Volg ons op facebook
|
< terug
kwart over zes (deel 1)
Kortverhaal : Kwart over zes.(deel 1)
Een sigaret in de asbak was zichzelf aan het opbranden, waardoor er een walm van rook het kantoor had versluierd tot een stoffig achterkamertje De telefoon rinkelde aanhoudend en zorgde voor een stressgevoel dat zo doorheen de aderen zinderde. De avond was nog niet gevallen en de pizzajongen stond met een doos aan de deur te wachten. Een grijs ogende man wenkte met zijn ene hand terwijl hij met zijn andere hand de gsm aan zijn linker oor drukte. De klok wees precies half zes aan.
Zijn dikke vingers en zijn pretoogjes waren het enige wat de jongen zich nog kon herinneren van deze klant. Er was plots een enorme klap in zijn rug terwijl hij zich tussen de dozen en papieren wriemelde . Achteraf verklaarde hij het gevoel van met vleugels naar de muur van het kantoor te zijn gevlogen en die was niet te ontwijken, hoe hard hij ook had geprobeerd. De stilte die vooraf ging aan de hel, die nadien losbarste, deed hem nog huiveren.
"Heb je die fax uit Italië al gelezen ?" "Uit Italië, tiens tiens, daarom was dat Engels zo vreemd. Ik dacht dat ie uit het Oostblok kwam". "Neen hoor, als je onderaan eens goed kijkt dan zie je dat dit in Rome is opgesteld". "En wat komt dit bij mij op het bureau doen ? Wij hebben toch geen probleem Italianen in onze stad en onze maffia komt niet vanuit die streken,". "Ik heb het nog niet goed begrepen, maar naar het schijnt zou er een actie aan de gang zijn, en ze vragen aan ons meer informatie". "Informatie over wat , wij hebben niets".
Licht geïrriteerd nam Kurt het thermische krullende papier van zijn bureau weg. Hij keek nog eens goed naar de header die bovenaan op het papier stond en zag inderdaad dat de afzender uit Rome kwam. Het nadeel van zo'n thermische fax is dat de afdruk niet altijd even leesbaar is en vooral die storende strepen, die de lamp achterlaat op het blad waardoor, men enkele woorden moet raden.
Kurt lachte lichtjes in zichzelf toen hij zijn ogen over het papier liet gaan. "Italianen die Engels schrijven, dat is goed voor Geert Hoste, net alsof ze hun eigen taal hebben omgezet via een computerwoordenboek".
De klok achter het bureau wees vijf voor drie aan.
Kurt zette zich in zijn stoel en bekeek de fax heel goed. Hij draaide het papier in verschillende richtingen en stond ineens op. 'Maar, dat is een fax van Silvio Conti". Enkele verbazende ogen keken hem aan. "Conti ? Waarom stuurt die ons een fax in het Engels ?". Al snel stonden de collega's rond het bureau en bekeken ze samen de inhoud van de fax.
De pizzajongen had deze klus overgenomen van zijn vriendin. Zij wou vandaag iets anders doen dan uitrijden voor pizza's.. Zij had haar dienst gewisseld met Tom, een jeugdig schoolmaatje dat nog maar net zijn eerste acné ontgroeid was. Zij had hem nog een vluchtig kusje op de wang gegeven als dank, een attentie die in hem de demonen van zijn hormonen deed ontspringen, waardoor zijn innerlijke onrust enkel maar kon groeien.
Bij de luchthaven kon de passagier uit Londen net de laatste taxi te pakken krijgen. Zijn tickets nog onhandig wegstekend had hij de chauffeur een teken kunnen geven, zodat deze hem kon verlossen van een kist die zo uit een of andere koloniale film afkomstig kon zijn. De taxichauffeur kreeg met moeite de koffer op de achterbank van zijn Mercedes geduwd en terwijl deze arme man zo aan het zwoegen was, zorgde de passagier dat hij de documenten nu netjes in zijn brieventas kon wegstoppen. De zweetdruppels op de chauffeur zijn gezicht verraadde het idee dat de koffer veel zwaarder was dan wat die ogenschijnlijk leek.
Kurt's nekharen kwamen telkens weer overeind als hij dacht aan Silvio Conti. Deze Italiaanse onderzoeksrechter die vrouw en dochter verloor. Zijn dertienjarige dochter werd door de maffia ontvoerd, verkracht en nadien op een beestaardige wijze vermoord.. Een kind van dertien dat moest boeten voor de waarden waarvoor hij en Silvio Conti streed. Hoe vaak had Kurt de relatie niet gelegd met zijn dochter Linda en Conti's dochter Cathy. Ze waren op dezelfde dag geboren en hoe vaak hadden ze elkaar niet geplaagd met vordering van hun eigen kind in hun ontwikkeling. Linda liep het eerst, maar Cathy kon sneller lezen en veel beter zwemmen. Terwijl Linda eerder kon fietsen zonder reservewieltjes opzij aan het achterwiel gevezen. Elk jaar zagen ze elkaar in Londen, op het jaarlijkse internationaal congres van onderzoeksrechters die zich in de maffiabestrijding hadden bekwaamd.
Hun vrouwen konden elkaar best vinden en het was voor hen steeds een groot feest om in Londen te vertoeven. Met de betaalkaart van de echtgenoten op zak, was het voor hen een driedaagse shopevenement in de grootste stad van Europa.
