|
< terug
Zo weinig is de moeite waard
"Zo weinig is de moeite waard", zei Ria.
"Alstublieft mam. Toch vind ik dat ons Leen mocht helpen met dozen zeulen". Jan zet de doos met kerstartikelen op de grond net voor de kerstboom.
"Dank je wel, jongeman, het is een kleine moeite om je moeder even te helpen. Ons Leen is haar project voor de school aan het afwerken. Stop nu maar met zeuren en laat me even genieten om de kerstboom te versieren". Jan gaat naar zijn kamer. Kerstmuziek weerklinkt door de woonkamer. Ria hangt de verlichting in de boom. Dennengeur prikkelt haar neus. Herinneringen zweven door haar gedachten.
De tafel staat gedekt met het zondagservies. Een wit tafellaken en ijskleurige servetten verfraaien het bestek. De glazen dragen een wit met goudkleurig lint rond de poot. Blauwe kaarsen verlichten de tafel. In het midden ligt een kerstguirlande. De servetringen dragen een naam. Philippe, Veerle, Gijse, Sandra, Jochem, Kristel, Patricia,… echte vrienden, maar sommige zijn niet meer.
Ria vertoont een glimlach op haar mond terwijl ze de slingers en kerstballen in de boom hangt. Ze ziet de guitige gezichten in haar gedachtegang. Lachen, grapjes maken, en elkaar succes toe wensen… Wat was het een heerlijke tijd maar die is voorbij!
"Ai!" Ria laat een kreet terwijl er een kerstbal in honderd stukken de grond trotseert.
Jan komt aangelopen. "Mams, ben je van de trapladder gevallen?" Hij balt zijn vuisten en kijkt geschrokken zijn moeder aan. Leen staat aan de deur van de woonkamer. Met haar rechterwijsvinger zet ze haar bril beter op haar neus. Ze ziet dat moeder de scherven opruimt. "Scherven brengen geluk… althans hoop ik." En ze stapt geconcentreerd terug naar haar kamer.
Ria draait een wit laken rond de pot van de kerstboom. Ze zet de kerststal onder de boom.
Jan pakt de kerstbeelden uit het krantenpapier en geeft één voor één de beelden aan zijn moeder. Ria stoft de beelden even af en geeft ze een plaats in de stal.
"Ik vind Kerstmis wel cool, mam. Dan krijgen we veertien dagen verlof van de school."
Ria kijkt even op zij en ziet een stralende zoon staan.
"Vergeet de examens dan maar niet!" voegt ze eraan toe. De telefoon rinkelt.
Ria neemt op. Haar gezicht straalt wanneer ze verneemt dat een oude vriendin, die ze twintig jaar niet meer gezien heeft, aan de telefoon is.
Maxiem Weber
feedback van andere lezers- Magdalena
Wat een PRACHTverhaal!
Ik had mij compleet bij de neus laten nemen door de titel!
De tegenstelling tussen titel en gemoedelijke inhoud is grandioos.
XXX
maxiem: Dank je wel voor de fb. Het was een schrijfopdracht die ik uiteindelijk niet afgegeven heb. Ik mis jullie schrijvers bij RHS. Nu heb ik wat tijd om nog eens iets te publiceren. feedback geven zal een ander paar mouwen zijn, liefs Maxiem. - Julien_Maleur
Een mooi sfeerbeeld. Vertelt precies hoe Kerstmis zou moeten zijn: innerlijke vrede en verdraagzaamheid.
vg
JM
maxiem: dikke mercie voor de feedback! en prettige feestdagen toegewenst. liefs Maxiem
|
