Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 079. Jessica Blandy
Hij is spiernaakt. De weerwolf staat in zijn blootje, denk ik gemeen. Hij is onbeschrijfelijk mooi. De kleur van zijn huid doet me de textuur ervan voelen. Een krop in mijn keel.
- 'Godverdomme!' zegt hij. Zijn stem klinkt schor. Hij wrijft zijn handen, alsof hij het koud heeft, zijn gouden meeneemhanden.
Ik ben een oen, een trut, een verwend stuk pretentie, even verwaand als de heilige Rita. Deze man heeft mij alleen maar wélgedaan. Hij hééft mij geen rekenschap te geven. Al had hij nog de helft van België geneukt. Wat stel ik mij aan!
Peinzend, zichtbaar aangedaan, pakt hij het onderhemd, dat ik blijkbaar nog steeds vastklem, uit mijn handen en trekt het aan. Dan haalt hij diep adem en:
- 'Je gaat me toch niet vertellen dat … Je … Ik… Dam it, arm schaap, moet jij zo je brood verdienen?'
- 'Hein?' stoot ik uit.
- 'Shit nog aan toe! Ik heb geslapen met een flikkenmadam! Goed, goed, ik beken, ik kende haar, ze is hier zelfs geweest. Ik ben verdachte numero één. Heb je soms je boeien meegebracht?'
Tegelijk strekt hij zijn beide handen naar mij uit. Ik wil erin onderduiken, vluchten voor mijn onnozele prooiparanoia. Maar het toneeltje dat meneer hier grimmig opvoert, is niet echt uitnodigend. Verzoening laat zich niet omkopen door berouw.
- 'Hei, sorry,' probeer ik, 'het spijt me. Ik was gewoon… Vergeet het…Alsjeblieft! '
Warrig bijt ik op mijn nagels. Wat heeft hij daar allemaal uitgekraamd? Mijn brood verdienen? Waar slaat dat op? Wat gaat er in zijn hoofd om? Plots ziet hij er ouder uit, doorgroefd, beladen. Hij gaat zitten aan de keukentafel, schudt het hoofd, begint zowaar te lachen. Sardonisch. Ik tracht mijn hersens uit te wringen en glad te strijken, maar het lukt me niet.
- 'Wie ben je, dametje, wat kom je hier doen en wat wil je van mij weten? De bal ligt in jouw kamp.'
Ik krijg geen woord gezegd. Ik ben de bal. Ik lig op het slagveld verloren.
- 'Ik weet niet wat ik hier ben komen doen, John-Thomas.' Mijn tong struikelt over zijn naam. Het is de eerste keer dat ik die uitspreek. 'Ik neem al mijn dwaze woorden terug. Ik was alleen in de war omdat … Wat zei je daar? Dat ik zo mijn brood verdien? Dat snap ik niet… Ik wou helemaal het agentje niet uithangen.'
- 'Ach, het maakt niet uit wie je bent. Je mag het best allemaal weten. Tenslotte héb ik haar niet vermoord.'
Mijn hersenwinkel begint te lijken op een saloon. De klapdeuren gaan onophoudelijk open en dicht. De scharnieren piepen vervaarlijk. Ik herken een heleboel losgeslagen touwtjes. Ik krijg de eindjes onmogelijk aan elkaar geknoopt. Ze zijn te kort!
- 'Vermoord? Vermoord? Wie heb je niet vermoord?'
- 'Hoe dan? Weet je dat dan niet? Of doe je maar zo? Joy! Ik leerde haar kennen via die stomme datingsite. Dat van die zes moorden was maar een flauw grapje van me. Zwarte humor, achteraf gezien. Ze is… wel… Maandagnamiddag vond ik haar in het vervallen boswachtershuis. Dood.'
Het duurt een hele poos voor ik de reconstructie kan maken van wat een bizarre samenloop van omstandigheden lijkt te zijn. De mama van Clarissa is voor eeuwig en altijd naar Sint-Nicolaas opgestuurd. Mijn bovenbuur wordt ervan verdacht hier de hand in te hebben. Maar deze man, in wiens zalige greep ik vannacht bereid was te sterven, is, als ik het boeltje ruwweg bezie, de hoofdverdachte. Heb ik gevrijd met een moordenaar? Ben ik in gevaar? Hij zit hier mijn schedeldakje te betingelen als een vakman. Maar er is iets dat niet klopt! Eergisteren heeft hij haar zogezegd gevonden en gisteren wist haar echtgenoot nog van nietsniemendal… Moet ik zwijgen? Maken dat ik hier wegkom? Weet ik tevéél? Waarom denkt hij dat ik een flik ben? Omdat hij op zijn hoede is? Uiteraard niet zonder reden!
Mijn hoofd staat in rep en roer. Alle matrozen schreeuwen dat ik in paniek moet zijn nu. Mijn kapitein weigert dienst. Vangenechten junior staat plichtsbewust aan het roer en handelt naar eigen goeddunken. Recht-door-zee. Op zoek naar de waarheid, handig alle klippen omzeilend.
- 'Maandag vond je haar dus. Eergisteren. Weet je wel dat die vrouw vijf bloedjes van dochters heeft die op haar zitten te wachten? Dat haar echtgenoot gisterenmiddag nog helemaal geen vermoeden had van wat er gebeurd is? Of er is iets dat mij ontgaat, of haar lichaam is nog niet geïdentificeerd. En jij zwijgt als een lafaard, enkel en alleen om je eigen hachje te redden?'
