naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Albatros

door verilan

Hij gaat zover zijn blik reikt.
Jammer genoeg voor hem is dat
waar alles goud of zwart of horizon lijkt.

Hij is als een mens. Staat als enige op kop
van de klif en voelt zich alleen.
Hij wil hogerop. Ruimte met een grote R.
Alles moet wijken. De rest kan blijven
zitten en bang zijn voor de wereld. Hij
gaat over nesten, kuikens en moeders
moeiteloos heen.

Hij is een mens met idealen van
niemand, van hem alleen.

De wind slaapt diep
in zijn eigen pluimen
golven laat hij monotoon de kust afschuimen.
Het lijkt of hij met vijftig per uur
stilstaat.

Zijn snavel haakt verlegen
in zijn eigen veren. Hij is
zijn eigen horizon en immers
maar een mens.