf ik op mijn honger zitten.
Gelukkig kan ik de meeste van mijn hobbies thuis beoefenen, behalve met de fiets rijden uiteraard, want van de living naar de keuken rijden zegt me niet veel……………..
|
