|
< terug
Carrousel van verdriet
zielig tegen de wand van haar hut
zag ze met lede ogen
en gevulde tranen van diep verdriet
hoe haar eigen moeder
werd getrapt, verkracht en geslagen
hoe hard ze ook riep
toen moeder lag te kronkelen
van vernedering en pijn
kreeg zij ook de volle laag
van vuistslagen
verkrachting
vuistslagen
en verkrachting
geen tijd om nog te monkelen
haar leven was
toen al voor altijd
voorbij
moeder werd begraven
ze had het niet overleefd
en in haar buikje groeide
nieuw leven ontstaan uit al dat leed
eenmaal op de vlucht
ingescheept en verstopt
geslagen, verkracht, geslagen
kwam ze aan zonder vrucht
haar kindje werd
onderweg verschopt en begraven
het had niet overleefd
wat in haar buikje groeide
wel bespaard van verder leed
Lange dikke rijen
vragen, afwijzing, vragen
het mocht niet zijn
ze moest terug vertrekken
naar het land van al die pijn
zielig tegen de wand van haar hut
ziet ze hoe haar kind met lede ogen
en gevulde tranen van diep verdriet
moet zien hoe haar eigen moeder
wordt getrapt, verkracht en geslagen
hoe hard ze ook scheldt
Er is niemand meer die haar helpt.
feedback van andere lezers- dichtduvel
Helaas nog steeds werkelijkheid, Jef
ivo: bedankt .. - spinvis
zeer fijn dat je hierover schrijft
ivo: bedankt ... - SabineLuypaert
hier welde ook traan en kippenvel
ivo: bedankt Sabine .. - RolandBergeys
pijn vernedering en pijn, ik zou die eerste pijn weglaten.
Schrijnend.
ivo: misschien wel ... bedankt voor uw fb - Lucky
dit is zo schrijnend angstig geschreven dat ik het voor me zich gebeuren als in een droom waarbij ik niet bij machtte ben om in te grijpen...mijn hand uitsteek in een poging dit ongedaan te maken..de druk zo groot alsof ik wind tegen heb......
laat onze gedichten voor Amnesty International een klank zijn om dit onrecht onder ogen te brengen....
en 'De Dijk' zong het al "ga in mijn schoenen staan"
ivo: bedankt Lucky idd - miepe
het kan eigenlijk iedereen overal overkomen...
ivo: idd, maar Afrika waar de oorlogen zo dicht bij elkaar opvolgen en waar de mensen van geen tel zijn, ook internationaal gezien - wim_veen
een oprechte aanklacht, doordrongen van treurige woede
ivo: bedankt Wim - aquaangel
toen moeder NOG lag
ik zou NOG weglaten
voor EEUWIG.. misschien voor ALTIJD?
laatste strofe:
zielig tegen de wand van haar hut
ziet ze hoe haar kind met lede ogen
en gevulde tranen van diep verdriet
moet zien hoe haar eigen moeder
wordt getrapt, verkracht en geslagen
hoe hard ze ook scheldt
haar kind? (was toch dood)
haar moeder? (ook al dood) of lees ik het nu verkeerd.
Of misschien niet haar kind maar een kind, een ander kind
met zelfde lot?
Groetjes en kus, duidelijk weergegeven ellende
x
ivo: het was haar tweede kind .... de carrousel die zich herhaalt, een ander kind met hetzelfde lot idd, - teevee
Het zou niet mogen
dat onvermogen
zonder mededogen
wordt voorgelogen!
ivo: idd zo is het teevee - VUURKRACHT
schrijnende aanklacht tegen geweld;duidelijk neergezet Ivo!
|