Langzaam staat hij op en stapt schoorvoetend, een zwaar kruis op zijn rug, naar het raam. De spieren van zijn bips staan opgespannen. Zijn sierlijke kuiten trekkebekken. Massief staat zijn gestalte op springen. Een beeldhouwwerk in volle exploitatie. Ingehouden energie. Non finito. Rodin. De dageraad bespeelt zijn haardos met roze vingeren. De kale kruinen glanzen van rijp. Een witte duif komt aangevlogen als uit het niets. Het licht breekt langzaam maar zeker door. 'Dit is Mijn Zoon', klinkt het uit de hemel. Ik sterf. Mijn lichaam is mij afhandig gemaakt. Het wordt zwart voor mijn ogen. Hartkloppingen rukken mijn borst aan stukken. Met mijn handen verstop ik mijn masker. Mijn gezicht ligt rinkelend aan diggelen. Wakker worden, Tanne! Dromen zijn bloeddorstige muggen. Mep ze dood en sta op! Het is nog vroeg, maar straks is het misschien te laat!
Dan draait hij zich om. Hij heeft zich klaarblijkelijk herpakt. Wijdbeens staat hij daar, een boom van een vent met een felle franke blik en lange wilde haren, de handen uitdagend over de borst gekruist. En in die houding herken ik hem.
- 'Jij was erbij toen Cériel Warmoes werd opgepakt hé? Ik herken je! Wat deed je daar? Hein? Heb je die arme man er proberen in te luizen? '
- 'Als jij niet voor de flikken werkt, wie ben je dan? Jessica Blandy?'
Ik begin te lachen, als een spotvogel cirkelend hoog boven mijn eigen beleving, azend. Wat een spektakel! Wat lekker spek voor mijn bek! De man heeft het perfect verwoord. Ik lijk wel een stripfiguur. Mijn avonturen van de laatste dagen leveren zowaar alle ingrediënten voor een populair beeldverhaal: een hele reeks stroken met plaatjes vol sensatie, raadsels, gruwel, intrige, en, niet te vergeten, seks. Alleen het hoofdpersonage Tanne valt dik tegen: te saai, te flat, te oudbakken en vooral veel te wispelturig. Lezers zoeken nu eenmaal naar houvast.
feedback van andere lezers- kronos
lekker Vansion!
nu ik al heel wat gelezen heb van je mag je gerust mijn opmerkingen vergeten over 'te zwaar', 'te rijkelijk' aan woordenschat, beeldspraken,enz... kijk, eenmaal ik als lezer het juiste ritme vind en jouw manier van schrijven, jouw stijl zich nestelt in mijn buik kan ik best tegen een 'stootje' en kan ik zelfs al voldaan glimlachen wanneer ik die rake, poëtische woorden van je lees, ik geniet er zelfs van en ik zou al ontgoocheld zijn als je ze me niet meer zou voorschotelen!
Vansion: Heel raar is dat. Er zijn er al veel die verklaarden dat ze aan mij moeten wennen. Geheimpje: de stijl groeit wel mee met het personage ...Er zijn grote verschillen tss. de drie delen... Maar dat zou niet mogen opvallen.
Over dit soort dingen moet je als schrijver beter zwijgen, denk ik. Precies of ik de pret verbrod...
(Hier mag dat he... onder amateurs...???) - ivo
je houdt het spannend door je zinnen kort en snel te laten wisselen, mooi vind ik dat
Vansion: Haha, ik zit momenteel met een compleet geblokkeerde nek. Misschien helpt dat wel hé. Van spanning gesproken! - drebddronefish
Euh, vergeet wat ik bij de vorige aflevering zei. Wat ik al te zeggen zou hebben doet er toch niet toe. Knappe wending..
Vansion: Ha! Zie vorige fb!
En als de ene spelbreker van de baan is, komt de volgende uit de mouw. Zo gaat dat. De liefde wordt altijd tegengewerkt. Blablablabla. Niet naar mij luisteren vandaag. Ben zo ambetant als een VlaamsBelanger op verplaatsing. - aquaangel
geblokkeerde nek.
zit net in een vervolg van bateau rouge waar ik Ellen een massage laat krijgen. Misschien ook iets voor jou, je lekker laten verwennen door een massage of masseur hahahhihihi.
Doe mij er ook eentje dan :))
'Hei, sorry (opzet of moet het zijn Hein, sorry)
xx
Vansion: Kiné elke dag. Nog 10 'beurten' te gaan! Plus chemische rotzooi slikken. Verbod om lang achter de compy te zitten. Kan zelfs niet meer doen wat ik zo graag schrijf;)
Massage is helemaal niet leuk in die omstandigheden. Dat heb je met de medische wereld, eens het begint deugd te doen, zijn de voorschriftjes op.
Ha, het is de schuld van dit verhaal hé. Ik ben er barstensvol van. Als een ei in een microgolfoven. Kinderachtig hé?
(Ik lees bij als ik beter ben. Nu gaat het moeilijk...) - dichtduvel
Je bent toch goed bezig en je blijft boeien, Jef
Vansion: dankje - SabineLuypaert
zware lichamelijke ongemakken bij de bevindingen, die heel intens weergeven zijn, (smile) benieuwd hoe dat gaat aflopen hier
Vansion: Wel. Ik hoop dat je de ontknoping gaat snappen. Heel eenvoudig maar niet te voorzien. (Heb ik toch geprobeerd.) Alleen moet je misschien de twee eerste hoofdstukken gelezen hebben want in het volgende (voorlaatste fragmentje) valt de puzzel in elkaar.
Ik hoop heimelijk dat je het allerlaatste stukje mooi zult kunnen vinden. Dat heb ik al geschreven. - Das
Jaja! Is knap.
Vansion: ik knap af - moet en zal het opknappen - en zo
|
