Volg ons op facebook
|
< terug
Praten over seks (2)
Aan de hand van mijn uitleg begaven Sarita en Julia zich aan een ochtendwandeling met hun honden. Konden de Greyhound en zijn maatje de darmen en blaas legen. Onze Ockey heeft daarvoor een eigen ruimte ter beschikking. Dat gaf mij de tijd om de tafel te dekken voor het ontbijt.
West-Vlamingen, het zijn ook goede eters. De breakfast ging er dus vlotjes in en andermaal maakten we een planning voor deze tweede dag. Dat zou allereerst een fikse wandeling worden. Een parcours van zo'n negen kilometer door een deel van het Nationale Park Hoge Kempen. Aan de kant van onze gemeente kan je je daar bewegen doorheen de rijk gevarieerde fauna in het stille leven tussen de heidestruiken.
Ondanks het mooie nazomerweer, 'Het heeft bijna iets van een Indian summer', lachtte Jozef, was er nog niet te veel ander wandelvolk aanwezig. We hielden er een vlot staptempo op na, maalden de kilometers af, lieten de honden rennen achter een stuk tak, keken naar enkele planten die thuishoren in zo'n natuurgebied.
Jozef, duidelijk een kenner van de in de natuur voorkomende planten, voorzag ons dan ook regelmatig van enige uitleg bij wat er hier zoal te aanschouwen was. Tina deed haar camera alle eer aan en nam er dan zelfs kiekjes van.
Ergens raapte ik een gevallen eikel van de grond. Hield die op mijn open hand voor aan Julia met de vraag: 'Ooit al eens een Limburgse eikel ontmoet?'
'Neen, nog nooit', was haar weifelende antwoord. Waarna ze lachend aangaf mijn luchtige opmerking toch te hebben gevat.
De klok liep over het middaguur. De laatste kilometers gingen voor de bijl. De wagens in. Op huis af voor weer een stevig middagmaal. Of je nu van gene of van deze zijde van het land komt, zonder gaat niet. 't Is de gang van het leven zelve.
Tina heeft mij de Leie leren kennen. Ik zou zoals afgesproken, de Van Sente's nog laten kennismaken met onze Maas. Op dit ogenblik een rustige rivier, met zelfs droge plaatsen hier en daar. Een oversteek zou eigenlijk best tot de mogelijkheden kunnen behoren. In andere tijden van het jaar kan dit een behoorlijk grillige stroom. Woedeaanvallen zijn haar dan niet vreemd. Overstromingen waren hier schering en inslag.
Op weg daar naartoe houden we een eerste stop bij Kasteel Vilain XIIII. Die man was ooit onze eerste minister van Buitenlandse zaken. Voorloper van Karel De Gucht. Na mijn uitleg over dit gebouw en de net gerenoveerde smidse rijden we verder.
Volgende halte iets verderop is een standaardmolen uit 1801. Ook 'Nieuw Leven', zoals de molen destijds genoemd werd, was oorspronkelijk eigendom van het kasteel. Later van de Mijn om dan overgenomen te worden door de gemeente. Beschermd monument sinds 1945 en gerestaureerd in 1995.
De Maas. Komend uit Frankrijk, vloeiend naar Nederland en verder richting Noordzee.
Negenhonderd vijfentwintig kilometer lang. Wijds in haar breedte. Onze dorpen als het ware ergens halverwege neergezet. Dit wordt onze laatste wandeltocht.
Ergens heeft hier een van onze betere politiekers van de zomer een oude Spiegeltent laten plaatsen. Het café dat hier jarenlang volk bij elkaar bracht van over de twee landsgrenzen, moest omwille van de bekende overlast bij mogelijke overstromingen, worden opgedoekt. De eigenaar had dan wel nog tijd tot 2010, maar koos vanwege zijn leeftijd voor de korte pijn en het geld. Vooral zijn BBQ-schotel zal gemist worden.
We bekijken de motorisch aangedreven overzet tussen deze deelgemeente op Belgische bodem en de Nederlandse overbuur. Ook op deze zondagse septembernamiddag doet de zon geweldig haar best, zodat het verkeer in beide richtingen druk genoemd mag worden. De veerman heeft er de handen vol mee.
Jozef stelt een wandeling van een uur voor. Als we een halfuur ver zijn, beginnen zijn dochters te protesteren. Ze hebben een punt. Na enig familiaal argumenteren moet pa het afleggen. 'Als we een uur blijven voortstappen . . .', zegt Julia, '. . . dan moeten we nog een heel uur terug.', vult Sarita aan. 'Dat worden dan twee uren wandelen.', is beider conclusie. Snuggere meiden, die twee. We maken dus rechtsomkeert.
