|
< terug
overview van een dagje lezen
tijdens mijn dagelijkse prozareis
kwam ik veel mooie,
en ook stekende
vragen tegen
't maakte me attent
en minder grijs
het deed me goed
zoiets te beleven
Daarom dat enkele gedachten
soms op een kromme rijm
in mij verzachten
de schreeuw van de vraag
de prik van netels in mijn maag
zodat ik kan vernachten
in de rust van het wachten
wat doen we met het steeltje?
was voor mij de eerste vraag
weggooien was te laag
koesteren als een statisch beeldje?
te patetisch en 't niet waard
geef het aan dat paartje
dat het danst dolt en paart
een steeltje waaruit
groeit en bloeit
de oorsprong van de vraag
wanneer de augurk en de pompoen
die de liefdesdans stiekem doen
in een verloren ogenblik
hun diepste draai overdoen
en uit het diepste geluk
als de pomgurk zuurzoet
het leven kruiden doet
twee culturen vreemd genoeg
wat verbonden elkaar zoekt
in stormen en vreemde vlagen
elkaar de duvel doen wanen
maar in dat diepst gedraai
met veel moeite en toch fraai
het pomgurkje leven doet.
en dan die bron
uit de kern van 't hart
hallucinerend bevangen dacht
dat liefde en trouw in de
ochtenddouw smacht
't deed beloften maken breken
zoals de volheid in zijn kracht
genot lust en liefde samenbracht
maar ook apart de mens deed zweten
illusie werd er geroepen erg verward
nog nooit hebben hormonen
op iemand gewacht.
enkel wat vlekken op het geweten.
deze realiteit is voor velen echter te hard.
Ook die zoek naar zichzelf op die berg
zoekend naar die vaste grond, dat merg
steunend op het verhaal van die enge dwerg
een sprookje ... o wat erg
de enigste rots die voor mij niet is als 'n berg
is de vrede met ikzelf en daarom dat 'k niet verberg
voor mij de enigste steunende berg
met als symbool ons ruggenmerg
want niemand zal zichzelf vinden
als het moet komen van vreemde winden
eigenliefde is geen emotie maar een kracht
van wetend kennen en verlossend binden
want wie zichzelf heeft gevonden
zal zich ook in de ander vinden
Chyntia die daar alleen lag te kreperen
haar frustraties in geweld wou trotseren
zag haar leven in 'n flits verweren
door een schoft die ze zo kon executeren
onbegrepen en luid protesteren
kon dit onheil niet meer keren
Verdriet dat men niet kan verleren
Zelfs niet met de koudste kleren.
En dan die osmose tussen zijn en waren
waarin de tijd ons neemt in alles
wat is en waarin we waren
beelden die we kenden en verklaren
het zinloze van strijd en liefdevol paren
mooi en toch niet laten bezwaren
het laten samengaan van onze jaren.
En nu ben ik moe en ga ik slapen.
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
pomgurk je
ivo: bedankt. - verf
diepste draai
Versteylen
in een pompoen
ivo: zoiets ja - Theo_Roosen
Amaai wat een gedicht !
ivo: gewoon enkele gedichten achter elkaar gezet, omdat de context de dag van vandaag was - freke
Fantastisch wat jij met anderen hun gedichten doet. Ze herkneden tot een andere dimensie met als kern het inzicht van jezelf.
Bedankt dat ik erbij hoor.
Groetjes, freke.
ivo: gewoon, dichten is voor mij emotie en al waar ik emotie's voor voel en kan voor opbrengen, dat verwoord ik - en btw dank u wel voor uw inspirerende emoties die mij geraakt hadden - RolandBergeys
Ik zou schrijven Wanneer de augurk ipv toen-
Met toen zit je echt in het verleden hé...
Grappig.
ivo: doe ik, bedankt - ERWEE
Leuk om dit eens te doen ja, en te lezen natuurlijk.
(Het hangt wellicht van de regio af, maar hier zijn dat pompurken.
*lol*)
ivo: bedankt Erwee - Lucky
rennies lenen?
+ + +
ivo: waarom ? - libo
lang gedicht, moet ik twee keer lezen mooi
groetjes libo
ivo: bedankt - wim_veen
Ik was de vorige keer niet mals voor je.
Daarom zal ik vandaag iets voorzichtiger zijn. Beloofd.
Mooi hier vind ik de regel
de prik van netels in mijn maag
(daar duikt een beeld op, al zou ik nog kunnen vitten over de vraag of een netel nu prikt of brandt)
Beelden maken een gedicht voller, geloof ik.
Dus ik blijf bij de boodschap...
Trek dat door over het hele gedicht.
Stapel beelden, beelden die de boodschap omkleden.
Zeg niet zomaar onmiddellijk wat je bedoelt.
Echt waar. Ik vind dit niet zelf uit.
Hele grote dichters zeggen dit en ik zeg het hun na.
Ook al klink ik soms wat waanwijs.
Het is een overtuiging waar ik geen millimeter van wijk.
Zonder beeldspraak geen gedicht.
ivo: ik neem je echt niets kwalijk, het is een verzameling van verschillende gedichten die ik achter elkaar had gezet. Je moet het zien als een antwoord op het gedicht dat er reeds stond en die prik van netels was daar ook een verwijzing naar. bedankt voor je fb, maar ik denk ook dat het niet zo'n geslaagde opzet was, maar het kan niet elke dag prijs zijn. - KapiteinSeBBos
van al dat lezen, word ik zo moe!
ivo: dit gedicht was een samenvatting van alle gedichten die op die dag online stonden ..
|