Sinds het moment dat het noodlot toesloeg, toen Cathy ontvoerd werd - Conti was toen met Kurt en echtgenoten in Londen, - was Conti nooit meer dezelfde geweest. Het werd nog erger, toen zijn vrouw bij een aanslag werd vermoord. Toen knapte er iets in hem wat hem finaal deed veranderen.
Conti was reeds een tijdje van de wereldbol verdwenen toen Kurt in Rome was voor een internationale bijeenkomst van onderzoeksrechters. Kurt hoorde dat Conti net buiten Rome in een soort van klooster verbleef. Met zijn bijeen geraapte moed was Kurt naar hem toegereden. Feitelijk had Kurt hiervoor geen tijd en toestemming, maar voor een collega die zo hard was aangepakt en waarvan de daders nog altijd niet gepakt waren, vond Kurt, dat hij geen toestemming en tijd nodig had. Want de dag dat hij dit zou moeten meemaken, zou de dag zijn dat hij met zijn eigen leven zou stoppen.
De pater, die Conti hielp het leed een plaats te geven, had twee warme handen. Het was gek, want na zoveel jaren later kon hij nog steeds die warmte voelen. Conti had in het klooster (dat geen Rooms katholiek klooster was) een tweede adem gevonden. Geen adem van haat en weerwraak, maar een adem die enkel rust en vastberadenheid uitwasemde.
De tranen die Kurt in de ogen van Conti had gezien waren voor hem nog steeds de motivatie om de maffia zo aan te pakken, zodat niet de kleine visjes, maar vooral die grote haaien gepakt zouden worden. Feitelijk droomde Kurt er van dat hij de moordenaar van de Cathy te pakken kon krijgen. Maar Antwerpen was uiteraard Rome niet en hetgeen zich in Antwerpen ophield, dat was toch enkel maar het kleine grut dat zich voedde met hetgeen wat de groten lieten liggen omdat het voor hun wat te min was.
Ook bij Frieda, de echtgenote van Kurt was de klap die Conti overkwam zeer traumatisch. De angsten waar ze al altijd last van had gehad, waren zo erg geworden dat Kurt zijn lieve Frieda niet meer thuis kon houden. Ze verbleef nu al meer dan zeven jaar in een psychiatrieafdeling. Maar sinds die keer dat ze na één dagje thuis volledig in de war en in paniek via de spoed terug moest opgenomen worden, zo erg zelfs dat er een zwaar kalmerende spuit nodig was, om het rillende lichaam terug tot rust te brengen, is Frieda nooit meer thuis geweest. Sindsdien wonen Kurt met Linda alleen in het veel te grote huis.
De taxi had zich in het centrum van Antwerpen geparkeerd voor het hotel waar dat de hotelbediende in zijn rode pakje de bagage overlaadt op een karretje. De passagier uit Londen had zijn lange overjas reeds over zijn arm liggen en de zonnebril die de lage zon moest weerhouden, had hij alweer in zijn linker zijzakje gestoken.. Het was klokslag drie uur.
Linda wist dat ze altijd moest oppassen. Sinds de moord op Cathy had zij van haar vader geleerd hoe je kon zien dat je gevolgd werd en hoe ze met de hulp van de weerspiegeling van het licht in de ruiten van huizen, winkels en auto's ongemerkt de mensen kon gadeslaan die in haar buurt waren. Zij leerde luisteren naar motoren, en kon zeggen in welke versnelling deze auto's door de straat reden. Vandaag had ze haar studentenjob, pizzarijden, kunnen wisselen met Tom, zodat ze nog eens naar haar moeder kon gaan. Nu ze in Mechelen studeerde en elke dag met de trein naar school ging, had ze veel minder tijd om haar moeder te bezoeken.
Linda ging nooit in dezelfde wagon zitten en nam nooit dezelfde lijnbus of tram, maar wisselde in niet regelmatige orde af van openbaar vervoer. Niet dat ze angst had, maar het verhaal van Cathy en vooral die verschrikkelijke verkrachtingen, hadden haar doen nadenken en vooral geleerd zeer voorzichtig te zijn. Haar papa was ook zo'n flik die steeds weer achter zeer gevaarlijke boeven ging. En ze had gezien hoe deze despoten een gezin konden kapot maken. De collega's van Kurt hadden al eens geprobeerd om haar te traceren, maar ze waren feilloos in een van haar vallen getrapt waardoor ze haar telkens weer kwijt waren,
feedback van andere lezers- Theo_Roosen
Leest als een trein. Geeraerts achterna ? Het beste voor 2007 ivo.
ivo: tx Thro het vervolg komt er aan - RolandBergeys
-het enige, niet het enigste;
-hoe hard hij ook had geprobeerd;
-een actie aan de gang zijn;
-die de lamp achterlaat op het blad, waardoor men slechts enkele woorden kan raden;
-Kurt ging in zijn stoel zitten (zette zich is onjuist);
-en bekeek de fax heel goed (die eens is overbodig);
-afkomstig kon zijn;
-elk jaar zagen ze mekaar in Londen op het jaarlijks congres...;
-sinds het noodlot had toegeslagen, was Conti nooit meer dezelfde geweest;
-Antwerpen was Rome niet (je bent in het verleden aan het vertellen);
-dus ook: was Frieda nooit meer thuis geweest, en woonden Kurt en...;
-openbaar vervoer.
-hadden haar doen nadenken.
Wel boeiend, hoor. Toch wel wat stijl- en taalfoutjes ook.
ivo: tx Roland en stijlfouten, tja bedankt om me erop te wijzen, hier zie ik dat mijn opleiding die ik niet had - parten speelt
|