Op het terras van het Spiegelpaleis De Glimburger drinken we elk een paar frisse streekbieren. Julia kiest wederom voor een sapje. Sarita lust wel pap van een frisse Ter Dolen Blond. Omdat ze ook niet lang bij machte is om lang op een been te staan trippelen, worden er dat zelfs twee.
Afscheid. Kussen, stevige handdrukken. Beetje spijt. Ik rij een eind voor de familie Van Sente uit. Aan een laatste rode licht, iets voor de oprit van de E314, wuif ik ze stevig uit. Zij op weg richting West-Vlaanderen. Ik huiswaarts. Beetje verweesd gevoel hangt er tussen mijn oren.
Ik overloop het weekend. Het was leuk! Enig minpunt was het feit dat the lady of the house voor haar job reeds na de lunch vanmiddag, naar een vierdaagse beurs, ergens te lande, moest vertrekken. Na een paar uurtjes aan de tv besloot ik mijn bed maar te gaan opzoeken. Morgen maandag.
De wekkerradio speelt. Goede nacht gehad. Gezond weer op. Ook ik zal het huis uit moeten
om mij te begeven naar een meerdaags colloquium. Naar Leuven moet ik.
Vier gerenommeerde professoren, twee dames, twee heren, mooi verdeeld dus, zullen daar hun ideeën uit de doekjes komen doen omtrent het onderwerp van de vijfdaagse vergadering. Top of the Bill wordt een lezing door gastspreekster, ooit vermaard topmodel maar wellicht vooral bekend als de ex van Rolling Stone Mick Jagger, met name Jerry Hall.
Thema van het Colloquium: Praten over seks.
EINDE
feedback van andere lezers- ivo
hahahaha grapjas ... je kan het verpakken met een heel mooi papiertje en een sierlijk lintje. Ik met zeggen dat het pakje zowel in verpakking als in inhoud me meesterlijk heeft bekoord. En de lachsalvo die hier weer eens voor de zoveelste keer doorheen de kamer rolt, doet nu geen mens schrikken, want ik ben nu alleen.
prachtig.
ERWEE: Wel Ivo, het zou een verslag van een 'schoolreis' kunnen zijn.
Zo'n beetje de toeristische omgeving beschrijven, maar dan kwam Jerry smeken om mee te doen.
Zeer bedankt! - miepe
gelukkig dat je het over die Limburgse Eikel had, Erwee, anders had je titel in evenredigheid met de inhoud me zwaar ontgoocheld
het was een rustig wandelingetje
en vooral zie ik jou ons een beetje uitlachen en daar hou ik van
ERWEE: Uitlachen miepe???????????? Ik zou niet durven.
Beetje de situatie gebruikt om de toerischtische sector te beschrijven, maar tja, dan kwam die Jerry op de proppen ...
Zeer bedankt!!!! - drebddronefish
Grappig droogkomisch, zeer te pruimen Erwee
groetjes
ERWEE: Zin in zo'n wandeling? Kom maar af met Goelalieke.
Zeer bedankt! - Theo_Roosen
Het was even wennen aan je stijl. Sober, onderhoudend en bij momenten grappig. In één ruk heb je de lezer iets bijgebracht over Limburg. Mooi ! Groetjes, Throke.
ERWEE: Was de bedoelig, maar Jerry wilde er absoluut in.
Zeer bedankt! - Nine
Geweldig mooi verhaal en een mens letterlijk tot de laatste regel in spanning houden! heel leuk!!
ERWEE: Beetje toeristisch verslag. Die mensen zijn dus effectief kennisen en dat weekend was er dus echt. De maandag, de ontknoping, is pure schrijffantasie.
Zeer bedankt! om het leuk te vinden.
Hint: De Tina in deze story is dezelfde welke in PENNENVRIENDEN Marie is. Soort maildagboek tussen haar en mij. - RolandBergeys
Ja, het is ook mij blijven boeien tot, haha, de laatste regel.
ERWEE: OK!
Zeer bedankt! - muis
Ja seg! :)
Prachtig gebracht
groetjes
ERWEE: Jerry Hall was daar hoor.
Zeer dedankt voor de lezing. - Wee
Haha, gréat. Ik zat er, zeg maar, klaar voor :)
Van Tina/Marie had ik al wel een vermoeden, speciwómen dan hè!
x
ERWEE: Wedden dat jij ook weg was met zekere ideeën (?).
Zeer bedankt voor de lezing wederom.
|
